Στις μέρες μας, η εγκληματική συμπεριφορά έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Ολοένα και περισσότερος κόσμος φτάνει σε σημεία να παραβιάζει νόμους και κανόνες, να κλέβει ακόμα και να σκοτώνει. Φταίει άραγε η έλλειψη παιδείας ενός λαού που τον οδηγεί σε παραβατικές συμπεριφορές ή έχει να κάνει με τις συνθήκες που επικρατούν στην εκάστοτε χώρα;
Είναι γεγονός ότι η παιδεία ενός λαού παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στον τρόπο που συμπεριφέρεται, στον τρόπο που αντιδρά στις διάφορες καταστάσεις και γενικότερα στο τρόπο που έχει μάθει να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες που του παρουσιάζονται. Είναι γνωστό ότι η οικονομική κρίση επηρεάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό τους ανθρώπους, τη σκέψη, τη συμπεριφορά και την ψυχολογία τους. Όσο περισσότερα προβλήματα αντιμετωπίζει μια χώρα τόσο βελτιώνονται οι συνθήκες για την ανάπτυξη εγκληματικής συμπεριφοράς. Η φτώχεια, το άγχος, τα νεύρα και η στεναχώρια οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε πράξεις απελπισίας.
Και αφού φτάνουμε σε σημεία να πράττουμε αδικήματα τόσο εύκολα, έχουμε τουλάχιστον τα κατάλληλα μέσα και τους κατάλληλους τρόπους να τα αντιμετωπίσουμε; Είμαστε σε θέση να αποφύγουμε νέες παραβάσεις και να σωφρονίσουμε τους παραβάτες ώστε να καταλάβουν τι έχουν κάνει και γιατί δεν πρέπει ξανακάνουν κάτι αντίστοιχο;
Σε μια χώρα όπου η έννοια των κοινωνιολόγων είναι άγνωστη στο ευρύ κοινό, όπου οι ψυχολόγοι θεωρούνται ταμπού και οι φυλακές αλλά και τα αναμορφωτήρια λειτουργούν απλά και μόνο σαν μια μορφή τιμωρίας και όχι σωφρονισμού και επανένταξης του παραβάτη στην κοινωνία, δεν υπάρχει καμιά ελπίδα μείωσης του δείκτη παραβατικότητας και σίγουρα η ζωή και το επίπεδο των ανθρώπων δεν βελτιώνεται αλλά χειροτερεύει.
Έτσι λοιπόν, συνοψίζοντας, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως για να λειτουργεί σωστά μια χώρα και να καλυτερεύει τις συνθήκες ζωής της θα πρέπει να ξεκινάει με μια καλή βάση, δηλαδή φροντίζοντας την παιδεία του λαού της, εισάγοντας και μαθαίνοντας έννοιες στη ζωή των ανθρώπων όπως η συνεργασία, ο σεβασμός, η αλληλεγγύη, η παραβατικότητα, η ανομία, το χάος και τις έννοιες τους ώστε να δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους που την αποτελούν να μεγαλώνουν γνωρίζοντας τι πρέπει να κάνουν και τι όχι και στη συνέχεια να φροντίζει για τις συνθήκες οικονομίας και διαβίωσης ώστε να προσφέρουν το καλύτερο δυνατό στους πολίτες της ώστε να αποφεύγονται πράξεις ανομίας που μόνο κοινωνικό χάος μπορεί να προκαλέσουν.
