Πόσες φορές έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται τι είναι, πραγματικά η μαγεία των Χριστουγέννων. Τι υπάρχει σε αυτή τη περίοδο που την κάνει τόσο εντυπωσιακή, χαρούμενη και αγαπημένη σε όλο το κόσμο, για κάθε ηλικία. Αν ρωτούσα εσάς ίσως λέγατε τα δώρα, τα τραγούδια, τα μελομακάρονα, οτιδήποτε. Είναι αστεία όλα τα παραπάνω, αλλά νομίζω πως οι περισσότεροι από εμάς, μόλις σκεφτούμε “Χριστούγεννα” αυτό έρχεται στο μυαλό. Λοιπόν, έτσι και εγώ το έψαξα λίγο και όταν εννοώ το έψαξα, λέω πως παρατήρησα, βίωσα και συνειδητοποίησα. Συνειδητοποίησα πως η μαγεία των Χριστουγέννων είναι αγάπη, ειρήνη, σεβασμός, φιλία, οικογένεια.
Όλοι περιμένετε συγγενείς τις γιορτές. Αν όχι συγγενείς τότε φίλους ή τον/την σύντροφό σας που πήρε άδεια. ίσως το φετινό δώρο σας να είναι αυτό. Μία αγκαλιά της μαμάς δίπλα στο τζάκι, ένα ποτό με τον/την αγαπημένη σας, απλώς να είστε ξαπλωμένοι με την αδερφή σας. Ξέρω πως διαβάζοντας αυτές τις γραμμές έχετε ήδη κάποιον στο νου σας οπότε δεν μπορώ παρά να πω πως τα Χριστούγεννα είναι οικογένεια.
Βομβαρδίζομαι κάθε μέρα από τα Μ.Μ.Ε για τον πόλεμο στη Συρία, τις κακουχίες, τη φτώχεια, τα βασανιστήρια. Νομίζω πως καταλαβαίνω τι βιώνουν εκείνοι οι άνθρωποι, αλλά όχι. Την επόμενη στιγμή ξέρω πως θα συνεχίσω να είμαι εδώ, στο σπίτι μου. Δεν μπορώ να νιώθω τον πόνο ενός μικρού παιδιού όταν ορφανεύει, ούτε την αίσθηση το να έχεις μόλις χάσει το σπίτι σου. Ίσως να αναφωνήσω “Αχ το δύστυχο”, μα ποτέ δεν θα δω τον εαυτό μου σε αυτή τη κατάσταση. Ίσως όχι, γιατί δεν το αξίζω. Ούτε εκείνο το παιδί το αξίζει. Οπότε λέω πως τα Χριστούγεννα είναι ειρήνη.
Μένω μόνη. Δεν ήταν πάντα έτσι. Έπρεπε ο αγαπημένος μου να εργαστεί, οπότε έφυγε μακρυά. Μιλάμε καθημερινά αλλά δεν είναι το ίδιο. Δεν τον αγγίζω, δεν τον μυρίζω, δεν τον νιώθω. Στόλισα το δέντρο, έφτιαξα γλυκά αλλά όχι μόνο για εμένα. Ξέρω πως θα έρθει για να είμαστε μαζί. Η τηλεόραση κάτι δείχνει. Ακυρώσεις πτήσεων λόγω κακοκαιρίας. Με πιάνει θλίψη και πόνος και μόνο στη σκέψη του να μείνω πάλι μόνη. Όμως, αυτός είναι εδώ. Άνοιξε τη πόρτα του σπιτιού και με πήρε στην αγκαλιά του. Γιατί τα Χριστούγεννα είναι αγάπη.
Τον παρακολουθώ να αγωνίζεται. Μπορεί να έχει κάποιο πρόβλημα υγείας αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει από το να δείξει ποιος πραγματικά είναι. Το μπάσκετ είναι ελευθερία, αγώνας, συνεργασία. Τίποτα δεν μπορεί να τον σταματήσει και τον θαυμάζω. Εξάλλου και αν ζητάει συχνά αλλαγή γιατί έτσι πρέπει. Αλλιώς.. ίσως να είναι πολύ δύσκολο. Ακούω να σχολιάζουν γι’αυτόν. Δεν το αξίζει. Ποτέ δεν κατακρίνεις δίχως να γνωρίζεις. Διότι τα Χριστούγεννα είναι σεβασμός.
Θα φύγει. Η οικογένειά της θέλει να περάσουν αλλού τις γιορτές. Μα εμείς οι δύο είχαμε ήδη κάνει τα σχέδια μας. Τώρα δεν πρόκειται να ούτε καν να την αγκαλιάσω λέγοντάς της ”Καλά Χριστούγεννα”. Σήμερα φεύγει. Βλέπω το αυτοκίνητο της οικογένειάς της να είναι φορτωμένο με βαλίτσες και το μισώ. Μισώ που θα μείνω δίχως αυτή. Όμως όλα αλλάζουν, όταν τη βλέπω μπροστά μου με μία βαλίτσα στο χέρι. Την αφήνει στο κρεβάτι μου και με αγκαλιάζει σφιχτά. Οπότε τα Χριστούγεννα είναι φιλία.
