Ο ρομαντισμός εμφανίστηκε στις αρχές του 18ου αιώνα ως λογοτεχνικό ρεύμα και κατάφερε να ξεχωρίσει από τα υπόλοιπα συγγενικά κινήματα, όπως αυτό του κλασικισμού και του ρεαλισμού. Το κίνημα του ρομαντισμού έφερε στο προσκήνιο τα συναισθήματα, πράγμα που ήταν πρωτόγνωρο για τα μέχρι τότε δεδομένα της λογοτεχνίας. Οι συγγραφείς άρχισαν να γίνονται πιο ρομαντικοί και να εξωτερικεύουν τα συναισθήματα τους, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, καταρρίπτοντας την ορθολογική αντανάκλαση της πραγματικότητας που επικρατούσε μέχρι τότε. Οι ήρωες στα λογοτεχνικά τους κείμενα ήταν το alter ego τους και προβαλλόταν ως άνθρωποι μελαγχολικοί, πλημμυρισμένοι από το αίσθημα του ανεκπλήρωτου έρωτα. Ξεκινώντας ως κίνημα πρωτοπορίας, ο ρομαντισμός δεν απέχει πολύ από την σημερινή έννοια του ρομαντικού, που χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει έναν άνθρωπο, μία κατάσταση ή ακόμα και μικρές στιγμές.
Η λατινική φράση “alter ego” σημαίνει “έτερος εγώ“, δηλαδή ο άλλος μου εαυτός. Κάθε άνθρωπος αναζητά διαρκώς έναν δεύτερο εαυτό, που θα αποτελέσει ένα κρυμμένο κομμάτι της προσωπικότητάς του για το οποίο αξίζει κανείς να θυσιάσει τα πάντα, ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό. Είναι αυτό που λέμε “βρήκα το άλλο μου μισό”. Είναι ο άλλος του εαυτός που τον συμπληρώνει και μαζί του γίνεται ένα. Έτσι λοιπόν λειτουργούν οι ρομαντικοί άνθρωποι. Προκειμένου να βρουν το alter ego τους αφήνουν πίσω κάθε ίχνος λογικής και γνώμονας τους είναι μόνο το συναίσθημα. Θυσιάζουν τα πάντα στο βωμό της αληθινής αγάπης και του έρωτα για να μπορέσουν να κατακτήσουν αυτό που οι ίδιοι θεωρούν “ιδανικό” για τον εαυτό τους. Δεν βλέπουν ποτέ εμπόδια σε αυτά που συμβαίνουν γύρω τους και το πάθος είναι η λέξη που χαρακτηρίζει την κάθε τους κίνηση. Ένας ρομαντικός άνθρωπος νιώθει ολοκληρωμένος όταν έχει βρει το alter ego του. Άλλωστε ποιος δεν αναζητά το πεπρωμένο του, τον άνθρωπο που είναι “πλασμένος” για αυτόν;
Ο ρομαντικός χαρακτήρας δεν είναι αυτός ο “ιππότης” που θα τραβήξει ευγενικά την καρέκλα για να καθίσεις στο τραπέζι ή που θα σου προσφέρει ένα μεγάλο μπουκέτο κόκκινα τριαντάφυλλα. Οι ρομαντικοί άνθρωποι είναι αυτοί που θα σου αλλάξουν τη διάθεση και θα σου προσφέρουν γαλήνη και ευτυχία, κάνοντας τα πιο άπλα πράγματα να μοιάζουν σημαντικά και αξιόλογα. Οι ρομαντικοί άνθρωποι είναι αυτοί που με κάθε τρόπο και με κάθε ευκαιρία θα σου δείχνουν αυτά που νιώθουν για σένα. Οι ρομαντικοί άνθρωποι είναι αυτοί που δεν φοβούνται για αυτά που αισθάνονται και τα υπερασπίζονται στο έπακρον. Οι ρομαντικοί άνθρωποι παλεύουν καθημερινά για να εκφράσουν την αγάπη τους και να κατακτήσουν αυτό που πραγματικά θέλουν. Ξεπερνούν κάθε δυσκολία και κάνουν τα αδύνατα, δυνατά. Δεν τα παρατάν ποτέ στον μακρύ αγώνα της αγάπης ακόμα και αν ξέρουν πως είναι χαμένος.
Αν όλοι διέθεταν λίγη παραπάνω δόση ρομαντισμού, ο κόσμος θα ήταν πιο ωραίος. Το θέμα λοιπόν είναι οι άνθρωποι να γίνουν πιο αληθινοί και να εκφράσουν face to face αυτά που νιώθουν, όπως ακριβώς επιβάλλει και η έννοια του ρομαντισμού, στην οποία κυρίαρχο ρόλο διαδραματίζει το συναίσθημα. Και όταν λοιπόν βρουν το έτερος εγώ τους, τότε θα αποκτήσουν αυτό για το οποίο πολύ σοφά μίλησε ο Αριστοτέλης, το υπέρτατο αγαθό της ευτυχίας. Αλλά πότε κάποιος μπορεί να πει με σιγουριά ότι έχει βρει το alter ego του, δηλαδή τον άλλο του εαυτό;
