Ανάμεσα στις καθημερινές πράξεις, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός που δεν εξαρτώνται από εμάς. Έχοντας καταλάβει το μηχανισμό της υποταγής, ο άνθρωπος πρέπει με αποφασιστικό βήμα να κατευθυνθεί προς τη λύτρωση. Ο δρόμος είναι όλος χαραγμένος: να αναπτύξει με την κατάλληλη άσκηση ,τη σταθερότητα του εγώ την επιβολή του στις εξωτερικές επιβολές. Και αν συναντήσει εμπόδια στο δρόμο και αισθανθεί την πίκρα, την αγανάκτηση και δεν μπορεί να στραφεί στην πνευματική ανεξαρτησία; Συχνά επικρατεί η άποψη πως μόνο με την ιερή φλόγα της ανεξαρτησίας οι πρόοδοι θα είναι γρήγορες. όμως η συμπάθεια, η αγάπη και η εκτίμηση που μπορεί να έχουμε για κάποιον στη φαντασία μας ,μας προσφέρει μια γοητεία που μας κρατά σε απόσταση με την πραγματικότητα.
Αυτή ακριβώς την ιδεατή πραγματικότητα που αγκιστρώνει μέσα της τον πρωταγωνιστή και τον απωθεί από την πραγματική διάσταση της ζωής του διαπραγματεύεται το αριστούργημα του Άρθρουρ Μίλερ, Ψηλά από τη Γέφυρα που φέτος προβάλλεται στο θέατρο Βεάκη με μεγάλη επιτυχία ώστε δικαίως καθίσταται μια από τις κορυφαίες παραστάσεις της σεζόν, με σκηνοθέτη το Γιώργο Νανούρη. Ο πρωταγωνιστής, Έντι (Πυγμαλίων Δανδακαριδης) παντρεμένος με την Μπεατρις την οποία υποδύεται η Ιωάννα Παππά βιώνει ένα ανεξήγητο πάθος για την πολύ νεότερη ανιψιά της γυναίκας του Καθριν (Ευγενεια Ξυγκορου) που δεν μπορεί να το υποτάξει. Η καθημερινή τριβή με την Κάθριν, η φροντίδα που εκείνη πάντα του δείχνει καθώς τον σέβεται τον εγκλωβίζουν σε ένα εμμονικό ένστικτο αγάπης προς το πρόσωπο της. Η νεανική αύρα της, το πάθος της για ζωή, η ζωντάνια της τον γοητεύουν με αποτέλεσμα να καταστρατηγεί δικαιώματα της Κάθριν για εργασία καθώς και για συναναστροφές εκτός σπιτιού με αγόρια της ηλικίας της. Όταν όμως επισκέπτονται για επαγγελματικούς λόγους την οικογένεια τα ξαδέρφια της Μπεατρις, τα οποία είναι ο Μάρκο τον οποίο υποδύεται ο Δημήτρης Καπετανάκος και ο Ροντολφο (Μιχάλης Παναδης) μια φιλία με ερωτικό υπόβαθρο αναπτύσσεται ανάμεσα στην Καθριν και τον Ροντολφο με αποτέλεσμα ο Έντι να στραφεί εναντίον τους, να μη μπορεί να συγκρατήσει την οργή του έναντι του Ροντολφο και να επιδιώκει την τραγική κατάληξη του. Ο Μάρκο ως αδερφός του Ροντολφο αντιλαμβάνεται τις σκοτεινές βλέψεις του Έντι, την αδιανόητη εμμονή που τον διακρίνει και προστατεύει με κάθε τρόπο τον ίδιο και τον αδερφό του.
Επιλογικά, θα λέγαμε πως πρόκειται για ένα δράμα με κοινωνικές αποχρώσεις του σήμερα που ευαισθητοποιεί, αγγίζει τη ψυχοσύνθεση του θεατή και τον ωθεί να συνειδητοποιήσει πως η συνείδηση του ανθρώπου πρέπει να προασπίζεται από τον ίδιο. Ως καταφύγιο, λύτρωση, τελευταία ευκαιρία;
