Το NF πηγαίνει θέατρο: “Κάθε χρόνο ίδια μέρα”

Όχι δεν πηγαίνουμε θέατρο κάθε χρόνο την ίδια μέρα. Η ομάδα του Newsfilter.gr βρέθηκε χθες, Κυριακή 4 Ιανουαρίου του 2009, το θέατρο Αλίκη Βουγιουκλάκη (πρώην Αχίλλειον) για να παρακολουθήσει την πρώτη του θεατρική παράσταση για το 2009 με τίτλο “Κάθε χρόνο, ίδια μέρα”. Μία παράσταση η οποία φιλοξενήθηκε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στην Θεσσαλονίκη και για την οποία είχαμε ακούσει πολλές καλές κριτικές.

Η συγκεκριμένη παράσταση, που αποτέλεσε σταθμό στην καριέρα του Αλέκου Αλεξανδράκη που, μαζί με την Νόνικα Γαληνέα, υπήρξαν το δίδυμο που ερμήνευσε το “Κάθε χρόνο, ίδια μέρα” για πρώτη φορά στην Ελλάδα, έρχεται να ζωντανέψει ξανά μέσα από την ερμηνεία της Μαριάννας Τουμασάτου και του Αλέξανδρου Σταύρου σε σκηνοθεσία Κώστα Αρζόγλου. Ο Bernard Slade, υπογράφει το σενάριο ενός θεατρικού έργου στο οποίο δύο  πρόσωπα και ένα δωμάτιο ξενοδοχείου για σκηνικό, καταφέρνουν να κάνουν τον θεατή να αναζητήσει έναν νέο ορισμό της αγάπης, ή τουλάχιστον να αναθεωρήσει αυτόν που είχε ως τώρα.

Στο σημερινό άρθρο θα προσπαθήσουμε να παραθέσουμε μια επισκόπηση της παράστασης ενώ σε επόμενο άρθρο θα δημοσιεύσουμε μία μίνι συνέντευξη που καταφέραμε να πάρουμε από τους συντελεστές του έργου.

Η υπόθεση του “Κάθε χρόνο, ίδια μέρα” (Same Time, Next Year) είναι απλή αλλά μεγαλοφυής. Ο George, ένας λογιστής του New Jersey και η Doris, νοικοκυρά από το Oakland συναντιούνται τυχαία σε ένα πανδοχείο στη Βόρεια Καλιφόρνια στον Φεβρουάριο του 1951 και περνούν την νύχτα μαζί. Παρά το γεγονός ότι και οι δυο τους έχουν οικογένεια αποφασίζουν να συναντιούνται έκτοτε μία φορά το χρόνο, στο ίδιο σημείο, την ίδια ημέρα.

Για τα επόμενα 24 χρόνια, συναντούνται ανελιπώς και αναπτύσσουν μία ιδιόμορφη σχέση κατά την οποία συζητούν για τις οικογένειές τους, την κατάσταση στο σπίτι, την γέννηση των παιδιών τους, της αναποδιές αλλά και τις χαρές στο οικογενειακό τους περιβάλλον. Παράλληλα, ο Bernard Slade καταφέρνει ιδιοφυώς να αποτυπώσει στους 2 πρωταγωνιστές τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις των εποχών που περνούν και να δείξει πώς αυτές επηρεάζουν ακόμη και την σχέση τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι το σενάριο αποτελείται από 6 σκηνές – συναντήσεις οι οποίες λαμβάνουν χώρα το 1951 (όπου συμβαίνει η πρώτη συνάντηση), 1956, 1961, 1965, 1970 και 1975.

Όσον αφορά την εκτέλεση, όπως είπαμε, η παράσταση χωρίζεται σε 6 σκηνές στο ενδιάμεσο των οποίων γίνεται βίντεο ανασκόπηση που ακολουθεί την χρονολογική εξέλιξη του έργου. Ο χαρακτήρας της Doris κερδίζει το κοινό με την μετάβαση από αφελής νοικοκυρά, σε παιδί των λουλουδιών, στυγνή επιχειρηματία και ώριμη κατασταλλαγμένη γυναίκα, κάτι στο οποίο σαφώς βοηθά η εξαιρετική ερμηνεία της Μαριάννας Τουμασάτου που πλαισιώνεται επαρκώς από τον Αλέξανδρο Σταύρου στο ρόλο του George. Σημαντικό στοιχείο είναι οι συχνές και όμορφες αλλαγές αμφιέσεων ενώ η εκπληκτική χυμεία του ζευγαριού (ώντας σύντροφοι και στη ζωή) δίνει κάτι το ξεχωριστό στην παράσταση. Καθ’ όλη τη διάρκεια το σκηνοθετικό βλέμμα του Κώστα Αρζόγλου κάνει αισθητή την παρουσία του μέσα από τις μικρές λεπτομέρειες στην κίνηση, στάση, ένταση φωνής, συναίσθημα των πρωταγωνιστών.

Η περιοδεία των συντελεστών θα συνεχιστεί με επόμενο σταθμό την Κρήτη και αργότερα επιστροφή και πάλι στη Βόρειο Ελλάδα. Εμείς σας προτείνουμε ανεπιφύλακτα να την παρακολουθήσετε.