Χαλιά Κουβάρια

Είναι μια ώρα δύσκολη η μετά τις 12 το βράδυ καθώς πάντα τέτοια ώρα με πιάνει η λιγούρα μου. Είναι αυτή ακριβώς η ώρα που πάντα ονειρεύομαι κρέπες, παγωτά, πατατάκια βουτηγμένα στην ζάχαρη και προφιτερόλ. Πάντα μετά τις 12 το βράδυ, σηκώνομαι, ανοίγω το ψυγείο, το παρατηρώ και το κλείνω, για αρχή! Μέχρι να ξανασηκωθώ από το κρεβάτι μου, να το ξανανοίξω, να βγάλω το ψωμάκι του τοστ (που αν ήταν δυνατόν θα έτρωγα ολόκληρο τον Καραμολέγκο) να βάλω πάνω βούτυρο, κασέρι, γαλοπούλα (πάντα προσέχω τις θερμίδες) και να φάω την δική μου αμβροσία. Καμιά φορά μετά το ψυγείο πετάγομαι μέχρι το απέναντι ντουλάπι και ανοίγω τη μερέντα, όχι υπερβολικά πράγματα, 2-3 κουταλιές της σούπας, έτσι για να φύγει η γαλοπουλίλα. Ναι, είναι περασμένες 12, ξημερώνει η δεκάτη ογδόη  του Μάρτη και essaysdigital.com εγώ ακόμα δεν σηκώθηκα από το κρεβάτι μου για να αδειάσω το ψυγείο.

Και όχι επειδή δεν γουργουρίζει η κοιλιά μου, όχι γιατί αποφάσισα να κάνω δίαιτα, αλλά επειδή άρχισα να γράφω το άρθρο  για το newsfitler.gr και πρέπει να το τελειώσω. Οπότε, για το καλό των κιλών μου, των ανοιξιάτικων ρούχων μου που δεν κουμπώνουν και για την αγαπημένη μου διαιτολόγο που παντρεύεται σε ένα μήνα και δεν θέλω να πάθει τίποτα μόλις αντικρίσει τι γράφει η ζυγαριά, κάντε μου την χάρη και διαβάστε με μέχρι το τέλος διότι σήμερα, θα αναφερθώ σε μια γυναίκα που τα έχει πολλά! Σε μια γυναίκα που έδωσε άλλη αξία στην έκφραση “Θα γίνω χαλί να με πατήσεις” και που εγώ προσωπικά, τη φαντάζομαι ως μια άλλη Κρουέλα ντε Βιλ, να τρίβεται στα χαλιά της και να τυλίγεται κάθε μέρα με αυτά. Ναι, σήμερα θα μιλήσω για τη Δέσποινα Μοιραράκη και την τακτική της να προσπαθεί να μας πουλήσει τις μπουχάρες της.

Ξυπνάς το πρωί της Κυριακής και κάπου εκεί που είσαι μπλεγμένος με τα σεντόνια και τα παπλώματα ανοίγεις τηλεόραση και πέφτεις πάνω στην βασίλισσα των χαλιών! Και ενώ εσύ έχεις όλη την καλή διάθεση να μάθεις για τις νέες τάσεις της Ινδίας επάνω στο χαλί, καταλήγεις να κλείνεις την τηλεόραση με νεύρα, θέλοντας ταυτόχρονα να βγάλεις τα δικά σου στο μπαλκόνι και να τα πετάξεις από τον 3 όροφο! Διότι Δέσποινα μου, με ποιο δικαίωμα μου κοπανάς στη μάπα πρωινιάτικα το μεταξωτό χαλί από την πόλη Jaipur της Ινδίας με στημόνι βαμβακερό όταν το δικό μου χαλί δεν θέλω να γνωρίζω καν από ποια γειτονιά του κάτω μαχαλά είναι; Πώς να ξεκινήσει ευχάριστα η Κυριακή μου όταν για να μπορώ να αντικρίσω την λάμψη του δικού σου χαλιού πρέπει να φορέσω γυαλιά ηλίου πρώτα; Με τι μούτρα θα ξαναπατήσω εγώ στο χαλάκι μου όταν βροντοφωνάζεις πως το δικό σου είναι τόσο μαλακό που θα κάνει μασάζ στα πόδια σας, όταν το δικό μου είναι τόσο σκληρό που σε κάνει απολέπιση;

Αν περάσεις το αρχικό σοκ που νιώθεις και αυτό το αίσθημα ντροπής που σε κυριεύει θα διαπιστώσεις και άλλα πράγματα για την βασίλισσα των χαλιών. Καταρχήν η Δέσποινα δεν σε πουλάει χαλιά, αλλά στα χαρίζει. Στα δίνει τσάμπα βρε παιδάκι μου, πως το λένε; Μάλιστα στο πλασάρει με τέτοιο τρόπο που σε κάνει να νιώθεις πρώτα ηλίθιος που δεν παίρνεις τηλέφωνο ΑΜΕΣΩΣ για να παραγγείλεις και ύστερα υπερβολικές τύψεις για τα τόσα χιλιόμετρα που ταξίδεψε και τις αμέτρητες σόλες που έλιωσε για να σου τα φέρει! Η Μοιραράκη επίσης, έχει εφεύρει τα δικά της χρώματα στον καμβά των αποχρώσεων. Χρώματα που ενώ στο νηπιαγωγείο τα είχες μάθει σαν Μπλε, Κόκκινο, Κίτρινο, Γκρι, πλέον τα ακούς με ονομασίες όπως: ανθρακί, βεραμάν, τσεγαλί (wtf), χρυσαφίζον μπεζ και το απόλυτο κανελοκεραμυδοκαφεκόκκινο!

Με τις εκπομπές της Δέσποινας απορείς για το ίδιο σου το σπίτι και το πόσο μικρό είναι το σαλόνι σου. Ναι, ναι, δεν κάνω πλάκα. Όταν ας πούμε σου ανοίγει ένα χαλί το οποίο είναι 4X8 δηλαδή 32 ολόκληρα τετραγωνικά, εσύ που διαβάζεις αυτή τη στιγμή νιώθεις εντάξει; Δε θες να πας στη μάνα σου και να τη ρωτήσεις γιατί το καθιστικό σας δεν χωράει ένα τέτοιο χαλί; Παρεμπιπτόντως θέλω να σας ενημερώσω πως το φοιτητικό μου σπίτι είναι 27 τετραγωνικά, μπορείτε να καταλάβετε λοιπόν πως είναι η ψυχολογία μου…

Πέρα από τη  παρουσίαση η αγαπητή Χαλού ταυτόχρονα σκηνοθετεί, αφού αυτή λέει ποια κάμερα να ‘τραβήξει’ το χαλί, βλέπει τι παίζει το απέναντι κανάλι, πίνει νερό, μιλάει για τα ταξίδια της, ρίχνει πάσες για να παίξει το video που δείχνει πως αγοράζει χαλιά, μιλάει για τον σύντροφο της, τα παιδιά της, την έκθεση της και βέβαια μονολογεί για το πότε και που θα κάνει τον γάμο της. Η Μοιραράκη λειτουργεί και σαν ξυπνητήρι διότι, μια το χθεσινό ξενύχτι, μια η ζέστα, μια η βαρεμάρα θες να κοιμηθείς καμιά ώρα ακόμη. Έλα όμως που σ’ αυτό ακριβώς το σημείο το οποίο σε παίρνει γλυκά ο ύπνος και το σαλάκι αρχίζει να τρέχει, πατάει μια τσιρίδα τύπου ‘Σας προκαλώ’ βαράει και το πόδι χάμω στο χαλί και εσύ πετάγεσαι ως τον ουρανό, είναι λίγο (που λέει και ο Κιάμος).

Κακά τα ψέματα η Δέσποινα Μοιραράκη είναι ένα κινητό black and decker που τα κάνει όλα και συμφέρει. Είναι μια γυναίκα που σίγουρα θα ανακαλύψει πρώτη το μαγικό χαλί του Aladdin. Ένα πράγμα δεν θέλω μόνο να συμβεί… Μην τύχει να πάω καλεσμένος στο σπίτι της και δω χαλί κάτω από 45 τετραγωνικά… Γιατί τότε θα γίνουμε Χαλιά Κουβάρια!!