Καμιά φορά χρειάζεται μια ανάστροφη διαδικασία για να αρχίσει να κινείται κάτι. Ίσως μάλιστα να είναι καλύτερα έτσι. Διότι όπως έλεγαν οι παλιοί “αν είναι να κάνεις αγγαρεία δουλειά, καλύτερα μην την κάνεις καθόλου”.
Σε κάποια φάση, κάμποσο καιρό πριν, έμαθα ότι γίνονταν συζητήσεις για να διεκδικήσει η Θεσσαλονίκη τον τίτλο της “Πρωτεύουσας Νεότητας για το 2014”. Ως γνήσια “κρισόπληκτη” persona αμέσως σκέφθηκα “είμαστε για τέτοια τώρα…;”.
Τόσο το κλίμα στις συναντήσεις στο Νέο Δημαρχιακό Μέγαρο για τη δημιουργία του φακέλου υποψηφιότητας όσο η αποφασιστικότητα αρκετών συμμετεχόντων, οι περισσότεροι εκ των οποίων άσχετοι με τον κρατικό μηχανισμό, εξανέμισαν γρήγορα την προκατάληψή μου.
Και χαίρομαι για αυτό!
Στις 18 Νοεμβρίου του 2011 η Θεσσαλονίκη ανακηρύχθηκε και επίσημα Πρωτεύουσα Νεότητας 2011. Αυτό που μένει τώρα είναι να φανούμε αντάξιοι των προσδοκιών. Αλλά αυτό είναι το εύκολο κομμάτι 🙂
Τα τελευταία χρόνια κάτι κινείται στην Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε ως αντίδραση στην αδράνεια που επικρατούσε, ως διάθεση για να γεννηθούν καινούρια και ενδιαφέροντα πράγματα.
Σήμερα, έχω την αίσθηση ότι η παραπάνω ανάγκη έχει ξεπεραστεί και οι δράσεις στην πόλη γίνονται φυσικά. Οι κάτοικοι της πόλης τις περιμένουν και τις αγκαλιάζουν όταν συμβούν, οι δε ομάδες διοργάνωσης ξέρουν ότι έχει νόημα να προσπαθήσουν για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Είναι μια επιτυχία της πόλης αυτό, των ανθρώπων της. Και πλέον μας το αναγνωρίζουν…