“Με τα μάτια της ψυχής”

Λένε πως τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής και προδίδουν πολλές φορές τα συναισθήματα μας. Τι γίνεται όμως όταν κάποιος έχει μάθει να ζει  στο σκοτάδι και να αντιλαμβάνεται τους γύρω του μέσα από άλλες αισθήσεις; Η απάντηση βρίσκεται στο βιβλίο του Όμηρου Αβραμίδη “Με τα μάτια της ψυχής” όπου η πρωταγωνίστρια ανακαλύπτει ότι η αναπηρία της δεν είναι τόσο σημαντική όσο νόμιζε και ότι ακόμη και έτσι μπορεί να βρει την αληθινή αγάπη.

Η Σεμίνα είναι μια τυφλή κοπέλα που έχει μάθει να ζει και να επιβιώνει χωρίς να βλέπει. Η καθημερινή της βόλτα στην πλατεία της γειτονιάς της θα την φέρει αντιμέτωπη με μια άλλη πραγματικότητα. Ο Γρηγόρης είναι ένας ευαίσθητος νέος που κουβαλά πολύ άσχημες αναμνήσεις από τα παιδικά του χρόνια και δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του. Η συνάντησή τους θα είναι η αρχή ενός καινούριου κόσμου που κανείς από τους δυο δεν γνώριζε. Η Σεμίνα λοιπόν βλέπει στον Γρηγόρη μια ευγενική και ανιδιοτελή προσωπικότητα και εκείνος βλέπει μέσα από την ίδια τον εαυτό του με μια διαφορετική όψη. Τα δύσκολα παιδικά του χρόνια έχουν αφήσει τόσο άσχημα κατάλοιπα στην ψυχή του που δεν πιστεύει ότι μπορεί κάποιος να τον αγαπήσει γιατί ο ίδιος θεωρεί ότι δεν μπορεί να αγαπηθεί. Έρχεται όμως η Σεμίνα για να αναιρέσει τις αντιλήψεις του.

Δυστυχώς όμως τα εμπόδια δεν θα αργήσουν να τους χωρίσουν. Τα χρόνια που θα είναι χώρια οι δυο τους θα αποδειχθεί πραγματικός Γολγοθάς. Αλλά η αληθινή αγάπη δεν σβήνει ακόμη και όταν τα ίδια τα μέλη της προσπαθούν να την αφήσουν πίσω τους.

Ο Όμηρος Αβραμίδης συνθέτει μια ιστορία αναλύοντας τις ψυχολογικές μεταπτώσεις των πρωταγωνιστών για να φτάσει στο συμπέρασμα ότι αξίζει κανείς να περιμένει και να πονάει όταν στην άλλη άκρη του δρόμου τον χαιρετά η αληθινή ευτυχία.