Αν και καλοκαίρι ο ήλιος πουθενά. Ο ήλιος, συνώνυμο του ελληνικού καλοκαιριού, που τραβάει τους τουρίστες σαν μαγνήτης, που είναι καθαρά ελληνικό προϊόν, έχει εξαφανιστεί από αρκετές περιοχές τις Ελλάδας και αντί αυτού, που θα έπρεπε κανονικά να βασιλεύει στον γαλανό ουρανό, να μαυρίζει τα κορμιά που ξαπλώνουν στις παραλίες, να ιδρώνει όσους κυκλοφορούν στους δρόμους, να ενοχλεί μάτια και να ζεσταίνει τα πάντα και όλα αυτά λόγο εποχής φυσικά, εδώ έχουμε μαύρα σύννεφα και συχνές βροχές, αέρα και υγρασία.
Λογικό τόσο φτύσιμο που τρώμε να χουμε κάθε μέρα σχεδόν βροχές. Όσο για τα μαύρα σύννεφα, αυτά συμβολίζουν την εθνική μας κατάθλιψη.
Ο αέρας θυμωμένος και αυτός μαζί μας, φυσά μήπως και μας διώξει η μήπως και μας αλλάξει πορεία στη σκέψη. Και η υγρασία τα δάκρυα όλων. Όσο για τον ήλιο, δυστυχώς επωλήθη από ότι φαίνεται. Απλά τον νοικιάζουμε για λίγες ώρες τη μέρα. Και μετά πάλι στο φτύσιμο.
Τελικά γίναμε Ευρώπη. Αλλά μονάχα στον καιρό.
