Άραγε είναι δυνατόν να αποκτούμε τις αναμνήσεις κάποιου άλλου ή τις γνώσεις του μετά από μια μετάγγιση αίματος; Η Cecilia Ahern μέσα από το βιβλίο της με τίτλο “Σ’ ευχαριστώ για τις αναμνήσεις” υποστηρίζει ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατό δεδομένου ότι το αίμα περνάει από την καρδιά.
Μετά από ένα ατύχημα που υπέστη η Γκρέις και εξαιτίας του οποίου αναγκάστηκε να κάνει μετάγγιση αίματος συνειδητοποίησε ότι γνωρίζει πράγματα που δεν γνώριζε πριν. Εκτός από τις νέες γνώσεις απέκτησε και τις αναμνήσεις κάποιου άλλου ανθρώπου. Τον συγκεκριμένο άνθρωπο τον συνάντησε τυχαία πολλές φορές και μέσα από κάποια γεγονότα κατάλαβε ότι είναι το πρόσωπο του οποίου τις αναμνήσεις είχε αποκτήσει.
Τότε θα νιώσει την ανάγκη να τον ευχαριστήσει με διάφορους τρόπους γιατί κατάλαβε ότι ήταν το πρόσωπο από το οποίο έλαβε το αίμα. Είτε ήταν τύχη είτε μοίρα αυτοί οι δύο άνθρωποι θα έρθουν κοντά γιατί παρόλο που δεν γνωρίζονταν καθόλου ήταν σαν να είχαν μια κοινή ζωή μέσα από τις αναμνήσεις.
Πρόκειται για μία περιπετειώδη και σε πολλά σημεία αστεία διήγηση που σαν κουβάρι ξετυλίγεται ώστε να φτάσει στη λύση του μυστηρίου και στο ξεκαθάρισμα των συναισθημάτων των δύο πρωταγωνιστικών χαρακτήρων.
