Σύλβια Τζίκε: η γυναικεία δύναμη

Δεν είναι και πολύ συχνό να βρεθούν γυναίκες σκιτσογράφοι, πόσο μάλλον να γνωρίζουν επιτυχία σε διαφορετικούς χώρους του συγκεκριμένου επαγγέλματος, ακόμα και σε μία χώρα όπου τα κόμικς αποτελούν παράδοση, όπως η γειτονική μας Ιταλία.

Η Σύλβια Τζίκε, Ιταλίδα σχεδιάστρια κόμικς, αποτελεί μία από αυτές τις όχι και τόσο συνηθισμένες περιπτώσεις. Γεννήθηκε το 1967 στην επαρχιακή πόλη Τιένε της Ιταλίας και από πολύ μικρή ηλικία ενδιαφέρθηκε για τα κόμικς και το σχέδιο σε δημιουργικό επίπεδο.

Στα δεκαεφτά της κέρδισε σε έναν διαγωνισμό σχεδίου, και ακολούθως, στα είκοσι δύο της χρόνια ξεκίνησε μαθήματα σχεδίου στην Accademia Disney που βρίσκεται στο Μιλάνο, υπό την επίβλεψη ενός μεγάλου σχεδιαστή κόμικς του περασμένου αιώνα, του Τζιόβαν Μπατίστα Κάρπι. Το 1991, η εικοσιτετράχρονη πλέον Σύλβια ξεκινάει να δουλεύει για λογαριασμό της Disney Italia και οι ιστορίες της με πρωταγωνιστές το Μίκυ, τον Ντόναλντ και την παρέα τους δημοσιεύονται τακτικά στο εβδομαδιαίο περιοδικό Topolino. Παράλληλα δοκιμάζει συνεργασίες και με άλλα περιοδικά και ένθετα εφημερίδων.

Κατάφερε να κερδίσει επάξια μία θέση στην προτίμηση των θαυμαστών της 9^ης Τέχνης στην Ιταλία (και όχι μόνο) μέσω της πολύπλευρης δουλειάς της που περιλαμβάνει, όχι μόνο κόμικς με τους χαρακτήρες Ντίσνεϋ, αλλά και σειρές με αποκλειστικά δικούς της χαρακτήρες, όπως είναι ενδεικτικά η Alice και η Lucrezia. Πολύ συχνά η δουλειά της Σύλβια φτάνει και στα ράφια των βιβλιοπωλείων, είτε μέσω συγκεντρωτικών εκδόσεων σειρών που φιλοτεχνεί για διάφορα περιοδικά, είτε μέσω εκδόσεων που κυκλοφορούν απευθείας σε μορφή βιβλίου.

Τον περασμένο Νοέμβριο κυκλοφόρησε στην Ιταλία μία από τις μεγαλύτερες σε έκταση συγκεντρωτικές εκδόσεις με «ντισνεϋκές» ιστορίες ιταλικής παραγωγής (Disney d’ autore Silvia Ziche), ένας πολυτελής τόμος με συνολικό αριθμό 536 σελίδες, ο οποίος είναι ολοκληρωτικά αφιερωμένος στη Σύλβια Τζίκε. Διαβάζοντάς τον μπορεί κανείς να ανακαλύψει το μεγαλείο του έργου της, να απολαύσει το όμορφο και εκφραστικό σκίτσο της, και φυσικά να ξεκαρδιστεί στο γέλιο με τις έξυπνες ατάκες και τις αστείες καταστάσεις που στήνει η ίδια ή ο εκάστοτε σεναριογράφος της κάθε ιστορίας. Αν και, ακόμη και στην περίπτωση που τα κείμενα της ιστορίας δεν είναι γραμμένα από την ίδια, το «μαγικό» της πενάκι είναι απαραίτητο συστατικό για την επιτυχία της.

Στην Ελλάδα έχει παρουσιαστεί μόνο ένα μέρος του έργου της μέσω των εκδόσεων Ντίσνεϋ που κυκλοφορούν από την εκδοτική εταιρεία Νέα Ακτίνα. Ιστορίες της έχουν δημοσιευτεί και συνεχίζουν να δημοσιεύονται κατά καιρούς στα περιοδικά Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και Αλμανάκο, ενώ τρεις από τις πιο δημοφιλείς και πολυσέλιδες δουλειές της πάνω στο «ντισνεϋκό» σύμπαν εγκαινίασαν τη σειρά περιστασιακών (καλοκαιρινών) εκδόσεων της Ν. Ακτίνας «Μεγάλα Σήραλ» το 2004, με πιο γνωστή το «Παπιομυστήριο», μία ξεκαρδιστική πολυσέλιδη ιστορία σε σχέδιο και σενάριο της Σύλβια, μέσω της οποίας η σχεδιάστρια καυτηριάζει μεταξύ άλλων την υπερβολή των τηλεοπτικών σαπουνόπερων και τον εθισμό των τηλεθεατών σε αυτές. Στα πλαίσια της προαναφερθείσας σειράς δημοσιεύτηκε ακόμα μία πολυσέλιδη περιπέτεια πάλι σε σχέδιο και σενάριο της ίδιας, «Η Ληστεία του Αιώνα», το καλοκαίρι του 2009.

Συνήθως στα κόμικς της Σύλβια τον πρωταγωνιστικό ρόλο παίρνουν γυναικείες φιγούρες, οι οποίες με κωμικό πάντα τρόπο βάζουν τα γυαλιά στους “κυρίαρχους” ενός ανδροκρατούμενου κόσμου. Στα ντισνεϋκά της κόμικς χρησιμοποιεί περισσότερο χαρακτήρες όπως είναι η Νταίζυ, η Γιαγιά Ντακ, η Τζένυ (επίδοξη αραβωνιαστικιά του Σκρουτζ), η Μίννι ή ακόμα και η Τρούντυ (το ταίρι του Μαύρου Πητ), ενώ στα δικά της έργα δημιουργεί εξ’ αρχής καινούργιες ηρωίδες σαν τη Lucrezia και την Alice! Δικές της δημιουργίες είναι επίσης και το Infierno! (σε σενάριο Τίτο Φαράτσι), ένα κόμικ χωρίς λόγια, με τα ευτράπελα μεταξύ δύο “διαβολάκων” στην κόλαση και το Olimpo S.P.A., μία σειρά εμπνευσμένη από την ελληνική μυθολογία.

Όπως και να ‘χει, ανεξάρτητα από το φύλο του αναγνώστη, τα κόμικς της Σύλβια, κοιτάζοντας τον κόσμο με τη γυναικεία της ματιά, προσφέρουν άφθονο γέλιο! Και, μιας και δυστυχώς στην Ελλάδα δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη μεγάλο μέρος της δουλειάς της -και ό,τι έχει κυκλοφορήσει είναι με τους χαρακτήρες του Ντίσνεϋ-, είναι ένας καλός λόγος να ξέρει κανείς ιταλικά!

Η Σύλβια επί τω έργω: