Κι εκεί που καθόμασταν ήσυχοι στις σχολές μας, ήρθε ο καιρός για τις φοιτητικές εκλογές. Δηλαδή για να γίνουμε άλλη μια χρονιά τσαντίρι. Αφίσες, πανό, φωνές, βρισιές… και άτομα που θυμήθηκαν ξαφνικά να πατήσουν το πόδι τους στην τάξη. Όχι γιατί τους έπιασε το παράπονο να μορφωθούν, αλλά να μας θυμίσουν την παρουσία τους για το ψηφοδέλτιο. Ανάλογα με την σχολή κυκλοφορούν περίπου 5-10 παρατάξεις. Έχουμε ποικιλία από όλα τα κόμματα της βουλής, έτσι για να μην μείνει κανείς παραπονεμένος. Φυσικά όσοι είναι εγγεγραμμένοι στις παρατάξεις και ειδικά οι αρχηγοί, περνάνε όλα τα μαθήματα κι ας μην πάτησαν ποτέ το πόδι τους στις παραδόσεις (είναι φαίνεται πάρα πολύ έξυπνοι) και έχουν κι από ένα αμαξάκι (θα είναι επίσης από ευκατάστατη οικογένεια). Ας σκεφτούμε ότι ήταν πολύ τυχεροί στην ζωή τους… όχι ότι χρηματίζονται από τα κόμματα…
Την εβδομάδα λοιπόν των εκλογών ψάχνουμε πλαϊνή πόρτα για να μπούμε στην σχολή καθώς έχουν αραδιάσει τα θρανία τους ως την εξώπορτα και σε παίρνουν από πίσω όλοι μαζί για να σε πείσουν ποιόν θα ψηφίσεις. Έρχονται και έξω από τις αίθουσες. Δεν μπαίνουν βέβαια μέσα για μάθημα, απλά περιμένουν το διάλειμμα για να σε αρπάξουν. Κι ενώ επομένως δεν βρίσκονται στη σχολή ή όταν βρίσκονται κάθονται σε ένα από τα θρανία τους, απαιτούν να τους ψηφίσεις να σε αντιπροσωπεύουν για θέματα της σχολής. Και τί ξέρεις εσύ για τα προβλήματά μας αφού δεν έρχεσαι στα μαθήματα…; Για άλλη μια φορά φέτος τα αποτελέσματα έδειξαν ότι υπήρχε πολύ μεγάλη αποχή. Αυτό όμως δεν τους προβληματίζει; Δεν τους κάνει να αναλογιστούν γιατί θεωρούμε πως δεν μας αντιπροσωπεύουν γι’ αυτό δεν τους ψηφίζουμε;
Μα ο λόγος της μεγάλης αποχής δεν είναι μόνο πως δεν τους θεωρούμε “δικούς μας” για να θέλουμε να μας αντιπροσωπεύουν, αλλά επειδή γίνεται κάθε φορά το ίδιο πανηγύρι αλληλοκατηγοριών. Τσακώνονται μεταξύ τους, βρίζοντας και φωνάζουν την ώρα που δίπλα γίνονται μαθήματα, σκίζουν τις αφίσες δείχνοντας πόσο απολίτιστοι είναι, δέρνονται στις συνελεύσεις λες και είμαστε στην ζούγκλα… Αλλά αυτό που μας ενοχλεί περισσότερο είναι το γεγονός ότι δεν είναι ανεξάρτητοι φοιτητές, αλλά υποκινούνται όλοι από κάποιο κόμμα κι ας μην το παραδέχονται. Δηλαδή αυτό το τσίρκο που συμβαίνει στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια προσπαθούν να το συνεχίσουμε κι εμείς. Εμείς, που ως νέα γενιά πρέπει να φτιάξουμε ένα καλύτερο πολιτικό περιβάλλον. Η μεγάλη αποχή επομένως δείχνει ότι δεν θέλουμε να συνεχιστεί αυτό το τσίρκο και χρόνο με τον χρόνο θα καταφέρουμε να τους απομακρύνουμε…
