Χα – Γεια σας κυρία Xιούστον, τί κάνετε;
Xιου – Καλά, ευχαριστώ!
Xα – Είστε πολύ όμορφη μιγάδα, τι θεϊκή φωνή, εξάλλου αυτό ήταν και το υποκοριστικό σας, έτσι δεν σας έλεγαν;
Xιου – Ναι, H φωνή!
Xα – Την έχετε ακόμα;
Χιου – Δυστυχώς όχι, αυτά τα δώρα είναι από τον θεό και οφείλεις να τα έχεις σαν κόρη οφθαλμού. Εγώ δυστυχώς δεν ήμουν ικανή ούτε για την φωνή ούτε για την κόρη, συγνώμη αγάπη μου.
Χα – Χαίρομαι που είστε το ίδιο χαμογελαστή και όμορφη με τις φωτογραφίες. Είναι αλήθεια ότι κάνατε ρεκόρ πωλήσεων και αποσπάσατε τόσα πολλά βραβεία που μπήκατε στο ρεκόρ γκίνες για αυτό;
Χιου – Αλήθεια είναι αλλά τι να τα κάνεις και στην άλλη ζωή σε ακολουθούν τα σφάλματα αν δεν τα πολεμήσεις.
Χα – Πες μας για την ζωή σου, πως ήταν με τόση δόξα, με τόσα μεγαλεία, με τόσους θαυμαστές;
Χιου – Η ζωή μου ήταν πολύ γρήγορη, δεν μπορώ να στην περιγράψω αλλιώς παρά με εικόνες… πως ήταν η ζωή μου. Σαν όνειρο… ας πούμε… Είμαι σε έναν δρόμο και τρέχω με το αυτοκίνητο, ανάποδα!
Χα – Δηλαδή όχι όπως πάει ο δρόμος, όχι όπως οι άλλοι οδηγοί;
Χιου – Όχι, πάω αντίθετα στο ρεύμα και τρέχω με με μεγάλη ταχύτητα.
Χα – Και ο δρόμος πως είναι;
Χιου – Ατελείωτος με πολλές στροφές
Χα – Και στις στροφές πας ντουγρού?
Χιου – Ντουγρού και ασταματητί.
Χα – Έτσι ήταν η Ζωή σου?
Χιου – Όχι, κάποια στιγμή λοιπόν εκεί που περνάω τις στροφές, την μια μετά την άλλη με φόρα, μου φεύγει το τιμόνι και αρχίζει το αμάξι να κάνει σβούρες μέσα στη μέση του δρόμου, ατελείωτες!
Χα – Έτσι ήταν η ζωή σου;
Χιου – Όχι, κάποια στιγμή με πλησιάζει μια βέσπα και κάθονται πάνω ο άντρας μου οδηγός και η κόρη μου συνοδηγός.
Χα – Σταματάνε οι σβούρες?
Χιου – Ναι και δίνει μια ο άντρας μου και σπάει τον μπροστινό καθρέφτη του αυτοκινήτου μου.
Χα – Του αυτοκινήτου γροθιά?
Χιου – Ναι
Χα – Και έπιασε?
Χιου – Ναι έσπασε.
Χα – Και μετά?
Χιου – Με αγριοκοιτάξανε και φύγανε!
Χα – Και εσύ; ξύπνησες;
Χιου – Εγώ κατέβηκα από το αυτοκίνητο, περπατούσα και έκανα παράπονα…
Χα – Που;
Χιου – Στο θεό.
Χα – Έτσι ήταν η ζωή σου?
Χιου – Έτσι.
Χα – Θες να μας μιλήσεις για τον θάνατό σου?
Χιου – Τι να πω, αυτό μπορεί να συμβεί όταν κάνεις καταχρήσεις.
Χα – Δηλαδή?
Χιου – Ήμουν στο μπάνιο, είχα πάρει μια δόση και χαλάρωνα, κάποια στιγμή δεν ένιωσα καλά…
Χα – Και τι έκανες?
Χιου – Προσπάθησα να καλέσω τους δικούς μου αλλά φοβήθηκα ότι δεν έχω χρόνο και κάλεσα τις πρώτες βοήθειες!
Χα – Και;
Χιου – Βγήκε ο τηλεφωνητής και έλεγε, κάτι για σειρά προτεραιότητας!
Χα – Και μετά?
Χιου – Μετά βγήκε κάποιος Πέτρος!
Χα – Και;
Χιου – Και μου λέει καλώς στο
Χα – Που;
Χιου – Στον παράδεισο.
Χα – Ε βέβαια! Να σε ρωτήσω;
Χιου – Φυσικά, ότι θες!
Χα – Σου έχει μείνει κάτι άσχημο από αυτή την ιστορία?
Χιου – Του θανάτου μου?
Χα – Ναι
Χιου – Να σου πω την αλήθεια ναι!
Χα – Τι?
Χιου – Επειδή ήμουν μέσα στο νερό μέχρι να με βρούνε με ταλαιπωρούσε πολύ καιρό η μυρωδιά της υγρασίας, του νερού, της μούχλας.
Χα – Έλα ρε ‘συ, άρα ισχύει αυτό για τις τελευταίες στιγμές της ζωής; Ότι θυμόμαστε;
Χιου – Φυσικά και ισχύει! Δεν είχα σκοπό να πεθάνω… έτυχε, ούτε φταίει κάποιος άλλος για αυτό, όταν είσαι εξαρτημένος και βγαίνεις στο δρόμο να ψωνίσεις την δόση σου από κάποιον τυχαίο αυτό είναι πολύ πιθανό να συμβεί.
Επόμενη συνέντευξη Τζένη με Αλίκη