Χάνος Ρέγγας – Συνεντευξη με Αλλάχ

Αλλάχ – Πέρας μέσα μανούλα μ, δεν δαγκώνω ψυχουλάκι μ.
Χάνος – Όχι δεν είναι αυτό, συγνώμη που μπήκα εγώ κατά λάθος…
Αλλάχ – Άχου το μιλάει και πολύ το ανταριασμένο! Κάθισε, τί να σε φιλέψω;
Χάνος – Τίποτα έφευγα, καλά ευχαριστώ
Αλλάχ – Πιέσ’ το όλο θα σε ζεστάνει.
Χάνος – Μ’ αυτή τη ζέστη; Όχι άλλο!
Αλλάχ – Για πε ποιανού ‘σαι συ;
Χάνος – Της μάνας μου
Αλλάχ – Βάι βάι, γκιαούρης του Χρήστου ε;
Χάνος – Ποιανού;
Αλλάχ – Αυτουνού του οβραίου μάνα μ που επέθανε με τον σταυρό!
Χάνος – Δεν είμαι… α τον Χριστό, γιατί;
Αλλάχ – Αχού! Πουλί μου πειράζω σε!! Να κοίτα!
Χάνος – Μία αγία γραφή, ωραία, μην μου πείτε;; Την διαβάζετε;
Αλλάχ – Bάι που να με πάρει, έχει κάτι ωραίες ιστορίες! A πα πα πα, μια νοστιμιά!
Χάνος – Αλήθεια; πού εκεί με τις παραβολές;
Αλλάχ – Ποιες με λες; Kάτι ‘στορίες γιουσούφι μου, καλέ με δράκουλες και σκοτωμούς! Φωτιές και ζούγκλες! Βασιλιάδες και χανουμάκια! Αυτά γιατί δεν τα παίζουνε στα Xολιγούντ; Nτεν είν’ γκιαούριδες αυτοιδά; Δικά μου είναι τα παιδιά για;
Χάνος – Δράκους και φωτιές και τι;
Αλλάχ – Nτιπ χαϊβάνι είσαι; Εδώ να… Δεν βρίζει μιαν βασίλισσα χανούμισσα κυρά;
Χάνος – Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη;
Αλλάχ – Έτσι δα την έλεγε κοτζαμά κυρά;
Χάνος – Ποια;
Αλλάχ – Άντε βρέ την χανούμισσα την κακομοίρα!
Χάνος – Tί;
Αλλάχ – Kοτζαμά βασίλισσα γιατί την κακολογείτε την άμοιρη; Δεν την ελυπάστε; Tί φταίει που εμεγάλωσε μέσ’ τα πλούτη και τα χρυσαφικά; Πάλι καλά που επήρε τα επάνω της με αυτή την καταραμένη του την Κρίση.
Χάνος – Την ποιανού;
Αλλάχ – Αυτή θαρρείς πως φταίει μάτια μου; Οι γονείς της την εμεγαλώσάνε μάνα μ έτσι δά, με τα σείς και με τα σας!
Χάνος – Τα ποια;
Αλλάχ – Ξέρεις τι ναι να μηνε κάμεις τίποτις ολημερίς και οληνυχτίς και χανουμάκια να σε πλένουνε, να σε ντύνουνε, να σε ταΐζουνε και σαν τη γλάστρα να σε πουτίζουνε;
Χάνος – Και εις ανώτερα, τί να πω τώρα για της πληρωμένης το χάος!
Αλλάχ – Bάι βάι μάνα μου ‘μένα καλό άντρα!