Χάνος Ρέγγας – Καλησπέρα, πως να σας λέω κο Γαλιλαίο ή κο Γαλιλέι;
Γαλιλαίος – Ξέρω ‘γώ όπως σε βολεύει.
Χάνος – Στην εποχή σας είχατε επαναστατήσει, είπατε πως η γη γυρίζει και έγινε χαμός, τόσο σκότος πια, τόση άγνοια;
Γαλιλαίος – Γιατί τώρα τί έχει αλλάξει; Πέραν του οτι η γη γυρίζει;
Xάνος – ε;
Γαλιλαίος – Είμαστε πίσω, πολύ πίσω παιδί μου, ενδεικτικά να αναφέρω πως δεν χρησιμοποιούμε καμία εναλλακτική πηγή ενέργειας και εξαιτίας αυτού δουλεύουμε μόνο για να πληρώνουμε τους λογαριασμούς.
Χάνος – Και πάλι δεν βγαίνει.
Γαλιλαίος – Ενώ θα μπορούσαμε να αφιερώναμε τον πολύτιμον χρόνο μας, την κάθε ημέρα μας σε νέες ανακαλύψεις.
Χάνος – Ή στην οικογένεια.
Γαλιλαίος – Δεν θα ήθελα να αναφερθώ όμως σε αυτό το θέμα αλλά θα ήθελα να μιλήσω για τονε καρκίνο.
Χάνος – τονε Μήτσο;
Γαλιλαίος – Την λένε ασθένεια, είναι μάστιγα; Εμείς οι επιστήμονες πρέπει να λυπόμαστε τον εαυτό μας που το μόνο που κάνομε είναι να στέλνομε ανθρώπους ξανά εις το κρεματόριο. Εχώ εξετάσει το ζήτημα εξωνυχιστικά σε πειράματα και εις το μικροσκόπιο και επάνω μου, για αυτό και όσα θα είπω είναι βαρυσήμαντα και αποδεικτέα για όποιον τελικά ετολμά.
Ο καρκίνος εισέρχεται ως ιός αλλά είναι μύκητας.
Χάνος – Α τον που…
Γαλιλαίος – Αναπαρήγαται με διασπορά.
Χάνος – Κάνει και κακά?
Γαλιλαίος – Όταν εισχωρεί κοιμάται πολύ και πορεύεται.
Χάνος – Στάσου καλέ μύγδαλα!
Γαλιλαίος – Όταν φοβάται στέλνει ψεύτικα σήματα εις το ανοσοποιητικόν.
Χάνος – Βρε τον που… σαι ρε μπαγάσα!
Γαλιλαίος – Σαν μύκητας ετρέφετο.
Χάνος – Οσάν νυχτεριδάκι
Γαλιλαίος – Και εκεί ακριβώς είναι η λύση του προβλήματος. Το λάθος που κάνουν σήμερον στις θεραπείες είναι αυτό ακριβώς. Εφέροντο στον καρκίνο σαν να είναι εχθρός.
Χάνος – Και πως να του εφερθούν; Με αγάπη;
Γαλιλαίος – Ακριβώς. Τον πυροβολούν λοιπόν αρχικώς με αντισηπτικά, δηλαδή μόνο ξηρασία, όμως αυτός ξέρει να εκρύβεται και μπορεί να παραμείνει ανενεργός, να κοιμάται για πολλά χρόνια.
Χάνος – Ροχαλίζει?
Γαλιλαίος – Αυτό που θέλουμε και πρέπει να πετύχουμε είναι να τον βγάλομε απο την σπηλιά, να τον εκθέσομε.
Xάνος – Τί να κάνει καλέ να πεί το ποίημα
Γαλιλαίος – Τί κάνομε λοιπόν; Τονε ταΐζομεν. Του δίνομε αυτό που χρειάζεται. Τί χρειάζεται ένας μύκητας; Υγρασία, νερό, …
Χάνος – Κρασί
Γαλιλαίος – Πρωτείνες
Χάνος – κοκ
Γαλιλαίος – Όταν συμβεί αυτό βγαίνει μοναχούλιν του υπο τον ίσκιο στο φως, απο το κρύο στην ζέστη.
Χάνος – Και μετά καλή ψυχή
Γαλιλαίος – Μετά προσπαθούμε να τον κρατήσουμε στην επιφάνεια με υγράσια και εναλλάξ την επομένη με ξηρασια τον συρρικνώνουμε μεχρι εώς ότου εφανεί η τελικη του όψην.
Χάνος – Α δεν είναι θυμωμένο ρομποκόπ;
Γαλιλαίος – Όχι είναι νοήμων με όψη.
Χάνος – Μούρη μ’ εχεις κάνει φαγούρη.
Γαλιλαίος – Με αυτή τηνε προσθήκη στις ήδη υπάρχουσες θεραπείες, το εκαθαρίζομε εν τέλη δίχως να καταστρέψομε, να κάψομε, να αφαιρέσομε ή να πειράξομε ζωτικούς ιστούς ή γενικώς όργανα.
Χάνος – Οοο το κακόμοιο το κοκοδειλάκι! ´`´`-
ΕΠΟΜΕΝΗ συνέντευξη Σαιξπηρ.