Να ξεκινήσω με λίγο. Λίγο χρόνο από αυτόν που… ποτέ δεν περισσεύει. Λίγο τσαμπουκά από αυτόν που πρόσφατα πάει να κοπεί, ενώ λίγα χρονάκια πριν μου έτρεχε από τα μπατζάκια.
Χρόνος.
Μια πλάνη. Η λέξη «προλαβαίνω» είναι μια μεγάλη παρεξήγηση. Γιατί ο σκοπός είναι να προλάβεις να κάνεις κάτι πριν από κάτι άλλο, δηλαδή να χωρέσεις το πρώτο κάτι σε όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο ώστε να σου φτάσει ο υπόλοιπος χρόνος για το δεύτερο κάτι, το άλλο. Ποιός είναι όμως ο υπόλοιπος χρόνος; Ο μέχρι τις 9 που φέυγω από το σπίτι; Ο μέχρι τις 9μιση που καλό θα είναι να έχω ήδη φτάσει στο γραφείο; Ο μέχρι τις 2 που κλείνουν οι δημόσιες υπηρεσίες; Ο μέχρι τις 3 που κλείνουν τα μαγαζιά; Ο μέχρι τις 5μιση, που πρέπει να έχω φύγει από τη δουλειά; Ο μέχρι τις 6 που πρέπει να είμαι σπίτι για να παραλάβω το παιδί; Ο μέχρι τις 9 που θα κοιμηθεί το παιδί; Ο μέχρι τις 12 που καλό θα ήταν να κοιμηθώ και εγώ σιγά σιγά; Ο μέχρι τις 7 που πρέπει να ξυπνήσω; Ο μέχρι τις 9 που ξαναφεύγω από το σπίτι; (…) Ο κύκλος μες στον κύκλο. Γιατί 5 τέτοιοι κύκλοι κάνουν μια εργάσιμη εβδομάδα, που καλό θα ήταν να συρρικνωθεί μες στον μήνα ώστε να χωρέσει και κάτι άλλο εκτός από αυτό που κατάφερες ήδη να κάνεις. Και το κάτι και το κάτι άλλο, σίγουρα είναι με τη σωστή σειρά βαλμένα; Και πόσα κάτι άλλα περιμένουν στην ουρά.
Τσαμπουκάς.
Υπερβολή. Ποιος νομίζεις ότι είσαι ρε φίλε; Και ο απέναντι τελικά ανθρωπάκος είναι, και τη δουλίτσα του προσπαθεί να κάνει. Δεν έχει σκοπό ζωής να σε καταστρέψει, επειδή σου χώθηκε απο δεξιά στο φανάρι. Μάλλον δεν σε είδε καν, μάλλον δεν υπάρχεις καν για αυτόν, γιατί στον λίγο χρόνο του δεν χωράς.
Να συνεχίσω με περισσότερο. Περισσότερο θάρρος που προέκυψε από την απαλλαγή από τα περιττά. Το περισσότερο θάρρος κοροϊδεύει τον πάλαι ποτέ τσαμπουκά που έλιωσε, αλλά τον θυμάται σαν εφηβική χαριτωμένη και μπουνταλάδικη ανάμνηση. Και περισσότερη ουσία, η οποία διαστέλει τον -πάντα λίγο- χρόνο.
Να καταλήξω με πολύ. Πολλή αντοχή από αυτήν που προκύπτει σε αντίσταση της φθοράς και σε συμφιλίωση μαζί της. Με γεμάτες τσέπες ανθεκτικά έως ζόρικα βοτσαλάκια, ξεκινώ ένα καινούργιο ταξιδάκι, σε αυτή τη στήλη, σε ασυνήθη χωρικά ύδατα.
2 Comments
Μαριος
παντως, η έννοια του χρόνου είναι πολύ υποκειμενική. Ο καθένας τον αξιολογεί τον κοστολογεί ανάλογα με τις δικές του ανάγκες, υποχρεώσεις,ενδιαφέροντα, κλπ…
Ανώνυμος
Ο χρόνος δεν υπάρχει, είναι μια ανθρώπινη επινόηση και εξυπηρετεί ανθρώπινες ανάγκες.
Albert Einstein