«Χάρβεϊ! Επιτέλους! Έμαθα για την Ανν. Με πήρε ο διοικητής».
Δεν είχαν χάσει χρόνο. Είχαν φροντίσει να ενημερώσουν το τμήμα με το οποίο συνεργαζόταν στην πόλη. «Πιστεύεις και εσύ ότι το έκανε;»
Ακολούθησε μια σιγή δευτερολέπτων, αρκετή για να ανησυχήσει για την εμπιστοσύνη του πρώην συνεργάτη του.
«Όχι, δεν πιστεύω τίποτα. Την ξέρω τη γυναίκα σου. Είναι ένας άγγελος».
«Σ’ ευχαριστώ», ψέλλισε ανακουφισμένος. «Θέλω να με βοηθήσεις».
«Πες μου. Tι μπορώ να κάνω για εσένα;»
Ο Χάρβεϊ μάζεψε όσες περισσότερες πληροφορίες μπόρεσε από τον Χένρι. Το ίδιο απόγευμα, έφτασε στο σημείο του εγκλήματος. Προς μεγάλη του έκπληξη ο χώρος δεν ήταν φυλασσόμενος ως όφειλε μιας και ήταν τόπος εγκλήματος. Αντίθετα, σκόρπια κομμάτια της κίτρινης κορδέλας που πριν λίγες ώρες τον απέκοπτε περιμετρικά, μαρτυρούσαν την εγκατάλειψή του. Είχαν βρει τον δολοφόνο τους και δεν τους ένοιαζε μια πιο εξονυχιστική έρευνα. Αυτό που τους ενδιέφερε ήταν να γυρίσουν πίσω στην ηρεμία τους, έχοντας έναν βολικό ένοχο στα χέρια τους, κομπάζοντας για τη σβελτάδα και την αποτελεσματικότητά τους. Ερασιτέχνες!
Ο Χάρβεϊ μπορούσε να διακρίνει το σημείο όπου μερικές ώρες πριν κείτονταν το πτώμα. Τα ξερά χόρτα ήταν πατημένα και κομμένα αποκαλύπτοντας από την επιφάνεια που σκέπαζαν πως επρόκειτο για έναν μεγαλόσωμο άντρα. Φόρεσε στα χέρια του γάντια και σκάλισε το χώμα προσεκτικά. Ήξερε πως πιθανότατα είχαν συλλέξει όλα τα στοιχεία, αλλά, ίσως, και να τους είχε διαφύγει κάτι. Εξέτασε τον χώρο γύρω γύρω. Το πτώμα δεν είχε συρθεί ως εκεί, άρα εκεί είχε διαπραχτεί και το έγκλημα. Όπως του επιβεβαίωσε και ο Χένρι, το θύμα έφερε πάνω του μόνο μία μαχαιριά, κατευθείαν στην καρδιά, από ένα τρακτερωτό μαχαίρι που χρησιμοποιήθηκε για να επιφέρει θανάσιμο χτύπημα και δεν αφαιρέθηκε, εξού και δεν υπήρχε κάτω αίμα, παρά μόνο μερικές κηλίδες. Δεν υπήρχε πιο αδιάσειστο στοιχείο από τα δακτυλικά αποτυπώματα της Άνν πάνω στο φονικό όπλο και ένα κομμάτι κόκκινο ύφασμα που βρέθηκε και έλειπε από τη φούστα της. Μα πώς στον κόρακα τα είχαν βρει αυτά, αφού ήξερε πως δεν ήταν εκείνη.
Ο Χάρβεϊ κάλυψε με τα χέρια του τα μάτια. Όλα πήγαιναν στραβά. Όλα! Σηκώθηκε απότομα. Τόσο που κόντεψε να χάσει τη γη κάτω από τα ποδιά του. Η πίεση δεν ήταν σύμμαχος. Τα βήματά του τον έφεραν έξω από τη σχολική καγκελόπορτα. Ευτυχώς, εδώ δεν υπήρχαν φύλακες, όπως στις μεγαλουπόλεις. Μια απλή κλειδαριά τον χώριζε από το εσωτερικό του σχολείου. Σκαρφάλωσε το κιγκλίδωμα και μ’ ένα απλό άλμα προσγειώθηκε με τα πόδια στο προαύλιο. Κατευθύνθηκε στη κεντρική πόρτα. Έκανε να την ανοίξει, μα ήταν σφραγισμένη, όπως το περίμενε. Πήγε από την πίσω πλευρά του κτιρίου, μήπως και έβρισκε κάποιο ανασφάλιστο παράθυρο. Τα τρία πρώτα ήταν κλειδωμένα. Με το τέταρτο, στάθηκε τυχερός. Πήδηξε μέσα και χωρίς να χάσει χρόνο έψαξε για τη σχολική αίθουσα που δίδασκε η Άνν. Δεν ήταν δύσκολο να τη βρει. Το πρόγραμμα ήταν αναρτημένο πάνω στον πίνακα ανακοινώσεων και είχε όλες τις πληροφορίες που χρειαζόταν.
Δεν άναψε φως. Έβγαλε από την τσέπη έναν φακό και περιεργάστηκε τον χώρο. Ξεκίνησε από την έδρα. Φτιαγμένη όλη από ξύλο, δέσποζε στο κέντρο τόσο επιβλητική, όσο και η ίδια η παρουσία του δασκάλου. Ήταν αρκετά φθαρμένη, γεμάτη προεξοχές και σκλήθρες. Δεν ήταν γραμμένη και μουτζουρωμένη σε αντίθεση με τα θρανία των μαθητών που έβγαζαν μάτι από χιλιόμετρα μακριά. Ωστόσο, τίποτα το ύποπτο δεν υπήρχε εκεί. Έπιασε την έδρα να τη μετακινήσει, μήπως και έβρισκε τίποτα κάτω από το ξύλινο βάθρο που της έδινε το απαραίτητο ύψος. Μια χάντρα κύλησε ως τα πόδια του. Φόρεσε πάλι τα γάντια και τη σήκωσε. Την έβαλε στην τσέπη και έπειτα κινήθηκε προς τα θρανία. Τίποτα το ενδιαφέρον…
Το βράδυ, τον βρήκε ξαπλωμένο να κοιτά το ταβάνι. Σκεφτόταν την Άνν. Ήταν σίγουρος, ότι θα ένιωθε πολύ φοβισμένη. Έπρεπε με κάθε τρόπο να βρει τον πραγματικό ένοχο.
Έβαλε το χέρι στην τσέπη για να πιάσει τη χάντρα και την έβγαλε μαζί με τα φορεμένα γάντια που είχε ξεχάσει να πετάξει. Για πρώτη φορά, παρατήρησε το μπλε μελάνι πάνω στη άσπρη επιφάνεια των γαντιών. Τέντωσε τα χέρια του και τα γύρισε ανάποδα. Το ίδιο μπλε χρώμα λέκιαζε και το δέρμα του. Προσπάθησε να θυμηθεί τι είχε πιάσει φορώντας τα. Μόνο τη χάντρα. Τίποτα άλλο. Τα γάντια ήταν λερωμένα στην εσωτερική πλευρά, άρα ότι είχε αγγίξει ήταν με γυμνά χέρια.
Άφησε το μυαλό του να τρέξει πίσω…