Όμορφα, όλα είναι όμορφα!
Στην εποχή της κρίσης αξιών και συναισθημάτων, της εξαναγκαστικής ασχήμιας και μιζέριας, επιβιώνουμε ακόμα. Είμαστε ασύλληπτα αμέτρητοι, υπάρχουμε όπως οι κόκκοι άμμου της ερήμου. Έχουμε έναν αποδεκτά κοινό σκοπό. Να γίνουμε ευτυχισμένοι.
Εγώ, εσύ, αυτός, αυτοί κλπ (ξέρετε πως πάει παρακάτω) υπάρχουμε και συνυπάρχουμε. Aγαπάμε, ερωτευόμαστε, μισούμε, υμνούμε, γλεντάμε, κλαίμε, πονάμε… γενικώς, ΝΙΩΘΟΥΜΕ!
Σε αυτή τη κοινωνία γλυκές μου υπάρξεις θα γίνουν όλα. Όλα αυτά για τα οποία προοριζόμαστε, όλα αυτά που περιμένουμε και μας περιμένουν. Για όλα τα όμορφα αξίζει να περιμένουμε, να προσπαθούμε και να πράττουμε.
Δεν θα σας πω να ανοίξετε τα παράθυρά σας για να δείτε τον ήλιο, τα πουλάκια να κελαηδούν και να μυρίσετε τα λουλούδια και τα τσουρεκάκια του φούρνου που αχνίζουν (λίγο κλισέ, δεν βρίσκεις?) Θα σας πω να κλείσετε τα μάτια και να επιδιώξετε να αγγίξετε το όμορφο! Δεν υπάρχει κανόνας ή τρόπος!
Εμείς είμαστε το όμορφο….
Εγώ και εσύ, χέρι χέρι, περπατάμε και προορισμό θα έχουμε την ομορφιά… εμείς οι δυο μαζί! Θα κοιταζόμαστε, θα γελάμε και θα την προσεγγίζουμε. Μια ματιά, ένα φιλί, ένα χάδι οποιασδήποτε υπόστασης και σχέσης, είναι αρκετό για να γεμίσουμε όμορφες σκέψεις και συναισθήματα ευχάριστα!
Αν προσεγγίζουμε όμορφες σκέψεις, θα γίνονται τελικά πανεύκολες στην πράξη.
Και επειδή αρκετά σας κούρασα με τη λέξη ‘’ομορφιά’’ έχω να προτείνω κ άλλη μια. Τι θα λέγατε για τη λέξη “αγάπη”?
Ήξερα κάποτε μια τρέλα, Αγάπη την έλεγαν….
Ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά για το χατίρι της, είναι μια από τις πιο δύσκολες και ταυτόχρονα πανέμορφες λέξεις. Τη νιώθουμε και δεν την εκφράζουμε, την ξεστομίζουμε και δεν εκτιμάται. Αχ κακόμοιρη αγάπη! Τι κακό έχεις κάνει σε όλους και σε μεταχειρίζονται έτσι? Είσαι τόσο ακούραστη, πιστή και αβίαστα υπέροχη! Θυσιάστηκες στον βωμό της σύγχρονης εποχής, για χάρη της ανθρωπότητας και ενώ όλοι ορκίστηκαν πως δεν θα σε ξεχάσουν και η μνήμη σου θα μένει να συντροφεύει τις επόμενες γενιές, εμείς πετάξαμε την υστεροφημία σου στα “αζήτητα” και θέσαμε ως κυβερνήτη μας τον “Εγωισμό” και όλους τους ακολούθους του. Η γλυκιά σου ζάλη που καταβάλλει τις ψυχές μας θεωρήθηκε ενοχλητική “μέθη” και ήπιε τον κλασσικό “πικρό ελληνικό καφέ”, ώστε να επανέλθει στη μίζερη πραγματικότητα.
Αν όλα αυτά αγαπημένε άνθρωπε τα θεωρείς υπερβολές, τότε γιατί δεν βάζεις την αγάπη και πάλι στη ζωή σου? Παραδείγματος χάρη: Αγαπώ το μωβ, λατρεύω το μωβ και όχι Μου αρέσει το μωβ. Τόσο απλά και καθημερινά, η λέξη θα εισχωρήσει στο υποσυνείδητο και θα ενταχθεί και πάλι στην καθημερινότητα.
Είναι όλα μέσα μας.
Ναι. Είναι όλα επιλογές, σκέψεις και πράξεις δικές μας. Όπως εμείς θα επιλέξουμε τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους, έτσι κι εμείς τις λέξεις που θα χρησιμοποιούμε. Δίχως να το αντιληφθούμε, η επίδραση των όμορφων σκέψεων και συναισθημάτων είναι πολύ μεγάλη και στον τομέα της υγείας μας. Κάπως έτσι, είναι και θέμα επιλογής μας αν θα μας καταβάλλει μια δύσκολη αντίδραση του οργανισμού μας όπως το άγχος.
Σκέφτεσαι εσένα και ότι-όποιον/α αγαπάς και λατρεύεις περισσότερο όπου και όπως επιθυμείς και ξεκινάς να ονειρεύεσαι. Το όνειρο δεν θα είναι σαν και αυτά που ξυπνάς και συνειδητοποιείς τι γίνεται όπως όταν κοιμάσαι αλλά το πλάνο της ζωής σου. Κάνε άμεσα και εφικτά πλάνα , σκεπτόμενος/η τι μπορείς να κάνεις για να περνάς πιο όμορφα ή τι αγαπάς να κάνεις. Επέλεξε να έχεις πάντα δίπλα σου αγαπημένες υπάρξεις που σε γεμίζουν με ευχάριστα συναισθήματα. Μίλα για όμορφα πράγματα… Και κάπως έτσι όλα θα συμβούν: Αβίαστα, ανεπιτήδευτα, όμορφα….
