Πήγες κι εσύ και ξέρεις… Χώθηκες στο αγαπημένο σου μαγαζάκι ένα βράδυ Παρασκευής (καλά, μπορεί να ήταν κι άλλη μέρα, αλλά εγώ αυτήν επιλέγω να ακούσω έντεχνα).
Το κορόιδεψε ο Μπραφ σε ένα από τα διάσημα βιντεάκια του. Αλλά η «νέα μόδα» φοριέται πολύ κι η αλήθεια να λέγεται, μας πάει. Ο Έλληνας γουστάρει τον πόνο. Θέλει να βρέχει στη μελαγχολία του. Ουίσκι και τραγούδια που να μιλάνε για πόνους, χωρισμούς, αγάπες… Για όσους δε θέλουν τα τυποποιημένα καψουροτράγουδα η λύση είναι μία.
ΈΝΤΕΧΝΟ!
Επιλογές που θα αγαπήσεις, όχι με αλφαβητική σειρά, αλλά ένα top 10 σε παράλογη σειρά, ανακατεμένα, αλλά όχι τυχαία, τραγούδια που δεν υπάρχει περίπτωση να μην ακούσεις σε κάποιο live με κιθάρες ακουστικές, βαριές φωνές και στίχο ελληνικό κι ακαταμάχητο.
4. Ο καλλιτέχνης που κάνει το ντεμπούτο του Γιάννης Χαρούλης, με πληθώρα συνεργασιών, όπως αυτή με την επίσης εντεχνού Νατάσα Μποφίλιου και την κάπως πιο ροκ Ελεονώρα Ζουγανέλη θα μαζέψει “σύννεφα του γιαλού” για να μείνει στο πλάι αγαπημένου προσώπου. Ποιος δε θα το έκανε!
6. «Έχω μια τίγρη μέσα μου», λέει με φωνή που κάνει τα σίδερα να ανατριχιάζουν ο Ψαραντώνης. Αυτός ισχυρίζεται πως έχει μόνο μια τίγρη, αλλά πιστεύω ότι κάποιοι από εμάς μέχρι κι ολόκληρο ζωολογικό κήπο έχουμε!!!
2. Καλά θα ήταν να μην υπάρχουν «διόδια», όπως λέει ο Σταύρος Σιόλας και με την ιδιαίτερη χροιά της η Φωτεινή Βελεσιώτου. Ακόμα κι αν υπάρχουν όμως, ας αφήσουμε την αγάπη να πέφτει σα ζεστή βροχή.
5. «Τα κλειδιά» με ευκολία παραχωρεί η άτιμη καρδιά του Θοδωρή Κοτονιά, αλλά κι οι δικές μας. Είναι όμως τόσο ωραίο όταν ξεκλειδωνόμαστε. Αρκεί να μην είναι με τον λάθος άνθρωπο.
3. Προσωπικό μου αγαπημένο και το μόνο τραγούδι που έχω πει live on stage στη ζωή μου (σε ένα τρελό βράδυ σε εκείνα τα ερωτεύσιμα στέκια της Θεσσαλονίκης) «Ζηλεύει η νύχτα»… Κι επειδή τον αγαπώ σαν καλλιτέχνη προτιμώ αναμφίβολα την εκτέλεση από τον Αλκίνοο Ιωαννίδη. Θα μπορούσα βέβαια να κάνω λίστες και μόνο από δικά του τραγούδια.
8. Παντελής Θαλασσινός, ένα όνομα, μια ιστορία! Κι εγώ τι ζητάω, να είμαι «εισιτήριο στην τσέπη σου», χωρίς επιστροφή και φυσικά αυτό το εισιτήριο να πηγαίνει από Αθήνα μέχρι την άλλη άκρη του κόσμου. Πολλά ζητάω;
7. «Τα ανείπωτα» εύκολα αποτυπώνονται στο βλέμμα, μετά τις 2 το βράδυ, που πλέον οι θαμώνες έχουν γείρει ο ένας πιο κοντά στον άλλο κι αφήνουν τον Δημήτρη Ζερβουδάκη να τους ταξιδέψει. Αχ, αυτά τα «ξωτικά» τα παράλογα πνεύματα που τόσο μοιάζουν με ορισμένους από εμάς όταν κοιταζόμαστε στον καθρέφτη και τραγουδάμε «Μέσα απ’ την τρέλα, η λογική…»
10. «Τι να θυμηθώ» τραγουδάει αναζητώντας ένα σημάδι, έστω ένα φτερό ο Απόστολος Ρίζος. Και παρακαλάει κι αυτός κι εμείς μαζί «πες μου πως θα ‘ρθεις, πριν να σβήσουνε οι φάροι».
9. Δεν είμαστε άγγελοι, αλλά «αν ήσουν άγγελος» θα άκουγες Βασίλη Καζούλη. Ίσως ένα από τα πιο διαχρονικά κομμάτια της λίστας μας, που ξέρω πως παραπέμπει περισσότερο σε ροκ ήχο, αλλά εξακολουθεί να ακούγεται σε αυτά τα ερωτικά νυχτοπερπατήματα.
1. Γίνεται να λείπει ο Χρήστος Θηβαίος από τη λίστα; Δε γίνεται!
«Ημερολόγιο»… Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι το τραγούδι αυτό περιέχει και βιογραφικά στοιχεία. Ο καλλιτέχνης όταν ήταν φοιτητής είχε γνωρίσει μια κοπέλα και της ζητούσε να βγουν. Εκείνη όμως ήταν αρκετά χρόνια μικρότερή του και δε δεχόταν. Όταν τελικά μετά από καιρό υπέκυψε, συμφώνησε να συναντηθούν σε ένα εστιατόριο. Ο ερμηνευτής την περίμενε… για πάντα. Ένα ατύχημα της στέρησε τη ζωή κι έτσι αυτό το τραγούδι γράφτηκε για αυτήν την ανέφικτη αγάπη.
«Και στο διάβολο πουλάω την ψυχή μου, εγώ για να βρεθώ κι απόψε τυλιγμένος στου κορμιού σου το βυθό…
Κι είναι λέω ο παράδεισος για εμάς, αγάπη μου μικρή, να μοιραζόμαστε τούτη την κόλαση μαζί.»
Σίγουρα αφήσαμε πολλά αγαπημένα τραγούδια εκτός, αλλά σε επόμενη λίστα θα τα συμπεριλάβουμε. Η μουσική ας μας συντονίζει σε κάθε μας περιπλάνηση και να γεμίζουν οι μέρες μας με ευχάριστες στιγμές και με φίλους, με τραγούδια, με χαμόγελα.
Κι αν κάποιοι έχετε για παρέα τη μοναξιά, αν είστε πληγωμένοι, βρίστε ελεύθερα και κάντε ένα μεγάλο βήμα παραπέρα… Μέσα από το πρίσμα της μουσικής, όλα φαίνονται πιο όμορφα.
