Ένα ατελείωτο τέλος.

Τέλος. Μια λέξη, 1000 εικόνες. Σκηνές από τηλεοπτικές σειρές και ταινίες, σκηνές από την καθημερινή ζωή, σκηνικά περιορισμένα μόνο στη σκέψη και ποτέ σε πράξη…. Έχει χιλιοειπωθεί, σε ποικίλλες καταστάσεις, περιστάσεις και σχέσεις. Όλοι έχουμε πει τέλος. Ανεξαιρέτως. Οι περισσότεροι είτε γιατί το εννοούμε είτε γιατί αναγκαζόμαστε. Η λέξη με τα 1000 πρόσωπα και τα ανυπολόγιστα πολλά και ανεξήγητα μπερδεμένα συναισθήματα, η λέξη με τους αμέτρητους οπαδούς, ψευτο-οπαδούς, αποφασιστικούς και αναποφάσιστους. Αυτή η ουδετερότητά της την κάνει ξεχωριστή διότι για τον καθένα μπορεί να σημαίνει αλλά και να σημάνει κάτι το διαφορετικό.

Οι βασικές έννοιες ή αλλιώς οι ‘’3 αποχρώσεις’’ (ήθελα να δώσω κουλτουροεμπορικό υφάκι χοχοχο) του τέλους κατά Ranius:

-The time (or the end)of a season for ….

Τέλος καλό όλα καλά (?) Το τέλος που ορίζουμε εμείς σε κάποια εκκρεμότητα ή υπόθεσή μας δεν είναι πάντα κακό….εκτός και αν το ορίζει κάποιος άλλος για εμάς…χωρίς τη θέλησή μας….. Τότε οκ, πάσο! Πχ ένας απρόοπτος χωρισμός, μια απόλυση, μια διαγραφή ή κάτι τέτοιο. Ναι, μπορείς να αντιδράσεις και να παραφερθείς (πάντα με μέτρο). Να θυμάσαι όμως. Είτε είναι επιλογή σου είτε όχι, κάθε τέλος, μια νέα σεζόν, μια νέα αρχή.

– Κατά συνθήκη τέλος.

Το τελειωτικό και οριστικό που αναγκάζεσαι να δώσεις γιατί έχεις φτάσει στο αμήν που λένε, γιατί η κατάσταση είναι αδιέξοδη, γιατί δεν έχεις την ανταπόκριση που περιμένεις από την απέναντι πλευρά, γιατί κουράστηκες να προσπαθείς για το οτιδήποτε, γιατί μπερδεύτηκες και για άλλα πολλά ακόμη ‘’γιατί’’. Είναι καταναγκαστικό τέλος, χωρίς πραγματική υποστήριξη ή θέληση, απλά και μόνο γιατί δεν χωράει άλλη αναβολή. Συνήθως δίνεται σε καταστάσεις τύπου ερωτική ή φιλική σχέση είτε σε άλλου τύπου αρρωστημένες και επιβλαβείς καταστάσεις. Συνήθως είναι για το καλό μας, αρκεί να είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε ποιο είναι το καλύτερο για τον εαυτό μας και να μην παρασυρόμαστε από τον εγωισμό μας (τον οποίο αναλύω αμέσως μετά)

-Ανεξέλεγκτος εγωισμός, αυτή η μάστιγα.

Ο εγωισμός είναι το συναίσθημα που χρησιμοποιούμε ΠΑΝΕΥΚΟΛΑ και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια σε καταστάσεις σχετικά αθώες και πιο απλές απ όσο σκεφτόμαστε, σε ανθρώπους που δεν το αξίζουν και σε περιπτώσεις τεράστιων παρεξηγήσεων. Κατ’ εμέ , αποτελεί συναισθηματική αναπηρία, καθώς μας εμποδίζει να περνάμε όμορφες στιγμές με όμορφους και αγαπημένους ανθρώπους, μας περιορίζει συναισθηματικώς και μας εγκλωβίζει σώμα-πνεύμα-αύρα. Το πιο γελοίο είναι ότι ορισμένες φορές είναι χρήσιμος ώστε να αποφύγουμε κάποιες κακουχίες, αλλά εκεί που πρέπει να τον χρησιμοποιήσουμε έξυπνα, τα κάνουμε κοινώς ‘’μαντάρα’’ γιατί τέτοιοι είμαστε. Στη συγκεκριμένο σημείο του άρθρου, ο ανεξέλεγκτος εγωισμός (κατά Ranius) συνεισφέρει ώστε να δώσουμε ένα ΑΣΧΗΜΟ και πολλές φορές ΑΔΙΚΟ τέλος. Οι άνθρωποι με αδάμαστο εγωισμό κρίνουν τις καταστάσεις και τους ανθρώπους ακατάλληλους πανεύκολα. Ωστόσο, ένα 90% εγωιστικών συμπεριφορών οδηγεί σε τραγικά λάθη καθώς οι άνθρωποι, επηρεασμένοι και καταβεβλημένοι, θολωμένοι και ίσως πληγωμένοι, παρασύρονται από το ορμητικό κύμα του εγωισμού τους και προκαλούν τέλη για τα οποία αργότερα θα μετανιώσουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι κακοί, απλώς δεν έχουν μάθει να χειρίζονται αυτή την ανθρώπινη αδυναμία (τον εγωισμό δηλαδή) και θεωρούν πως είναι το μυστικό της επιτυχίας. Όλοι και κυρίως όλες (αν με πιάνετε φίλες ανδροκαμένες) ξέρουμε πως ο εγωισμός δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από απλή κεκαλυμμένη αδυναμία που βαφτίζουν ‘’μαγκιά’’.

Παρακάτω, χρησιμοποίησα δύο φράσεις από μια ιστοσελίδα που μου άρεσαν πολύ:

‘’Να θυμάσαι:

* Ο εγωισμός δεν είναι στα γονίδια αλλά αποτελεί στοιχείο της συμπεριφοράς που μπορεί να αλλάξει.

* Οι πράξεις των εγωιστών στην πραγματικότητα δε στρέφονται κατά των άλλων αλλά κατά των ιδίων.’’ (πηγή womenonly.gr)

Όσες φορές και να πούμε τέλος, όσες φορές και να σκεφτούμε τέλος, κάποιες φορές υπάρχει η δυνατότητα να αναστραφεί μια τελειωτική κατάσταση αρκεί να υπάρχει προθυμία από όλες τις πλευρές ανθρώπων όπου σχετίζονται με τις ανάλογες καταστάσεις. Ωστόσο, κάποιες καταστάσεις δεν έχουν οριστικό τέλος και αυτές είναι κύκλοι που για τον Α ή Β λόγο δεν έκλεισαν. Όπως και να χει, συμπεραίνουμε πως τα τέλη που ορίζουμε είναι χρήσιμα και απαραίτητα, αρκεί να έχουν παρθεί υπο λογικές καταστάσεις και με μεθοδικότητα. Σε όλες τις υπόλοιπες ημιτελείς ή εγωιστικές καταστάσεις, καλό θα ήταν φίλοι μου, αν ταυτιστήκατε με κάποιες, να επανεξετάσετε αν έχετε περιθώρια παράτασης του τέλους ή τουλάχιστον να κάνετε πραγματική εκκίνηση πριν το δώσετε αυτό το ρημάδι το τέλος, απαλλαγμένοι από μικροπρέπειες και εγωισμούς.

*Quote of Ranius*