Ανοιξιάτικη Δημιουργία

Πλησιάζει μεσημεράκι. Έξω ο ήλιος έχει αρχίσει και καίει. 18 βαθμοί Κελσίου. Η πόλη έχει αρχίσει και αδειάζει. Το Πάσχα πέρασε και ο καθένας γυρίζει σπίτι του. Αλλά οι ρυθμοί δεν πέφτουν. Οι ρυθμοί έχουν γίνει ρυθμοί άνοιξης, καλοκαιριού. Που θα πάω μετά? Τι θα κάνω μετά? Με ποιόν θα βγω? Να πάω για περπάτημα ή να πάω στην γιόγκα? Να διαβάσω ένα βιβλίο ή να κάνω διαλογισμό? Να χορέψω ή να γράψω? Λες και πρέπει να είμαι συνέχεια έξω μέχρι να βραδιάσει. Λες και πρέπει να τα κάνω όλα σήμερα, μέχρι να δύσει ο ήλιος. Είναι σα να είμαι 3 χρονών που πρέπει να κουραστώ για να κοιμηθώ αμέσως το βράδυ χωρίς να γκρινιάζω. Κίνηση. Επιθυμία και ανάγκη κίνησης. Μια κίνηση από μέσα προς τα έξω. Μια κίνηση δημιουργίας. Αέρας και χώρος δημιουργίας. Μια κίνηση που ξεκινάει από την επιθυμία. Από την ίδια μου την ύπαρξή.

Μήπως είναι η άνοιξη? Μήπως είναι φιλικός ο καιρός για κάθε καινούριο ξεκίνημα και δημιουργία? Μήπως λειτουργώ κι εγώ όπως η ίδια η φύση? Ξεκούραση τον χειμώνα, ύπνος. Και την άνοιξη ξαναγεννιέται η πλάση όλη. Αναγέννηση. Σαν το φίδι που αλλάζει δέρμα. Καιρός για αλλαγές. Καιρός για όνειρα. Καιρός για δράση. Δράση και όχι αντίδραση.

Δράση που ξεκινάει από μέσα προς τα έξω. Το λέω και το ξαναλέω στον εαυτό μου για να μου το θυμίζω. Μια σημαντική υπενθύμιση. Η δράση και η δημιουργία ξεκινάει από μέσα προς τα έξω. Η αντίδραση ξεκινάει από έξω προς τα μέσα. Η δράση ξεκινάει από μένα και μοιράζεται προς τα έξω. Ξεκινάει από προσωπική επιθυμία χωρίς πίεση. Η αλλαγή ξεκινάει από μέσα. Η αλλαγή, η εξέλιξη. Μόνο εγώ ξέρω τι θέλω να κάνω. Μόνο εγώ γνωρίζω τι μου αρέσει να κάνω. Μόνο εγώ γνωρίζω τι φέρει το χαμόγελο στο πρόσωπό μου και τις πεταλούδες στο στομάχι μου.  Μόνο εγώ μπορώ να δεσμευτώ να περπατήσω το μονοπάτι της αλλαγής. Με λίγα λόγια, κάνω ότι γουστάρω! Ελευθερία. Μια ελευθερία που συνδυάζεται με προσωπική ευθύνη. Αλλά χρειάζεται να μου το θυμίζω και αυτό. Να μου θυμίζω να ονειρεύομαι όταν οι άλλοι προσπαθούν να μου θυμίζουν τους λόγους για να μην προχωρήσω. Τους λόγους για να σταματήσω να ονειρεύομαι. Τους λόγους για να μείνω βολεμένη και φοβισμένη. Τους λόγους για να μην προσπαθώ να γίνομαι καλύτερη. Τους λόγους για να αντιστέκομαι στην αλλαγή.

Θυμάμαι τα λόγια του Nelson Mandela για την περίοδο που ήταν στην φυλακή. Ότι και να του στέρησαν, δεν του στέρησαν ποτέ το μυαλό του και την ελευθερία να σκέφτεται. Κανείς δεν μπόρεσε να του επιβάλει τι να σκεφτεί, κανείς δεν όρισε το μυαλό του. Γιατί σε κανέναν δεν επέτρεψε την πρόσβαση στο μυαλό και τις σκέψεις του. Σε κανέναν δεν επέτρεψε να κυκλοφορεί ελεύθερος στις σκέψεις του. Σε κανέναν δεν επέτρεψε να σκεφτεί και να μιλήσει γι’ αυτόν. Είχε το μυαλό του. Είχε και διατήρησε τα όνειρά του.

Τα λόγια του Mandela δημιουργούν χώρο για σκέψη. Σκέφτομαι ότι δεν είναι πάντα εύκολο. Δεν είναι πάντα εύκολο να ακολουθώ τα όνειρά μου. Οι δυσκολίες υπάρχουν εκεί, και θα υπάρχουν, αλλά γίνεται πιο δύσκολο όταν ακούω τους άλλους να μου λένε τι δεν μπορώ να κάνω. Αντί να με βοηθήσουν να βρω περισσότερους δρόμους για να φτάσω στον προορισμό μου, προσπαθούν να με πείσουν να μην ξεκινήσω καν. Και μετά τους κατηγορώ που δεν ακολουθώ τα όνειρά μου. Τους κατηγορώ που τους άκουσα. Τους κατηγορώ που μου στέρησαν την ελευθερία. Τους κατηγορώ γιατί έκαναν κατάληψη στο μυαλό μου. Κατάληψη με τα αρνητικά τους λόγια. Τους κατηγορώ γιατί κάποιον πρέπει να κατηγορήσω. Δεν αντέχω να κατηγορήσω εμένα. Δεν αντέχω να με μαστιγώσω. Αλλά μόνο τη στιγμή που σταματάω να κατηγορώ αλλάζουν όλα. Την στιγμή που παύω να κατηγορώ τους άλλους αλλά και τον εαυτό μου, έρχεται η δράση και η δημιουργία. Έρχεται η ελευθερία και η επιλογή.

Η δράση και η ελευθερία ξεκινάει όταν μπορώ να ονειρεύομαι χωρίς την εμμονή του αποτελέσματος. Διατηρώ την ματιά μου στον στόχο και κάθε φορά που κάποιος δρόμος έχει έργα, κάνω παράκαμψη. Θυμάμαι ότι ο καθένας μας έχει διαφορετικούς στόχους, κι ας φαίνονται ίδιοι. Θυμάμαι ότι ο άλλος θα μπει στο μυαλό μου μόνο αν του το επιτρέψω. Κι επιλέγω να μην του το επιτρέψω.

Και θυμάμαι ότι είναι Άνοιξη και μου αρέσει να ονειρεύομαι και να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Θυμάμαι ότι μου αρέσει η γαλήνη και μου αρέσει να είμαι ευτυχισμένη. Μου θυμίζω να βλέπω τον κόσμο μέσα από τα μάτια μου και όχι μέσα από τα μάτια των άλλων. Μου θυμίζω να παίρνω μια βαθιά ανάσα… και βουτάω στην ζωή μου για μια καινούρια ανοιξιάτικη δημιουργία.