Η νέα σειρά του Γιώργου Καπουτζίδη είναι αυτό που λένε “γροθιά” στο στομάχι μας. Είναι μια σειρά που πρέπει να την δείτε , διότι έχει πολλά μηνύματα – νοήματα, πολλά παραδείγματα κι πολλές αστείες και συγκινητικές ιστορίες πατέρα- γιου κι άλλων πολλών συγγενών. Επειδή , ο Γιώργος Καπουτζίδη είναι ένας άνθρωπος που είναι αυτό που λένε “αυτό που σκέφτομαι , θα το πω ,αρέσει δεν αρέσει ” κι μαγκιά του. Η νέα σειρά του γνωστού δημιουργού θίγει το ζήτημα της αποδοχής της διαφορετικότητας, αλλά και τη σχέση ενός γονιού με το ΛΟΑΤΚΙ παιδί του.
Λίγα λόγια για την σειρά .Οι «Σέρρες» είναι η ιστορία ενός νεαρού γκέι άνδρα, του Οδυσσέα, που ζει και εργάζεται στην Αθήνα, αλλά επιστρέφει στον τόπο καταγωγής του για το μνημόσυνο της πολυαγαπημένης του μητέρας. Όλα ξεκινούν, όταν ο Οδυσσέας ανεβαίνει στις Σέρρες για μνημόσυνο της μητέρας του, αλλά τελικά αντί να φύγει την επόμενη μέρα , μένει για πολύ περισσότερο , διότι ο πατέρας του ο Λευτέρης παθαίνει ένα ατύχημα και πρέπει κάποιος να μείνει μαζί του για να τον βοηθήσει. Όμως , αυτό που δεν μπορεί κανείς να καταλάβει ,είναι ποιος θα μείνει μαζί του για να τον βοηθήσει μαζί με τον Λευτέρη ,αφού ο Θωμάς δεν μπορεί να μείνει ,το ίδιο κι η Νάνσυ ,και έτσι ο κλήρος πέφτει στον Οδυσσέα που θα μείνει με τον πατέρα του. Κι έτσι , οι δύο άντρες ξεκινούν από το 0 να χτίζουν μια δυνατή σχέση πατέρα – γιου , που η αρχή κι για τους δυο θα είναι πολύ δύσκολη.
Η αρχή γίνεται , όταν ο Λευτέρης πείθεται από τον Οδυσσέα να βγει με το καροτσάκι , αγνοώντας το τι θα πει ο κόσμος. Μετά από αυτό , οι 2 άντρες έρχονται σιγά -σιγά κοντά και αποφασίζουν να ζήσουν και οι 2 μαζί. Ύστερα από κάποιες αστείες – συγκινητικές περιπέτειες ,που θα έχουν οι δυο τους ,θα καταλάβουν πόσο αγαπούν ο ένας τον άλλον. Αυτό που δεν ξέρει ο Λευτέρης , είναι πόση δύναμη κρύβει μέσα του ,και αυτό του το θύμισε ο Οδυσσέας.
Μέσα από αυτή την σειρά ,τα μηνύματα που μας περνάνε είναι πολλά και πολύ σημαντικά. Όμως ,το σημαντικότερο μήνυμα είναι ότι πρέπει να αγαπήσουμε τον εαυτό μας , να τον αποδεχτούμε και να αγαπήσουμε την διαφορετικότητα του καθενός μας και να σεβόμαστε τον άλλον , όπως είναι. Να μην ασχολούμαστε με το “τι θα πει ο κόσμος” , ο κόσμος πάντα θα έχει να πει κάτι , αλλά αυτό που πρέπει να ακούμε εμείς μόνο είναι το τι θα πούμε εμείς στον εαυτό μας , η εικόνα που βγάζουμε προς τα έξω αυτή βλέπει ο κόσμος.
