‘’Προσοχή’’, ‘’απαγορεύεται η είσοδος’’, ‘’κίνδυνος ηλεκτροπληξίας’’, ‘’slippery road’’ κλπ. Είναι παντού, για τη δική μας ασφάλεια. Σε προειδοποιούν να προσέχεις, να μειώσεις ταχύτητα, να μην αγγίξεις, να μην πλησιάσεις. Για τη δική σου ασφάλεια , κρατάς μια συγκεκριμένη απόσταση και εσύ υπακούς. Και καλά κάνεις, σε τέτοιες περιπτώσεις η αντίδραση, είναι μεγάλο ρίσκο επαναστάτη μου.
Εδώ θα κάνω μια διόρθωση. ‘’Είναι παντού’’? όχι, εδώ έγινε λάθος. Είναι σε πόρτες, σε επιγραφές, σε δρόμους, σε πινακίδες, σε προειδοποιητικά σήματα κάθε είδους, μέχρι και σε ζωολογικό πάρκο. Όμως ξεχάσαμε να βάλουμε σε ένα πολύ επικίνδυνο είδος, δηλητηριώδες και τοξικό. Στον άνθρωπο.
Σκέψου φίλε μου να κατεβαίνεις Καμάρα, να περπατάς αμέριμνος και χαλαρός και ξαφνικά να βλέπεις ταμπελάκια κρεμασμένα στους επιδέξιους λαιμούς των περαστικών. ‘’Κενός’’, ‘’εγωιστής’’, ‘’συμφεροντολόγος’’, ‘’νευρική’’, ‘’άπιστη’’. Παράδοξο δεν φαντάζει?
Είναι πολύ άσχημο να βάζουμε ταμπέλες στους ανθρώπους και να κρίνουμε κατηγοριοποιώντας τους, όμως στην περίπτωση των ανθρώπινων σχέσεων, ο καθένας από εμάς, κουβαλάει πάντα και αδιάκοπα κάτι πολύ εύθραυστο και ευαίσθητο. Τα συναισθήματά του.
Είμαι κάθετη έως γραφική στο θέμα του ψυχισμού. Για μένα δεν ισχύει το συνηθισμένο ‘’είσαι νέος/α ακόμα, αντέχεις’’. Δεν είμαστε αρένα και ο συναισθηματισμός μας μονομάχος σε άγρια θηρία. Θα σκεφτείς, ναι αν δεν πάθω, δεν θα μάθω αλλά φίλοι μου, πόσες φορές να πάθεις? Όσες χρειαστεί. Δεν είμαι υπέρ του THE ONLY ONE, Prince Charming κλπ, ίσα ίσα τα απεχθάνομαι διότι μας παρασύρουν σε πλάνη. Με λίγα λόγια απεχθάνομαι το φθηνό, το ‘’πείραμα’’, που μας επιβάλλουν οι άλλοι.
Δεν είναι παιχνίδια οι άνθρωποι για να δοκιμάζετε τις αντοχές τους. Απευθύνομαι σε αυτούς που χρησιμοποιούν τους άλλους. Διαφέρει το : ‘’ ας το δοκιμάσουμε να δούμε πως πάει, θα το σκεφτώ, ας δούμε’’ από το :’’ δεν έχω με τι να περάσω την ώρα μου, με γουστάρει αυτός/η , ας κάνω κέφι, δεν βρήκα άλλη καβάτζα, ‘’. Διαφέρουν γιατί άλλο να μην γνωρίζεις αν θα πάει καλά κάτι και άλλο εκ των προτέρων να ξέρεις πως το θέμα δεν ‘’τσουλάει’’ και να εκμεταλλεύεσαι το τυπάκι που ίσως λιώνει για σένα ή σε φροντίζει.
Ευτυχώς μέχρι τώρα, εκτός από πολύ ελαφρές τύπου καταστάσεις, δεν είχα την ατυχία να γίνω θήραμα κομπλεξικών ατόμων που εκμεταλλεύονται και πατούν επί πτωμάτων. Θίγω το θέμα γιατί με ‘’αγγίζει’’ ψυχικά, με ευαισθητοποιεί. Δεν είναι οι άνθρωποι διέξοδος από τα προβλήματά σας. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να μάθετε να αγαπάτε πραγματικά. Αν δεν έχετε ερωτευτεί έως τώρα, δεν φταίει ούτε η κοινωνία, ούτε οι γυναίκες/ άνδρες. Φταίνε οι συγκυρίες. Και ναι, δεν είναι κακό να μην είχατε μια μεγάλη σχέση. Το ‘’ότι κάτσει’’ πέθανε. Όπως το τζάμπα.
Η ιδεολογία μου ταιριάζει σε μια καλή αμερικανιά που διάβασα πρόσφατα. ‘’ i’m not needy, i’m wanty’’. Αγγλικά ξέρετε. Αν το μεταφράσετε κατά γράμμα, θα βρείτε το κλειδί της προσωπικής σας ευτυχίας. Τέλος, οι ταμπέλες είναι νοητές. Καλά θα κάνετε να μην τις παραβλέπετε και να τηρείτε τα μέτρα ασφαλείας. Δυστυχώς εκεί έξω, δεν έμαθαν να αγαπάνε. Τουλάχιστον ας μάθουν να σέβονται. Μέχρι τότε, μάτια δεκατέσσερα και ένστικτο ορθάνοιχτο. Το ‘’καμπανάκι’’ που μερικοί άνδρες κοροϊδεύετε , υπάρχει.