Αγαπητοί μου αναγνώστες,
Διαπιστώνω το έξης οξύμωρο στην σημερινή πραγματικότητα… απίστευτη προσωπική ελευθερία που την υπονομεύουν «υπόγεια δεσμά», απόλυτη πρόσβαση στην γνώση και απόλυτη αμάθεια, τεράστια δύναμη και μηδαμινή θέληση, λύσεις που δημιουργούν προβλήματα, εικονική κοινωνικότητα που γεννά αβάσταχτη μοναχικότητα, βοήθεια κρυμμένη στο πέπλο της εκμετάλλευσης, αλήθεια που στηρίζετε σε ψέματα . πως αλλιώς θα μπορούσε κανείς να περιγράψει τον κόσμο μας? πως αλλιώς θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει ένα κόσμο που στηρίζετε στο δίκαιο της πυγμής, έναν κόσμο που ο ισχυρός επιβάλλεται με την βία στον αδύναμο?
Θα μπορούσαμε να τον χαρακτηρίσουμε φυσικό? έχοντας υπ’ οψιν ότι και στα ζώα, το θηρίο τρέφεται με το αδύναμο ζώο, κάτι τέτοιο φαντάζει λογικό, είναι όμως το φυσικό και αξιόπρακτο? μήπως ο άνθρωπος έχοντας ως εφόδιο την λογική πρέπει να βρει άλλους τρόπους να ισχυροποιηθεί? Μήπως πρέπει να ξοδέψει αλλού την περίσσεια της ενέργειας και της δύναμής του? Δεν θέλω όμως να αφεθούμε στη θέληση και στην ευγενική ευχέρεια των ισχυρών, θέλω να σταματήσουμε οι αδύναμοι να γινόμαστε η τροφή τους, έτοιμη βορρά στα δόντια τους . πράγμα που είναι πολύ δύσκολο, γιατί χρειάζεται παιδεία και γνώση, χρειάζεται αφοσίωση και δύναμη ψυχή.
Το γένος μας είναι πιο ηλίθιο από ότι φαντάζει. Είναι τόσο αφελές που θυσιάζει ακόμα και την ζωή του για να επαυξήσει ο ισχυρός τα πλούτη του. Αγοράζει τσιγάρα, καπνίζει μετά μανίας ενώ το ίδιο το πακέτο κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Αρέσκεται τόσο στην πλάνη, που βυθίζεται στα ναρκωτικά προκειμένου να την επιτεύξει, πίνει αλκοόλ για να ξεχάσει και δεν λύνει για να ξενοιάσει οριστικά.
Αυτοφακελώνεται και δίνει αναφορά συνέχεια σε ηλεκτρονικούς πλοηγούς. Ακολουθεί κατά πόδας την μόδα και τους εκπροσώπους της. Ρίχνει την μισή του περιουσία, όλο τον ιδρώτα και τον κόπο του σε αδυνατιστικά, σε ελιξίρια νεότητας, σε κρέμες ομορφιάς, σε προϊόντα που υπόσχονται λάμψη εξωτερική αλλά εσωτερικό κατακερματισμό. Προϊόντα που απειλούν την υγεία του, βλάπτουν την υπόσταση του και την αξία του, πλαστικές επεμβάσεις που τάχα σβήνουν την θλίψη του, χάπια που τάχα διαιωνίζουν τα νιάτα του.
Το πόρισμα είναι απλό. Πάνω από το μισό της, η παγκόσμια οικονομία στηρίζεται στην ανθρώπινη βλακεία. Πόσα συμφέροντα, πόσα χρήματα, πόση δύναμη? Είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει ο ρους της ιστορίας. Είναι πολύ δύσκολο να απεμπλακούν οι κότες από τα στομάχια των θηρίων, γιατί έχουν τόσο συνηθίσει στο περιβάλλον της εκμετάλλευσης που τους αρέσει κιόλας και ξέμαθαν πως είναι να ζουν αλλιώς.
Γιατί τόσο καλά έκαναν τα θηρία την δουλειά τους που οι επίπλαστες ανάγκες φαντάζουν τώρα πραγματικές , που ο άνθρωπος δεν νιώθει καλά όταν ο ίδιος λέει ότι είναι καλά, άλλα όταν το λέει η αγορά, τα πρότυπα, τα συμφέροντα. Γελάω με την κατάντια μας… τι άλλο μου απέμεινε να κάνω? Δεν είναι ώρα για ηρωισμούς και επαναστάσεις… μόλις ανοίξει ξανά το πράσινο κουμπί του υπολογιστή, του κινητού, της τηλεόρασης θα τα ξεχάσουμε όλα… θα γίνουμε πάλι πιόνια και θα αφεθούμε στα χέρια των παικτών. Δεν πειράζει όμως… δεν είμαστε όλοι για να παίζουμε. Ο καθένας παίρνει ότι του αξίζει! Αρκεί να ξέρει ότι αυτό που του αξίζει ο ίδιος το επιλέγει.
