Μια παρέα 3 κοριτσιών βγαίνει από το πανεπιστήμιο. Είναι ίδιες. Ίδια μαλλιά, ίδια ρούχα, ίδια πρόσωπα. Το ίδιο ματαιόδοξο και κενό ύφος, όλες τους. Άλλη μια παρέα 4 κοριτσιών, ποστάρει μια φωτογραφία στο instagram κι αν δεν κοιτάξεις τα tag , δεν ξεχωρίζεις ποια είναι ποια.
Βόλτα στο κέντρο. Πάλι τα ίδια πρόσωπα που συνάντησα παραπάνω. Ή μήπως όχι? Δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Ανάμεσα στα μακριά μαλλιά, τα κραγιόν, τα χρυσά φο μπιζού και τα i-phone , επικρατεί μια σύγχυση . Αδυνατώ να παρατηρήσω διαφορές. Είναι όλες ίδιες και αποτελούν φυλή ολόκληρη.
Είναι αυτό το μεταλλαγμένο είδος Ελληνίδας που ‘’την είδε’’ γόνος γνωστής οικογενείας, αντιγράφει πόζες και ματαιοδοξεί για μια ζωή βουτηγμένη στην αναγνωρισιμότητα και το χρυσάφι. Αντιπροσωπεύει το ‘’σκοτεινό αντικείμενο του πόθου’’ του μέσου Έλληνα (πιστό αντίγραφο της αφίσας κι αυτός), του άλλοτε ανέραστου και άλλοτε καζανόβα (πιάνει μεγάλη γκάμα η φυλή αυτή). Συχνάζει μόνο σε cool, in, stylish μέρη, ακούει μόνο ότι παίζει το κλαμπάκι και το σκυλάδικο και η παρέα της είναι μόνο οι κλώνοι της. Ίδια πρόσωπα, ίδια κενότητα.
Από την άλλη, ένα κορίτσι που κόλλησε σε άλλη δεκαετία, ορίζει το δικό της στυλ, συχνάζει όπου θέλει και όχι όπου προστάζει η μόδα και οι φίλοι της είναι όλοι διαφορετικοί μεταξύ τους. Και δεν ανήκουν στο ίδιο φύλο. Δεν έχει ακολούθους, ούτε θαυμαστές, ούτε επιδέξιους γαμπρούς της συμφοράς. Κάνει ότι θέλει και αγαπά , σχεδόν κάθε μέρα. Κοιτάζει τον κόσμο σαν να τον βλέπει πρώτη φορά. Κάνει διακοπές στη φύση και συσκέπτεται.
Είναι μόνο μια? Όχι. Είναι πολλές .Είναι οι μικρές και μεγάλες Janis, με τα διαφορετικά κουρέματα, τις ποικίλες μουσικές. Ψάχνονται πνευματικά μέσα στην πόλη, χωρίς τακούνια. Είναι ήρεμες. Όταν σταθούν τυχερές, βρίσκουν η μια την άλλη και κάνουν όμορφες και διαφορετικές ομάδες φίλων. Δεν είναι χίππισες μόνο, είναι πολλά και διάφορα. Πάνω απ’όλα είναι νέα άτομα , γεμάτα ζωή, πολύ πιο ουσιαστική.
Πως είναι η καθημερινή ζωή μιας Janis? Πρώτα-πρώτα, τα ρούχα της διαφέρουν από τις υπόλοιπες Janis, όπως και τα μαλλιά και ο χαρακτήρας της. Έχει χόμπι, διαβάζει, εκτιμά την τέχνη (οποιαδήποτε μορφή) , λατρεύει τη φύση, δεν ανταγωνίζεται κανέναν. Δεν είναι η αγαπημένη των αγοριών, ούτε ‘’αντικείμενο’’ θαυμασμού των 2 φύλων. Είναι ο εαυτός της και συχνάζει όπου θέλει. Πίνει μπύρα, κρασί , τσίπουρο και δεν ξέρει τα ονόματα των κοκτέιλ. Δεν της κουβαλάει κανείς τη βαλίτσα, ούτε της παραχωρεί τη θέση στο ταμείο. Γιατί δεν είναι το όμορφο και ανήμπορο πλάσμα. Είναι μια όμορφη και αυτόνομη γυναίκα, με το ιδιαίτερο στυλ, που δεν μοιάζει ούτε καν με τις όμοιές της. Δεν την ερωτεύεται το αγόρι του διπλανού σκαμπό, ούτε την ψάχνουν στα Ανομολόγητα. Την ερωτεύεται ένας μικρός αριθμός, αλλά την ερωτεύεται παράφορα. Δεν ποθεί το κορμί της, ποθεί την ύπαρξή της.
Όπως καταλαβαίνουμε όμως , είναι λίγες και σπάνιες. Οι Kardashians κυριαρχούν και τις καταδικάζουν είτε ως ‘’την παρακμή’’ του φύλου και είτε ως χρήστες απαγορευμένων. Διότι όποια φοράει φούστα που αγγίζει το έδαφος έχει 2 επιλογές : γεροντοκόρη και αναρχοάπλητη.
Η κενότητα πουλάει αγάπες μου. Οι άνδρες, ονειρεύονται την glamorous φιλενάδα, που δίνει στη φόρα όλα τις τα απόκρυφα και πέρα από 2 μέτρα βάθος make-up δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Βλέπεις, τους χαλάνε οι κοπέλες που προτιμούν να κρύβουν το σώμα τους. Κι αν φορέσουν κανένα μίνι, τους χαλάει η μάρκα.
Αυτοί είμαστε, γυναίκες και άνδρες. Κριτές επίδοξοι, με ΑΑ επίπεδο, βουτηγμένοι στην ημιμάθεια και το δήθεν. Προσπαθούμε να επιβιώσουμε μεταξύ μας. Κάποτε να φανταστείς φίλε μου, επιβιώναμε από τα άγρια θηρία, τώρα μας καταπίνουν αμάσητους οι ομοειδείς μας. Στη δουλειά, στη βόλτα, στη διασκέδαση, χρειάζεσαι ταμπέλα. Χρειάζεσαι μια κολλαρισμένη ‘’φόρμα’’ , κοινωνικά αποδεκτή.
Κι όμως, πες με τρελή, επιμένω να παραμείνω Janis. Δεν με ενδιαφέρει η γνώμη τους, το ύφος τους, δεν θέλω εφήμερες σχέσεις ερωτικές και φιλικές που στηρίζονται στο στυλ των μαλλιών και των παπουτσιών μου. Και το κείμενο αυτό, δεν είναι παράπονο. Είναι δήλωση. Ήμουν, είμαι και θα είμαι Janis . Θα κάνω παρέα με Hendrix, θα περιμένω τον καλό μου Morrison να βγούμε ραντεβού και θα συχνάζω στα γρασίδια. Τόσο απλά.