Με την εμφάνιση των πρώτων χιονοπτώσεων έρχονται και οι νέες προτάσεις βιβλίων για να σας κρατήσουν συντροφιά τις κρύες νύχτες. Στοχεύουμε σε βιβλία που προσφέρουν θαλπωρή, νοσταλγία και αγάπη όπως μία χριστουγεννιάτικη αστυνομική περιπέτεια ή ακόμα και ένα ρομαντικό μυθιστόρημα. Ό,τι σας κάνει κλικ διαβάστε το και νιώστε τη χριστουγεννιάτικη λάμψη να σας χτυπάει την πόρτα!!
ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟ 3 – ΜΠΟΥΚΙΤΣΕΣ ΜΑΓΕΙΑΣ
Εχουν περάσει δύο εβδομάδες από τότε που η Ρόζμαρι Μπλις νίκησε τη σατανική θεία Λίλι στον Διεθνή Διαγωνισμό Υψηλής Ζαχαροπλαστικής, πήρε πίσω τον Τσελεμεντέ των Μπλις και έγινε διάσημη. Τόσο διάσημη, μάλιστα, που έπεσε θύμα απαγωγής από την Εταιρεία Χάρμα. Και τώρα ο κύριος Μπάτερ την αναγκάζει να χρησιμοποιήσει τη μαγική τεχνογνωσία της για να φτιάξει νέες συνταγές για τα Κούτσικα, τα Πριγκιπικά και τα Φεγγαρένια. Ωστόσο, κάτι δεν πάει καλά…
Η Ρόουζ πρέπει να σκεφτεί ένα σχέδιο για να ξεφορτωθεί τον κύριο Μπάτερ προτού η Eταιρεία Χάρμα και η Διεθνής Αδελφότητα της Τρυπητής Κουτάλας κυριεύσουν τον κόσμο.
Το τρίτο βιβλίο του Μαγικού Ζαχαροπλαστείου, μια γλυκιά περιπέτεια, πασπαλισμένη με μπουκίτσες μαγείας.
ΟΙ ΑΝΕΜΟΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
1453, 1999. Δύο χρονολογίες-ορόσημα. Η πρώτη σηματοδοτεί το τέλος μιας χιλιόχρονης αυτοκρατορίας, η δεύτερη το τέλος μιας χιλιετίας.
Στην Αθήνα τού σήμερα ένας δικηγόρος ακολουθεί μια μυστηριώδη καλόγρια στην πορεία της πίσω στον χρόνο και στον χώρο∙ στην Πελοπόννησο των Φράγκων και των Βυζαντινών Δεσποτών, στα σκαλαβοπάζαρα της Μπαρμπαριάς και στην Κωνσταντινούπολη του τέλους.
Παράλληλες ζωές και ιστορίες. Άρχοντες και τυχοδιώκτες, πειρατές και σκλάβοι, γυναίκες τρυφερές και πολεμιστές, σοφοί και ιερωμένοι, πατριώτες και προδότες. Έρωτες χωρίς αύριο. Χαμένα όνειρα και πατρίδες. Το ξύπνημα της ελληνικής συνείδησης, η πρώιμη αναγέννηση στον Μυστρά και η μεταλαμπάδευση της αρχαίας σοφίας στη Δύση. Όλα μπλεγμένα και δεμένα με αόρατες κλωστές στον αργαλειό του χρόνου.
Τι είναι αυτό που συνδέει την Κλαίρη της νιότης, την Ανέζα των Φράγκων, Αγνή των Ελλήνων, με την αλλόκοτη καλόγρια που θέλει να γυρίσει τον χρόνο πίσω για να αλλάξει τον ρου της Ιστορίας; Και ο δικηγόρος; Τι θα κάνει; Θα θελήσει να γυρίσει και αυτός τον χρόνο και ν’ αλλάξει κάποιες παλαιότερες αποφάσεις του ή θα επιλέξει να αφήσει τους ανέμους του χρόνου να σκορπίσουν το παρελθόν σαν φύλλα φθινοπώρου;
ΤΡΙΑ ΜΑΥΡΑ ΝΟΥΦΑΡΑ
ΜΙΣΕΛ ΜΠΙΣΙ
ΕΝΑΣ ΦΟΝΟΣ
ΕΝΑ ΧΑΜΕΝΟ ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ
ΤΡΕΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΞΕΡΟΥΝ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ
Σ’ ένα χωριό ζούσαν τρεις γυναίκες. Η πρώτη ήταν κακιά, η δεύτερη ήταν ψεύτρα, η τρίτη ήταν εγωίστρια. Κι όμως, είχαν ένα κοινό σημείο, κάτι σαν μυστικό…
Όλα είναι μια ψευδαίσθηση, ιδίως όταν ένα παιχνίδι αντικατοπτρισμών πολλαπλασιάζει τις ενδείξεις και περιπλέκει τα στοιχεία.
Ωστόσο οι φόνοι που ταράζουν την ηρεμία του Ζιβερνί, αγαπημένου τόπου του ζωγράφου Κλοντ Μονέ, είναι απολύτως αληθινοί.
Στο επίκεντρο της ιστορίας, τρεις γυναίκες: ένα κοριτσάκι έντεκα χρονών με ταλέντο στη ζωγραφική, μια ιδιαίτερα γοητευτική νεαρή δασκάλα και μια ηλικιωμένη με μάτια κουκουβάγιας, που παρακολουθεί τα πάντα. Και ένα θανάσιμο πάθος.
Με φόντο φήμες για πίνακες χαμένους ή κλεμμένους, μεταξύ των οποίων και οι περίφημες Μαύρες νυμφαίες του Μονέ, θολές εικόνες δημιουργούνται καθώς μπερδεύεται το παρελθόν με το παρόν.
ΤΟ ΚΛΑΡΙΝΕΤΟ
Ο συγγραφέας ταξιδεύει από το Παρίσι –όπου αντιμετωπίζει τη μοιραία ασθένεια του φίλου και εκδότη του– στην Ελλάδα της κρίσης – όπου γνωρίζεται με ανθρώπους τσακισμένους από την οικονομική ανέχεια.
Ανάμεσα στη ζεστασιά των ημερών και τη θλίψη της απουσίας∙ ανάμεσα στο Παρίσι και την Αθήνα∙ ανάμεσα στη μητρική γλώσσα και τη γραφή ξεφυτρώνει αναπάντεχα το ερώτημα: Γιατί ξεχνάμε;
– Υπάρχει άραγε κάτι που δεν διαγράφεται ποτέ από τη μνήμη μας; σε ρώτησα.
Δεν χρειάστηκε να σκεφτείς πολύ.
– Η θάλασσα, είπες. Μπορεί κανείς να ξεχάσει τα βουνά, τις κοιλάδες, τα δάση, τα ποτάμια, ακόμη και τους καταρράκτες παρά τον θόρυβο που κάνουν, όχι όμως τη θάλασσα. Περικλείει όλα τα μυστήρια και ξέρει όλα τα παιχνίδια, είναι παμπάλαιη κι απίστευτα νέα. Κανένα άλλο τοπίο δεν μοιάζει τόσο με τη ζωή, να γιατί δεν μπορούμε να την ξεχάσουμε, επειδή θυμάται την παιδική ηλικία του κόσμου. Πρέπει να τη σεβόμαστε όσο και τη ζωή, και να την ατενίζουμε όρθιοι. Με κάνουν έξαλλο οι παραθεριστές που ξαπλώνουν στην άμμο, θέλω να τους πλακώσω στις κλοτσιές για να τους αναγκάσω να σηκωθούν, οφείλουμε όλοι να στεκόμαστε όρθιοι στις ακρογιαλιές.
