Η πολυαναμενόμενη ταινία με ηρωίδα τη δημοφιλή αμαζόνα της DC δικαίωσε τις προσδοκίες των συντελεστών για μεγάλα οικονομικά κέρδη. Κατάφερε όμως να δικαιώσει και τις πολλές ελπίδες των οπαδών της;
Wonder Woman (2017) – Superhero movie, 140΄
Σκηνοθεσία: Patty Jenkins
Σενάριο: Allan Heinberg
Πρωταγωνιστούν: Gal Gadot, Chris Pine, David Thewlis, Danny Huston
Η αμαζόνα Wonder Woman, αφού εκπαιδεύεται στο νησί των Αμαζόνων, εμπλέκεται στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο όταν ένας Βρετανός πιλότος προσγειώνεται κατά λάθος στο νησί, και πιστεύει πως δίνοντας τέλος στον πόλεμο θα φέρει την παντοτινή παγκόσμια ειρήνη.
Αν και το Χόλιγουντ επιδίδεται ανέκαθεν στην, καλαίσθητη ή μη, διαστρέβλωση ιστορικών γεγονότων αλλά και της μυθολογίας αρχαίων λαών, κυρίως των Ελλήνων, αυτή τη φορά ξεπέρασαν τον εαυτό τους. Η Wonder Woman, ως γνωστόν, είναι Αμαζόνα, κόρη του Δία και της βασίλισσας των Αμαζόνων. Τα πράγματα όμως δεν είναι όπως τα ξέρουμε από τη μυθολογία, καθώς ο Δίας είναι νεκρός, τον σκότωσε ο θεός του πολέμου Άρης, ο οποίος συνηθίζει να παίρνει ανθρώπινη μορφή και να προκαλεί πολέμους.
Κάπως έτσι κυλούν τα χρόνια και φτάνουμε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και σ΄ ένα Βρετανό πιλότο-κατάσκοπο που χωρίς να το καταλάβει φτάνει στο νησί των Αμαζόνων, γνωρίζεται με τη Wonder Woman και πολεμούν τους Γερμανούς που επίσης φτάνουν στο νησί. Παρά τις αντιρρήσεις της μητέρας της, αποφασίζει να συνοδεύσει τον πιλότο στο Λονδίνο για να σταματήσει τον πόλεμο, πιστεύοντας ταυτόχρονα ακράδαντα πως ο Άρης έχει πάρει τη μορφή του Γερμανού στρατηγού Έριχ Λούντεντορφ (πραγματικό πρόσωπο), ο οποίος σχεδιάζει ένα φονικό βιολογικό όπλο για να κερδίσει τον πόλεμο.
Ακολουθώντας το επιτυχημένο παράδειγμα της Marvel, η DC έφτιαξε κι αυτή μια πιο ανάλαφρη superhero ταινία με άφθονο χιούμορ, ιδιαίτερα στις σκηνές όπου η Wonder Woman γνωρίζει την ανθρωπότητα του 1918 και οι διαφορές στις συνήθειές της (που περιλαμβάνουν ελαφρύ ντύσιμο, σπαθί και ασπίδα ως απαραίτητο εξοπλισμό και πλήρη άγνοια για το ανδρικό φύλο) έρχονται σε χιουμοριστική αντίθεση με αυτές των τότε ανθρώπων (ειδικά των Βρετανών). Γέλιο προκαλεί, επίσης, η ετερόκλητη ομάδα που περιλαμβάνει την ηρωίδα, τον πιλότο, έναν παραδόπιστο Άραβα κι έναν ευαίσθητο Σκοτσέζο, και αναλαμβάνει να βρει τον σατανικό Λούντεντορφ στο Βέλγιο και να ανατρέψει τα σχέδιά του.
Βασικό στοίχημα, φυσικά, της ταινίας, ήταν η εμφάνιση της Gal Gadot στο ρόλο της Wonder Woman, ως πρωταγωνίστρια πια κι όχι απλά σαν δεύτερο βιολί στη συνομοταξία Μπάτμαν, Σούπερμαν και σία. Αν και άκρως γοητευτική και ελκυστική, η Gadot ως Wonder Woman δε στηρίζεται στο σεξ απίλ και τις εντυπωσιακές καμπύλες (βλ. Linda Carter), αλλά προσπαθεί να δώσει μια πιο σύγχρονη, φεμινιστική χροιά στην ηρωίδα της, και σε γενικές γραμμές το πετυχαίνει, δικαιώνοντας την επιλογή της DC.
Ακόμη μια πρωτοτυπία της ταινίας είναι η προσπάθεια να αναμίξει το τελείως φανταστικό σύμπαν μ΄ ένα πασίγνωστο ιστορικό γεγονός, τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με κάποια πρόσωπα ιστορικά (Χίντενμπουργκ, Λούντεντορφ) και κάποια προφανώς όχι. Η απεικόνιση των γεγονότων φυσικά απέχει χιλιόμετρα από την πραγματικότητα, και αν θέλουμε να είμαστε αυστηροί πρέπει να τονίσουμε ότι είναι υπερβολικά σκληρή προς τους Γερμανούς και φιλική προς τους Άγγλους. Από τη στιγμή που έχουμε να κάνουμε με ταινία φαντασίας, όμως, και όχι με ιστορική, τα λάθη συγχωρούνται και το πείραμα αποκτά ενδιαφέρον.
Σεναριακά η ταινία δεν είναι πολύ δυνατή, αλλά σίγουρα είναι διασκεδαστική, καλογυρισμένη και σχετικά πρωτότυπη για το είδος της. Μετά την παταγώδη αποτυχία –σε όλα τα επίπεδα- του Batman v. Superman, ταινία όπου η 31χρονη Ισραηλινή ηθοποιός υποδύθηκε για πρώτη φορά τη Wonder Woman και ήταν από τους λίγους διασωθέντες του ναυαγίου, αλλά και το αμφιλεγόμενο Suicide Squad, η DC δείχνει να πατά και πάλι στα πόδια της. Και, το σημαντικότερο, έχει βρει ένα καινούριο αστέρι στο χώρο, το οποίο αναμφίβολα θα σπεύσει να εκμετελλευτεί ακόμη περισσότερο.
Βαθμολογία: 7,5/10
