Μιας και είχαμε Χριστούγεννα πριν κάτι μέρες είπα να μπω στο πνεύμα και να σας γράψω για μια Χριστουγεννιάτικη ταινία.
Η ταινία μας αυτή λοιπόν πραγματεύεται τέσσερις, με ερωτηματικό πέντε, ιστορίες. Έχουμε τον Creepy και Badass Άγιο Βασίλη με τα ξωτικά του που έγιναν ζόμπι (ναι, καλά διαβάσατε), έχουμε τρία παιδιά που πάνε σε μια απαγορευμένη περιοχή στο πανεπιστήμιο τους, έχουμε μια οικογένεια που πάει να επισκεφθεί μια μακρινή θεία και έχουμε και μια οικογένεια που μπαίνει σε μια απαγορευμένη περιοχή να κόψει ένα δέντρο για να το στολίσει. Και μέσα σε όλα αυτά έχουμε έναν εκφωνητή ραδιοφώνου να μας αφηγείται διάφορα.
Μπορώ να πω ότι γενικά δεν παρατηρώ τη μουσική στις ταινίες αλλά από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε αυτή η ταινία μου έκανε εντύπωση το τραγούδι. Ήταν απλά φοβερό. Όπως λέει και ο τίτλος είναι ένα Horror Story… μην περιμένετε παιδάκια χαρούμενα να λένε τα κάλαντα… Νο Νο Νο… στα πρώτα λεπτά πήρα μια τρομάρα… μα μια τρομάρα… ακόμη τρέχω. Δεν είμαι εγώ για τέτοια. Βέβαια, να το πω και αυτό… στα 45 λεπτά κοιτούσα το ρολόι μου και αναρωτιόμουν τι μαλακία βλέπω. Αλλά έκανα υπομονή… για εσάς… για να γράψω μια κριτική. Ααααχ!!!!!
Για να κλείσω το άρθρο θα πω πως ναι, η ταινία άξιζε τον κόπο, όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά για το τέλος. Έτσι όπως τελείωσε… μου έπεσε τι σαγόνι. Έμεινα. Ήταν φοβερό.
Έχει 5,7 αστεράκια αλλά από μένα παίρνει εύκολα ένα 7 για το τέλος της και μόνο. Ολόκληρη ταινία και ναι, άξιζε μόνο το τέλος.