Μια από τις χειρότερες ταινίες του 2011. Βλέποντας την ήθελα είτε να αρχίσω να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο είτε να κατεβάσω ένα μπουκάλι Johnny μπας και αποκτούσε νόημα.
Η Cameron Diaz υποδύεται μια δασκάλα, εν ονόματι Elizabeth, της οποίας ο μόνος σκοπός είναι να βρει έναν πλούσιο άντρα και να αποκατασταθεί (αφού μόνο αυτό ήθελες από τη ζωή σου γλυκιά μου γιατί έγινες δασκάλα?). Μια κυριολεκτικά ρηχή γυναίκα η οποία κρίνει τους ανθρώπους γύρω της από το τι αμάξι οδηγούν και το πόσα λεφτά έχουν στην τράπεζα. Όταν λοιπόν τη χωρίζει ο πλούσιος αρραβωνιαστικός της ξεκινάει να βρει τον επόμενο “τυχερό” που θα την πάρει (ήλπιζα με τις κλωτσιές αλλά δεεεεν…) και εντελώς τυχαία μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ήρθε ένας νέος δάσκαλος στο σχολείο όπου ήταν και η ίδια, ο Scott (Justin Timberlake).
Ο Scott λοιπόν ήταν ένας αγαθός και χαζούλης δάσκαλος ο οποίος προερχόταν από μια πολύ πλούσια οικογένεια. Μόλις μυρίστηκε τα λεφτά η Elizabeth ξεκίνησε να τον πλευρίζει διακριτικά, έλα όμως που η πρώην του Scott είχε έναν πλούσιο και πλαστικό εσωτερικό κόσμο (ναι, αναφέρομαι στο σιλικονάτο στήθος της) και η Elizabeth είχε απλά ότι της έδωσε η μητέρα φύση. Οπότε τι να κάνει για να του τραβήξει την προσοχή? Μα βέβαια μια πλαστική επέμβαση! Να ο καινούριος σκοπός της ζωής της (Ουαου!). Χρησιμοποιώντας όλα τα δόλια μέσα που μπορούσε να σκεφτεί ξεκίνησε να μαζεύει δολάριο-δολάριο τα λεφτά για την επέμβαση (δεν είναι και φθηνές).
Εντάξει… μπορώ να καταλάβω τη λογική της Cameron Diaz για να γυρίσει αυτήν την ταινία. Είτε ξεκίνησαν να της τελειώνουν τα λεφτά είτε ήθελε να νιώσει sex symbol για μια ακόμη φορά (όπως και να το κάνουμε την έχουν πάρει τα χρόνια). Αλλά αυτός ο Justin Timberlake… γιατί καλό μου? Γιατί? Σε συνέντευξη του παλιότερα είχε δηλώσει πως θα αφήσει στην άκρη το τραγούδι για να ασχοληθεί με την καριέρα του ως ηθοποιός. Αυτό θεωρεί καριέρα? Για μένα ήταν απλά “έχασα μιάμιση ώρα από τη ζωή μου και δεν υπάρχει τρόπος να την πάρω πίσω”.
Η ταινία έχει, αδίκως, 5,7 αστεράκια… της βάζω 3… και πολλά λέω. Κανονικά έπρεπε να βάλω 1,5 αστεράκι… όσες ώρες έχασα από τη ζωή μου δηλαδή για να τη δω.
){kind=link}