Ο αυτισμός είναι μια σύνθετη αναπτυξιακή διαταραχή, που εμφανίζεται κατά τη διάρκεια των τριών πρώτων χρόνων στη ζωή του ατόμου ( Αλεξάνδρου Σ., 2010). Ο αυτισμός ερμηνεύτηκε από τον Kanner το 1943 και από τον Αsperger το 1944. Ο δόκιμος όρος για τον αυτισμό προέρχεται από την πρόσφατη έκδοση του Διαγνωστικού Εγχειριδίου DSMV, που ορίστηκε το 2013, αντί του όρου Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές που προϋπήρχε.
Ο αυτισμός είναι μια μορφή μειωμένης αλληλεπίδρασης και επικοινωνίας και μια στερεότυπη συμπεριφορά επαναλαμβανόμενη και περιορισμένη κατά την διάρκεια των τριών ετών (wiki, 2001). Υπάρχει το φάσμα του αυτισμού για να δείξει πως υπάρχουν άτομα με χαμηλή λειτουργικότητα και υψηλή για να επιτευχθεί διάκριση στις διακυμάνσεις τους. Τα βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα του αυτισμού είναι η σοβαρή επιβράδυνση στη γλωσσική ανάπτυξη και επικοινωνία και έτσι γίνεται ασυνήθιστη χρήση των λέξεων χωρίς σύνδεση με την κανονική σημασία της λέξης και η φωνή είναι μονότονη και τυπική. Επιπρόσθετα, υπάρχει σοβαρή επιβράδυνση στην κατανόηση κοινωνικών σχέσεων γιατί ένα αυτιστικό παιδί δεν κοιτάζει τον άλλο στα μάτια, ούτε και θέλει να το αγκαλιάζουν.
Οι ανακόλουθες μορφές αισθητηριακών αντιδράσεων είναι ένα επιπλέον γνώρισμα διάμεσου του οποίου το παιδί μπορεί να παρουσιάσει μια αναισθησία σε έναν ήχο, ή να ενοχληθεί από έναν καθημερινό θόρυβο. Υπάρχουν ακόμα οι ανομοιογενείς μορφές διανοητικών λειτουργιών, όπως για παράδειγμα σε κάποια μαθήματα τα παιδιά έχουν υψηλή πρόοδο και άλλα εμφανίζουν σημάδια νοητικής καθυστέρησης. Επιπλέον, το αυτιστικό άτομο έχει την τάση να επαναλαμβάνεται κινητικά και γλωσσικά, ακολουθώντας μια ρουτίνα, η όποια όταν αλλάξει μπορεί να δημιουργηθούν ξεσπάσματα οργής. Τα παιδιά αυτά έχουν τάση στην απομόνωση, στερεοτύπες συμπεριφορές και υπερβολικό φόβο από τα οπτικοαουστικά ερεθίσματα και άλλες φορές είναι υπερκινητικά ή ασταθή, ή απαθή (Λασσιθιωτάκη Μ., 1995).
Η πρωταγωνίστρια του έργου ονομάζεται Τemple Grandin και είναι αυτιστική. Μέσα από την αυτοβιογραφική της ταινία μας παρουσιάζει τα πρώιμα σταδία της ζωής της με φλας μπακ μέχρι και την ενήλικη ζωή της. Η πρωταγωνίστρια παρουσιάζεται να φέρει μονότονη, βαριά φωνή όταν μιλεί στον αγαπημένο της δάσκαλο και όταν μιλά σε άλλους, όπως για παράδειγμα όταν συστήθηκε στο σουπερμάρκετ σε μια άγνωστη κυρία που την βοήθησε να περάσει την πόρτα. Η έλλειψη κατανόηση της ανάπτυξης κοινωνικών σχέσεων γίνεται αντιληπτή κυρίως όταν η ιδία συστήνεται για να πάει στο κολλέγιο δεν σηκώνει το βλέμμα της όταν της μιλά ο διευθυντής και αποφεύγει την αγκαλιά ακόμα και της ίδιας της μητέρας. Δεν αποκτά φίλους ,παρά μόνο μια τυφλή συγκάτοικο της, με την όποια νιώθει ασφαλής.
Η πρωταγωνίστρια εμφανίζεται στην ταινία να έχει ευαισθησία σε ήχους και ιδιαίτερα συγκεκριμένους. Ο ήχος της αυτόματης πόρτας που ανοιγοκλείνει την τρομάζει και μάλιστα δημιουργείται συνειρμός πως είναι η λαιμητόμος και ότι θα της συμβεί κάτι κακό. Κατά την διάρκεια της ζωής της σημαντικό ρόλο παίζει το πρώτο σχολείο, όπου ανακαλύπτει μέσα από την μορφή εργασίας την αίσθηση της ψευδαίσθησης μέσα από κατασκευή αυτοσχέδιου δωματίου με δυο ίδιους ανθρώπους, όπου ο ένας φαινομενικά ήταν μεγαλύτερος σωματικά και επιβραβεύεται με την εκτόξευση πυραύλου. Η ιδία όταν πεθαίνει ο αγαπημένος της δάσκαλος αδυνατεί να αντιληφθεί το συμβολικό αποχαιρετισμό στον θανόντα από μέρους των φίλων και λέει στη μαμά της ότι τον χαιρέτισε όταν έφευγε, εννοώντας όταν τον είχε επισκεφτεί νωρίτερα στο σπίτι του. Άλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα του αυτισμού είναι οι εμμονές με τα αντικείμενα.
Συγκεκριμένα, η ιδία όταν χρειάζεται να αποσυμπιεστεί ψυχολογικά πήγαινε σε ένα μηχανισμό που έχει φτιάξει με ένα αυτοσχέδιο τρόπο για να βάζει το κεφάλι της μέσα, να πιέζει τον μηχανισμό και να ηρεμεί με αυτόν τον τρόπο. Γι’ αυτό όταν βρίσκεται στο πατρικό της σπίτι και της φέρονται αρνητικά δεν μπορεί να ελέγξει τον θυμό της μιας και απουσιάζει το μηχάνημα. Στο σχολείο δεν είχε καλές επιδόσεις ,ιδίως όταν πήγαινε στο κολλέγιο, όμως είχε φωτογραφική μνήμη και όταν ο καθηγητής της ζητά επίμονα να του πει το μάθημα γιατί νόμιζε ότι δεν τον πρόσεχε εκπλήσσεται με την αποστήθιση του κειμένου. Ένα άλλο προτέρημα της πρωταγωνίστριας είναι ότι είναι παρατηρητική μόνο σε ότι την αφορά και το μυαλό της κάνει συνεχώς μετρήσεις. Έτσι επειδή αγαπά τα ζώα άρχισε να παρατηρεί τα ζώα σε μια φάρμα που έμενε τα καλοκαίρια, ενώ αργότερα έσκυψε σαν τα ζώα για να δει τι βλέπουν. Με αυτόν τον τρόπο κατάφερε να διαμορφώσει ένα χώρο κατάλληλα σχεδιασμένο για την κίνηση και την άνεση των ζωών.
Οι αλλαγές στο περιβάλλον δημιουργούν εντάσεις, γι’ αυτό όταν πηγαίνει στο κολλέγιο αρχίζει να φωνάζει και να αντιδρά στη μητέρα της, ενώ δεν θέλει με κανένα τρόπο να έχει συγκάτοικο, γιατί όπως έχει λεχθεί δεν κατανοεί τις κοινωνικές σχέσεις, ούτε όταν η μαμά της της λέει σ αγαπώ και σε σέβομαι η Τemple της λέει ότι δεν θα μάθει ποτέ να αγαπάει. Δεν κατανοεί όμως ούτε και τις αρνητικές κοινωνικές συμπεριφορές, γι’ αυτό και όταν ένας συμμαθητής της την κοροϊδεύει εκείνη εκνευρισμένη τον χτυπάει. Στην σκέψη απουσιάζει ο συμβολικός ή μεταφορικός χαρακτήρας τους. Έτσι για παράδειγμα όταν ακούει την λέξη miracle το μυαλό της κάνει συνειρμό και σκέφτεται το Θεό, που θεωρεί ότι κάνει θαύματα. Στην εξέλιξη της ίδιας πρέπει να επισημανθεί πως η ιδία μετά την κηδεία του αγαπημένου της δάσκαλου κάνει μια πρώτη απόπειρα αγκαλιάς και επιπλέον πιάνει από το μπράτσο την τυφλή συμμαθήτρια της για να την βοηθήσει να έρθει στην ορκωμοσία της. Η μεγαλύτερη επιτυχία της είναι ότι εκφωνεί λόγο μπροστά στο πλήθος σε μια γιορτή για τον αυτισμό.
Ο αυτισμός δεν είναι ένα απλό ιατρικό ζήτημα και ως εκ τούτου δεν μπορεί να ιδωθεί μονοδιάστατα. Έχει πολλές διακυμάνσεις και πολλές εκφράσεις γι αυτό χαρακτηρίζεται και φάσμα. Είναι και ένα ζήτημα κοινωνικό, γιατί γίνεται αντιληπτή και κατανοητή η ψυχοσύνθεση και η συμπεριφορά ενός ατόμου με αυτισμό. Όταν το άτομο δεχθεί την κατάλληλη ειδική αγωγή και αυτήν που του ταιριάζει ,τότε το άτομο μπορεί να αξιοποιήσει τα ιδιαίτερα ταλέντα που έχει και να αισθανθεί ασφαλής ώστε να τα μοιραστεί με τον κόσμο ,ξεπερνώντας το εμπόδιο της επαφής με του με τον κοινωνικό περίγυρο.
