Η Ναταλία Αργυράκη δεν χρειάζεται συστάσεις. Αποτελεί μία από τις πιο έμπειρες και ξεχωριστές δημοσιογράφους με μακρά πορεία στην έντυπη δημοσιογραφία ενώ τα τελευταία χρόνια την απολαμβάνουμε τηλεοπτικά στο πλευρό της Ναταλίας Γερμανού στην εκπομπή «Καλύτερα δε γίνεται». Είχα την τύχη να τη γνωρίσω πριν έναν χρόνο όταν ξεκινώντας το Throwback the Podcast ήταν μία από τους πρώτους καλεσμένους μας στηρίζοντας μάς χωρίς να υπάρχει αναρτημένο υλικό ώστε να έχει κάποια ιδέα για το project και χωρίς να μας ξέρει προσωπικά. Για τη Ναταλία όλοι έχουν να πουν τα καλυτέρα και φυσικά δεν αποτελώ εξαίρεση αφού «εκπέμπει φως». Βρεθήκαμε ένα καλοκαιρινό απόγευμα και μιλήσαμε για τη σεζόν που πέρασε και τη βρήκε να «δοκιμάζει» τον εαυτό της αλλά και να παραμένει πιστή στις σταθερές της. Κάθε φορά που τη συναντώ επιβεβαιώνομαι πως αν είχαμε περισσοτέρους ανθρώπους που να της μοιάζουν, ο κόσμος θα ήταν σίγουρα καλύτερος.
Νιώθω πως η φετινή σεζόν για σένα ήταν πολύ ιδιαίτερη.
Η μεγάλη διαφορά έχει να κάνει με το Just the 2 of us γιατί κατά τα άλλα φέτος ήταν πολύ κοντά τα πράγματα, δηλαδή το “Καλύτερα δε γίνεται” είναι μια σταθερή διαδρομή στη ζωή μου. Φέτος δεν έκανα τα μαθήματα καλλιτεχνικού ρεπορτάζ γιατί είχα πει το πρώτο εξάμηνο να αφιερωθώ μόνο στην εκπομπή και να κάνω το δεύτερο εξάμηνο και τελικά προέκυψε το just οπότε δε γινόταν. Εδώ μετά βίας έβγαιναν (γελάει)
Πώς είναι να χτυπάει το τηλέφωνο, να βλέπεις το Barkingwell media και να ακούς την πρόταση ;
Με πήρανε από την ομάδα και μου λένε «Ναταλία, τι θα έλεγες να έρθεις στο just ;» Γέλασα εννοείται και μου λένε “έλα” κι εγώ ήμουν σε φάση αποκλείεται τώρα ρε παιδιά δεν υπάρχει καμία περίπτωση…
Πίστευες ότι θα εκτεθείς;
Πίστευα ότι δεν είναι καθόλου κάτι που θα μπορούσα να υποστηρίξω από την τεράστια ντροπή μου, δε θα μπορούσα να βγω σε αυτή τη σκηνή ακόμα και να μου λέγανε με ζωντανό κοινό να κάνεις μια συνέντευξη, πάλι θα έτρεμα, πόσο μάλλον να βγω να τραγουδήσω.
Και πώς αυτό σε άλλαξε σαν Ναταλία, τι σου έδωσε προσωπικά;
Περισσότερο θάρρος, γιατί έλεγα πάντα ότι είμαι ανοιχτή στις προκλήσεις, από την άλλη είμαι πολύ ασφαλής στον ρόλο του δημοσιογράφου και έλεγα ότι εγώ αυτό ξέρω να κάνω, κι ας με λένε και λίγο ξινή και λίγο σοβαρή και λίγο ποιοτική, ό,τι νομίζει ο καθένας
Σοβαρή με την έννοια του απόμακρου;
Ναι ναι του Χριστίνα Μαρκάτου (γελάει) οπότε ξέρεις, ήθελα και να δείξω μια άλλη μου πλευρά, να μάθω, να εκτεθώ διαφορετικά με κάτι που δεν είναι το σίγουρό μου κι αυτό που ξέρω, οπότε αυτό ήταν και το μεγαλύτερο μάθημα.
Εκτός όμως από το Just the 2 of us, ήσουν και αυτή τη χρονιά στο «Καλύτερα δε γίνεται».
Εκεί πραγματικά νιώθω ότι άνθισα, ότι άνοιξα τα φτερά μου, ότι μου δόθηκαν οι ευκαιρίες να δείξω και τη δουλειά μου και τι έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια και ποια είμαι.Η Ναταλία Γερμανού δίνει χώρο σε όλους μας. Τώρα επειδή λέμε για μένα, παρά το γεγονός ότι με στεναχώρησε όταν έφυγε ο Κώστας ο Τσουρός, δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω ότι για μένα ήταν μια ευκαιρία να δείξω το κάτι παραπάνω γιατί αυτομάτως πέρασα στο κομμάτι των συνεντεύξεων.
Ποιες είναι οι προϋποθέσεις μιας καλής συνέντευξης για σένα;
Θεωρώ πάρα πολύ σημαντική την ευγένεια, την προσωπικότητα που έχει ο καθένας μας και να είναι διαβασμένος, να γνωρίζει ποιον πάει να συναντήσει, να έχει παρακολουθήσει τη δουλειά του έτσι ώστε και ο άλλος να αισθανθεί ότι τον ακούς, ότι τον ακούει κάποιος που ενδιαφέρεται γι’ αυτά που έχει να του πει. Ξέρεις καμιά φορά πηγαίνουν οι άνθρωποι μόνο για να βγάλουν λαβράκι. Αυτό πρωτον φαίνεται και δεύτερον δεν κάνει τον άλλον να ανοιχτεί περισσότερο. Καλύτερα να έχει τον χώρο αυτός στον οποίο παίρνει συνέντευξη ότι αυτά που ήθελε να πει τα είπε. Δεν είναι άντε ας ρωτήσουμε κάτι έτσι. Παρατηρώ και μου το λένε και ίδιοι οι ηθοποιοί ότι το χειρότερο τους είναι να πηγαίνει κάποιος αδιάβαστος, να μην ξέρει ποιος είναι ο Μολιέρος πχ. Αυτές είναι οι προϋποθέσεις, να ακούς τον συνομιλητή σου καλά και να πιάνεσαι έτσι ώστε να γίνεται μετά συζήτηση και όχι το αυστηρό πλαίσιο ερώτηση απάντηση.
Εσύ γιατί επέλεξες το πολιτιστικό/καλλιτεχνικό ρεπορτάζ έναντι των υπολοίπων;
Για να κοιμάμαι ήσυχη το βράδυ. Όταν έδινα εγώ περνούσα και Νομική αλλά δεν με ενδιέφερε καθόλου η δικηγορία. Ήταν η πρώτη μου επιλογή τα ΜΜΕ γιατί μου άρεσε να γράφω, διάβαζα περιοδικά και κυρίως τις συνεντεύξεις , ήταν τα ενδιαφέροντα μου τότε.
Και για να κοιμάσαι ήσυχη το βράδυ τι εννοείς;
Ήξερα ότι δεν θα έχω βλάψει κανέναν, ότι δεν θα έχω επηρεάσει βαριά τη ζωή κανενός. Δεν παύει να είναι τέχνη, ψυχαγωγία, πολιτισμός. Με μια ευγένεια και μια καλή προσωπικότητα είσαι οκ. Δεν θα ήμουν στα οικονομικά, στα πολιτικά, σε θέσεις δηλαδή που έχεις άλλη ευθύνη. Μπαίνοντας στην αρχή στη δουλειά αγχωνόμουν και στενοχωριόμουν και είπα όχι ο στόχος είναι να κοιμάσαι ήσυχη το βράδυ και από τότε μέχρι σήμερα αυτό κάνω.
Τι είναι αυτό που σε δυσκολεύει στη δημοσιογραφία σήμερα;
Η αβάσταχτη ελαφρότητα. «Πιανόμαστε» πολύ από τους τίτλους, την επικαιρότητα, ποιος κάνει νούμερα τώρα. Δεν ήμουν ποτέ του τώρα. Ήθελα να δω μια συνέντευξη μου στα περιοδικά που να την ανοίξω σήμερα και να την είχα κάνει πριν 15 χρόνια και να διαβάζεται, να μη λέω τι ελεγα τότε, να ρωτάς έναν άνθρωπο την άποψη του για την ευτυχία, τον έρωτα, την τέχνη.
Εσένα ποια είναι η άποψη σου για την ευτυχία, τον έρωτα και την τέχνη;
Η ευτυχία για μένα είναι επιλογή. Το να επιλέγεις να είσαι χαρούμενος με ο,τι ζεις, να ξυπνάς με ευγνωμοσύνη. Είμαι τυχερή σαφέστατα γιατί κάνω κάτι που αγαπώ αλλά επειδή η ζωή δεν είναι η δουλειά όταν κλείνει η πόρτα η ζωή είναι μετά. Ήθελα πάντα να ζω. Ευτυχία είναι τα ταξίδια, οι άνθρωποι μας. Δίνω μεγάλη βαρύτητα στους ανθρώπους μου, είμαι εκεί που είναι κι εκείνοι. Δεν το θυσιάζω αυτό για καμία καριέρα.
Είσαι ευτυχισμένη αυτή την περίοδο ;
Είμαι πολύ γεμάτη ναι. Στη δουλειά μου ζω το όνειρο μου, έρχονται ωραίες εμπειρίες με πολλή ανοιχτωσιά. Έχω και τον έρωτα, τα ξέρεις εσύ αυτά, στα έχω πει. Ο έρωτας είναι ένα κεφάλαιο που απαιτεί δουλειά. Με αφορά ο έρωτας και το δουλεύω πολύ. Δεν πίστευα ότι είναι αυτονόητο, ότι θα έρθει ντε και καλά, ότι όλοι οι άνθρωποι θα βρούμε κλπ. Έχω υπάρξει πολύ απαισιόδοξη στο κομμάτι αυτό. Έλεγα ότι πολύ πιθανό να μη βρω έναν άνθρωπο να ταιριάξω. Δεν με πείραζε αυτό, θα το πάλευα, θα ζούσα με την προσμονή ότι θα βρω αλλά ήμουν και παραμένω καχύποπτη και φοβισμένη στο κομμάτι αυτό.
Η σχέση σου με την τέχνη ποια είναι;
Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από την τέχνη. Έκανα από μικρλη ηλικία θέατρο, μουσική, αρμόνιο, ενόργανη. Πολύ διάβασμα, βιβλία, ποίηση, αυτά είναι τα αγαπημένα μου. Μπορώ να μείνω μια ολόκληρη μέρα σε ένα μουσείο αν με αφήσεις.
Τι σου λείπει τώρα από τη ζωή;
Δεν μου λείπει απολύτως τίποτα. Δύσκολο εγώ να σου πω ότι μου λείπει κάτι, ξυπνάω με ευγνωμοσύνη.
