Για καλή αρχή!

Αυτό είναι ένα guest post από την red_annoulex την οποία και ευχαριστούμε πολύ!

Γκρίνια: Μία από τις δημιουργικότερες και πιο αγαπημένες ασχολίες του νεοέλληνα – μαζί με το κουτσομπολιό και το ατελείωτο ζάπινγκ στην τηλεόραση. Τί πιο ευχάριστο και συνηθισμένο από το να δραματοποιούμε τις ζωές μας σε σημείο “Τί αμαρτίες πληρώνω”, όπου πλέον η γκρίνια μας μάς ξεπερνάει!

Σε πρόσφατη δε συζήτηση, σόκαρε η διαπίστωση ότι ο νεοέλληνας γκρινιάζει κατά βάση για τα αυτονόητα φυσικά φαινόμενα, ζήτημα επίκαιρο λόγω της εποχής του φθινοπώρου. ” Βρέχει/ Τί καιρός είναι αυτός;/ Λονδίνο γίναμε!”, λες και είναι κάτι το αφύσικο να βρέχει Οκτώβρη μήνα καθότι όλοι ζήσαμε το κλίμα της πάλαι ποτέ τροπικής Ελλάδας (τότε ντε, που είχαμε και λιοντάρια, το ένα τουλάχιστον της Νεμέας). Το χειμώνα απ’ την άλλη κάνει πολύ κρύο, ούτε στους πόλους να μέναμε, ενώ την Άνοιξη δεν κάνει τόση ζέστη όσο θα έπρεπε και είναι και ο καιρός ευμετάβλητος. Τέλος το πολυπόθητο καλοκαιράκι που όλοι τόσο αγαπάμε, καταντά αφόρητο λόγω ζέστης κι ενώ περιμέναμε όλη τη χρονιά να δροσιζόμαστε στη θάλασσα ακόμα κι αυτή έχει θερμοκρασία σούπας – Απαπα κατάσταση!

Παράλληλα, έχουμε χρίσει την κόρνα προέκταση του δεξιού μας χεριού, σπρώχνουμε αδίστακτα τους διπλανούς μας στο δρόμο για να περάσουμε μπροστά τους και δεν είμαστε ποτέ ευχαριστημένοι με τη δουλειά μας, το σύντροφό μας, τους φίλους μας, τη μάνα μας, την πεθερά μας ή μ’ αυτά που φορέσαμε το πρωί – ε, μετά πώς να σου πάει καλά η μέρα;

Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό, αλλά η απόλαυση που αντλούμε εξ αυτού! Διότι γυρνάει μετά ο άλλος και σου λέει ότι έχει και δίκιο που έχει βρίσει τη μισή υφήλιο και καταθλίψει την άλλη μισή γιατί ζει τη στιγμή όπως νιώθει και δεν κάθεται να καταπιέζει τα συναισθήματα του για κανενός την ψυχική υγεία. Και να αισθάνεσαι τυχερός, σου λέει, γιατί “δεν θα βρεις πολλούς να είναι τόσο ψυχοπονιάριδες όσο εγώ και το ξέρεις”.

Καλώς ή κακώς, ο Bob Marley και ο αναίσθητος γείτονάς μου έχουν δίκιο. Δεν έχει κανένα νόημα να ανησυχείς και να αγχώνεσαι, καθότι η πλειοψηφία των προβλημάτων λύνεται, ενώ γι’ αυτά που δεν λύνονται, ποιος ο λόγος να σκας αφού δεν πρόκειται να καταφέρεις τίποτα; Μιας λοιπόν και προς το παρόν αναζητούμε απλώς μια καινούρια αρχή, ας δούμε για λίγο την όμορφη πλευρά της καθημερινότητας κι ας χαμογελάσουμε, ακόμη κι αν βρέχει καρέκλες έξω, ειδάλλως, γκρινιάξτε ελεύθερα!