Η ταινία αναφέρεται σε ένα ζευγάρι, τη Becca (Nicole Kidman) και τον Howie (Aaron Eckhart), οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με το οδυνηρό γεγονός του θανάτου του τετράχρονου γιου τους. Στη συνέχεια, το ζευγάρι προσπαθεί να προσδιορίσει πάλι τη ζωή του, να βρει τους φυσιολογικούς του ρυθμούς, εφόσον αυτό είναι εφικτό, και να προχωρήσει παρακάτω. Ο πόνος, η απόγνωση και το δράμα είναι αναπόσπαστα κομμάτια της ταινίας.
Και ενώ σαν θεατής περιμένεις ότι αυτή η ταινία θα σε συγκλονίσει συθέμελα, ότι θα διαταράξει τον ψυχικό σου κόσμο, καθώς πραγματεύεται ένα πολύ δύσκολο θέμα, τελικά δε συμβαίνει κάτι τέτοιο. Σίγουρα είναι μία στενάχωρη ταινία, αλλά ο σκηνοθέτης John Cameron Mitchell, καταφέρνει να περάσει τα μηνύματα και τα συναισθήματα που θέλει, χωρίς να καταφύγει σε υπερβολές.
Η Nicole Kidman κέρδισε με αυτή την ερμηνεία της μία ακόμη υποψηφιότητα για Oscar. Δεν μπορώ να πω όμως ότι η ερμηνεία είναι τόσο καλή όσο αυτή στην ταινία “Οι Ώρες”, που της χάρισε και το αγαλματάκι των όσκαρ. Σίγουρα όμως μπορεί να φέρει στην επιφάνεια τα συναισθήματά της και πολλές φορές χωρίς καν να μιλήσει. Αφήνοντας απλά τη σιωπή να αναδείξει τον πόνο. Τον Aaron Eckhart δεν τον είχα ξαναδεί σε παρόμοιο ρόλο και θεωρώ ότι ήταν αντάξιος των περιστάσεων.
Δυστυχώς όμως κάτι λείπει από την ταινία. Ίσως το γεγονός ότι δεν καταλήγει σε κάποιο συμπέρασμα και αφήνει το θεατή να αποφασίσει για το μέλλον αυτών των ανθρώπων. Είναι μία καλή προσπάθεια, αλλά κατά την προσωπική μου άποψη, κάτι λείπει από την ταινία που θα την κάνει να είναι δεμένη και ολοκληρωμένη.
Βαθμολογία: 7/10
Οδηγίες: Συμπαθητική ταινία, που αξίζει να τη δείτε, όταν δε θα υπάρχει κάποια άλλη εναλλακτική.
2 Comments
koafgeri
FYI.
H Νικόλ Κίντμαν ήταν που αγόρασε τα δικαιώματα για την μεταφορά του ομώνυμου θεατρικού έργου στην μεγάλη οθόνη, εκείνη επέλεξε τον Μίτσελ ως σκηνοθέτη και τον Έκχαρτ ως συμπρωταγωνιστή της.
Στην πιο συγκλονιστική ερμηνεία της καριέρας της και στην καλύτερη ερμηνεία της χρονιάς (σίγουρα πολύ πιο αξιοθαύμαστη από εκείνην της Ανέτ Μπένινγκ), η Κίντμαν φανερώνει ένα ταλέντο που σχεδόν είχαμε ξεχάσει πως υπήρχε, θαμένο από τόνους γκλίτερ και άρωμα Σανέλ Νο. 5. Εδώ είναι καταπονημένη, άγρια και ταυτόχρονα τρυφερή κι αστεία στις στιγμές που το περιμένεις λιγότερο.
Νίκος Κ.
Η ερμηνεία της Nicole Kidman είναι καταπληκτική, ωστόσο η ταινία μου φάνηκε αρκετά μέτρια. Περίμενα ένα πιο δυνατό ή ουσιώδες τέλος.