Τar
O Tod Field έπειτα από 16 χρόνια από την τελευταία ταινία του “Little Children”, επιστρέφει με την πολυσυζητημένη και προτεινόμενη για 6 Oscar -μεταξύ άλλων για την ερμηνεία ‘Α γυναικείου ρόλου- Τar . Η συνεργασία αυτή ήταν κάτι που όπως η ίδια η Blanchett δηλώνει ήθελαν πολύ καιρό να πραγματοποιήσουν αλλά λόγω των φορτωμένων προγραμμάτων τους και την πανδημίας είχε πάει πίσω. Ευτυχώς η σύμπραξη αυτή πραγματοποιήθηκε χαρίζοντας μας μία από τις καλύτερες ταινίες της φετινής χρονιάς.
Η Lydia Tar είναι μία διεθνούς φήμης μαέστρος. “Μαέστρα” όπως η ίδια αναφέρει σε μία συνέντευξη. Αποτελεί έναν ζωντανό θρύλο. Έχει λάβει ό,τι μουσικό βραβείο υπάρχει και η γνώση της για την μουσική είναι απεριόριστη. Έχει βαθειά φιλοσοφημένη άποψη, θέση και καταφέρνει σε ένα ανδροκρατούμενο χώρο όχι απλά να επιβιώσει αλλά να ηγηθεί. Διδάσκει την μουσική σε μία από τις μεγαλύτερες μουσικές σχολές. Παράλληλα είναι μητέρα, ενώ βρίσκεται σε σχέση με την σύντροφό της με την οποία συγκατοικούν.
Ο Field μας δείχνει από τα πρώτα λεπτά ολόκληρο το φάσμα του χαρακτήρα της. Από τα πολύωρα ταξίδια, τις συνεχείς συνεντεύξεις και brieffings, στις πρόβες, την οργάνωση των παραστάσεων, την συντροφικότητα και το χρόνο με το παιδί.
Τα πράγματα φαίνονται να κυλούν ομαλά, στην εντέλεια. Σαν την ορχήστρα όπου διευθύνει με την ίδια να χάνεται μέσα στην μαγεία της μουσικής και με τις μικρές λεπτομέρειες τις οποίες αφουγκράζεται σε κλάσματα δευτερολέπτου και επιζητά στο κονσέρτο. Η πραγματικότητα όμως δεν έχει πάντα μόνο την φωτεινή πλευρά . Σε μία από τις παραδόσεις της δεν διστάζει να ταπεινώσει και να φέρει σε δύσκολη θέση μαθητή της. Την ίδια στιγμή βγαίνει στο φώς πως οι ερωτικές συναναστροφές με πρώην αλά και νυν συνεργάτιδές της αποτέλεσαν τρόπο ανέλιξης στον χώρο με σαφείς επιπτώσεις σε αυτή.
Ο σκηνοθέτης θέτει ένα σημαντικό ηθικό δίλημμα που στα χρόνια του cancel culture είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Μπορεί να ακυρωθεί το έργο και η προσωπικότητα ενός ταλαντούχου ανθρώπου λόγω κάποιας ποινικά κολάσιμης πράξης του ή κατηγορίας , ή πρέπει αυτά τα δύο να διαχωρίζονται πόσο μάλλον όταν δεν έχουν υπάρξει τελεσίδικες αποφάσεις ;
Ο Field παρότι φαίνεται να κλίνει προς μία κατεύθυνση δεν παίρνει σαφή θέση. Αφήνει στο κοινό την δύσκολη απόφαση. Η σκηνοθεσία του είναι σφαιρική. Μας παρουσιάζει όλες τις πτυχές της ζωής της Tar και των ρόλων της με ιδιαίτερη λεπτομέρεια. Όμως με την δέουσα απόσταση. Για να το πετύχει αυτό έχει θυσιάσει στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας την πλοκή δημιουργώντας το βραδυφλεγές πορτραίτο της πρωταγωνίστριας. Ιδιαίτερα στο πρώτο μισό αυτής γίνονται αναφορές και συζητήσεις γύρω από την κλασική μουσική που το κοινό δεν είναι συνηθισμένο ούτε έχει φυσικά την απαραίτητη γνώση, αφήνοντας το αμήχανα εκτός ταινίας ανά διαστήματα.
Η Cate Blanchett με τον ρόλο της Tar οδεύει ολοταχώς για το δεύτερο Oscar Α’ γυναικείου ρόλου και το τρίτο της συνολικά. Η ερμηνεία της είναι συγκλονιστική. Έχει δημιουργήσει μια persona από το μηδέν με τόσο ρεαλισμό. Η έμφαση στην λεπτομέρεια είναι τέτοια που πάρα πολλοί θεατές ανά τον κόσμο νόμιζαν πως η Lydia Tar είναι υπαρκτό πρόσωπο.
Οι κινήσεις της και οι εκφράσεις της κάθε φορά γεμίζουν όλο και περισσότερο το κάδρο του χαρακτήρα που υποδύεται. Αποφασιστική όταν πρέπει, απόμακρη και δυναμική άλλοτε, εύθραυστη όταν οι συνθήκες την οδηγούν εκεί Η Βlanchett για τον ρόλο της έκανε εντατικά μαθήματα πιάνου και διεύθυνσης ορχήστρας ενώ έμαθε γερμανικά εστιάζοντας στην προφορά. . Άξιες συμπαραστάτριες σε μία καθαρά γυναικεία υπόθεση, η Noémie Merlant ως δεξί χέρι της Tar και η Nina Hoss.
Η επιστροφή του Field κρίνεται πετυχημένη. Με μία λεπτομερή προσωπογραφία θίγει καίρια ηθικά ζητήματα. Η πολυαναμενόμενη συνεργασία με την Cate Βlanchett αλλά και με ένα λαμπρό cast τον δικαιώνει απόλυτα δημιουργώντας ένα υπέροχο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα από όλες τις απόψεις.
Τίτλος: Tar
Ηθοποιοί: Cate Blanchett, Noémie Merlant, Nina Hoss, Sophie Kauer
Παραγωγή: H.Π.Α.
Είδος: Δράμα
Διάρκεια: 2 Ώρες 38 Λεπτά
Έτος: 2022
Βαθμολογία: 3/5
