Ο χιλιανός συγγραφέας διηγείται το έσχατο ταξίδι του «Εξπρές», του θρυλικού τρένου που ταξίδευε την στέπα, πέρα από τον 42ο παράλληλο.
«Σήμερα καταφτάνει ένας από αυτούς. Κουβανός ή Δομινικανός νομίζω, είναι ο διερμηνέας τους. Μιλήστε μαζί του και ίσως να σας αφήσει να ανεβείτε στην Τροχιαία.» είπε ο Μαρτσέλο. Αποφασίσαμε να περιμένουμε τον διερμηνέα φλυαρώντας με την ομάδα. Όπως όλοι οι Παταγονοί, έκαστος είχε και μια ιστορία να διηγηθεί μα συζητούσαν με ρυθμούς τόσο αργούς λες και δεν έδιναν σημασία ούτε καν στα ίδια τους τα λόγια.
«Είδατε την ατμομηχανή που διορθώνουμε; Ένα στολίδι σκέτο, μια Maffei 350, γερμανική, κατασκευασμένη το 1915. Δεν υπαρχουν πια μηχανές αυτού του είδους σε κανένα μέρος του κόσμου. Έχουμε δύο από δαύτες κι είναι κομμάτι της ιστορίας της Τροχιαίας» […]
Η άφιξη ενός θρασύτατου λάντ ρόβερ με γυαλιστερούς προφυλακτήρες χρωμίου και προβολείς στην οροφή έσβησε το κέφι της παρέας του υπόστεγου. Ο οδηγός παρίστανε και τον διερμηνέα και μιλούσε με μια προφορά ολοφάνερα κουβανέζικη. Με ένα νεύμα διέκοψε τις δουλοπρεπείς επιδείξεις του σταθμάρχη και δείχνοντας τον συνεργάτη μου, που εκείνη την στιγμή τραβούσε φωτογραφίες της παλιάς γερμανικής ατμομηχανής, τόνισε « Το είχαμε πει πως από την στιγμή που το τρένο ήταν δικό μας δεν θέλαμε τριγύρω κανέναν δημοσιογράφο».
Είχα την πρόθεση να τον καθησυχάσω εξηγώντας του πως δεν είμαστε δημοσιογράφοι, παρά δυο ταξιδιώτες που περνούσαν τυχαία από εκεί, αλλά ο Μαρτσέλο αποδείχθηκε πιο γρήγορος « Φίλοι μου είναι, ήθελαν να δουν το μηχανουργείο και τους προσκάλεσα. Κι έπειτα το τρένο εσείς απλά το έχετε συμβασχίσει. Δεν είναι κτήμα σας».
«Θέλουμε ν’ανεβούμε στο τρένο, να βγάλουμε καμιά φωτογραφία και αυτό είναι όλο. Θα μας βοηθήσεις;» ρώτησε ο συνεργάτης μου.
Ο Κουβανός μας παρατήρησε προσεχτικά πριν απαντήσει. «Για 5.000 δολάρια σας πάμε στον επόμενο σταθμό. Μόνο πήγαινε.» Ο επόμενος σταθμός ήταν καμιά τριανταριά χιλιόμετρα, κάτι λιγότερο από μια ώρα ταξιδιού με την Τροχιαία.
«Τότε να πας να πεις στους συνεργάτες σου να πάνε στο διάολο. Μόνο πήγαινε» πρόσθεσε ο συνεργάτης μου στον πιο ευγενικό τόνο που διέθετε. […]
«Λοιπόν, μείναμε χωρίς τρένο», παρατήρησε. Ήπιαμε το τσάι μας σιωπηλά, καπνίσαμε κανένα τσιγάρο. Ο συνεργάτης μου ρώτησε αν θα μπορούσαμε να βγάλουμε μερικές φωτογραφίες του μηχανουργίου και οι σιδηροδρομικοί έδωσαν με ενθουσιασμό την συγκατάθεσή τους. «Παιδιά», είπε ο Μαρτσέλο σερβίροντάς μας ένα ποτηράκι κρασί, «ήρθατε να φωτογραφίσετε την Τροχιαία και θα την φωτογραφίσετε».
Χάρτης των αναφερόμενων περιοχών εδώ .
Πηγή: http://viaggi.repubblica.it/articolo/patagonia-ultima-corsa/224684
(πρόσβαση στις 23.10.2011)