“Με βραδεία αντίληψη, ελάχιστα κοινωνικός, διαρκώς χαμένος σε ηλίθια ονειροπολήματα” . Όχι, οι συγκεκριμένες παρατηρήσεις δεν αναφέρονται, όπως με την πρώτη σκέψη φαντάζεστε, σε κάποιον παλιό και δακτυλοδεικτούμενο συμμαθητή σας, για τον οποίο κάποιοι ψιθύριζαν ότι δεν τον βοηθούσε και πολύ το μυαλουδάκι του. Απεναντίας, κεντρικό αποδέκτη βρήκαν κάποτε, τον Albert Einstein… Ναι, σας λέω, αυτόν που καταλάβατε! Όχι, δεν πρόκειται για μία απλή συνωνυμία, κάθε άλλο τα λόγια αυτά συνόδευαν, τουλάχιστον σε όλη την περίοδο της σχολικής του ζωής, το γερμανό φυσικό, το “βραδυκίνητο” μυαλό του οποίου, κατάφερε με λίγη επιτάχυνση να αναπτύξει μία σειρά από θεωρίες που ανέτρεψαν τα δεδομένα και τον κατέταξαν στο σημαντικότερο φυσικό του 20ου αιώνα.
Συχνά, αναφερόμαστε στα δημιουργήματα μεγάλων προσωπικοτήτων της ανθρωπότητας που έχτισαν γερά τα θεμέλια του όρου “Πολιτισμός”. Όμως αλήθεια, ποιος θα μπορούσε να υποψιαστεί, ότι πέρα από τον εαυτό μας, αντικείμενο βολής, ως προς το δείκτη νοημοσύνης του, έχει γίνει και το μεγαλύτερο μαθηματικό μυαλό του κόσμου;
Σκέφτηκα λοιπόν, να εγκαινιάσω τη στήλη του Πολιτισμού με ενδιαφέρουσες κρίσεις δασκάλων για τους ανεπίδεκτους για μάθηση μεγαλοφυείς της ανθρωπότητας, πολλές από τις οποίες θυμίζουν κατά πολύ, πρώτα απ’ όλα τις δικές μας επιδόσεις στο σχολείο, (ελάτε! όλο και κάποια ξεχασμένη χρονιά θα βρείτε να ανακαλέσετε) . Και όπως η χρήση του παραπάνω πληθυντικού υποδηλώνει, δεν ήταν μόνο ο Einstein, από τους μεγάλους σε παγκόσμια εμβέλεια, που στα μάτια των δασκάλων του δε θα προόδευε ή καλύτερα, δε θα πρόκοβε ποτέ. Έπονται πολλοί με παρόμοια σχολική μοίρα και πρώτος απ’ όλους, ο Beethoven, όπου αν ήσαστε γονιός ή κηδεμόνας του, δε θα ήταν και ό,τι καλύτερο για την υπερηφάνεια σας, να ακούτε μονίμως, τα παρακάτω λόγια: ” Τίποτα δεν έμαθε ποτέ του και τίποτα δεν πρόκειται να μάθει. Σαν συνθέτης πρόκειται για απελπιστική περίπτωση”…
Και αν ακόμη, δεν έχετε πειστεί, υπάρχουν και άλλα παραδείγματα. Για τον Balzac, ένας δάσκαλος του έγραφε: “Αυτός ο χοντρομπαλάς βρίσκεται σε μόνιμη κωματώδη κατάσταση”, ενώ με τον Churchill συνέβη το εξής, κάποτε έδωσε λευκή κόλλα στα Λατινικά, αλλά ο Διευθυντής του σχολείου τον πέρασε τελικά με την σκέψη, ότι δεν ήταν δυνατόν, να είναι τόσο “στούρνος”. Ωστόσο, μέχρι το τέλος του Γυμνασίου ήταν ο τελευταίος στην τάξη! Για τον Darwin λέγεται ότι οι γονείς του και ο δάσκαλος του, τον θεωρούσαν κάτω του μετρίου, ο δε πατέρας του έλεγε, ότι ήταν η ντροπή της οικογένειας, ενώ “μελετηρός, μα απελπιστικά βλάξ” ήταν για τους δασκάλους του, ο La Fontaine. Ο Leo Tolstoy χαρακτηρίστηκε πολλάκις, αμελής και μη αποδοτικός και φυσικά, μετά από όλα αυτά τα εύστοχα σχόλια, δεν προκαλεί εντύπωση το γεγονός, πως ο Picasso “ήταν πολύ καθυστερημένος στα μαθήματα του και τρομερά κουμπούρας στα Μαθηματικά” .
Εάν λοιπόν, έχεις και εσύ χαρακτηριστεί από έναν, δύο, μπορεί και τρεις καθηγητές που πέρασαν από τη σχολική σου ζωή, 1 έως 15 φορές εκτός θέματος και συνοχής σε κάποιο θέμα έκθεσης, με αρκετά προβλήματα κατανόησης στα κείμενα και συντακτικά κενά, ίσως να μην είσαι ο Einstein, αλλά πολύ πιθανότατα αξιώθηκες να εισαχθείς σε μία σχολή που δοξάζει το μυαλό σου μπροστά στις δυσκολίες κάποιων μαθημάτων και μάλλον, δεν υμνεί τις ανένδοτες εκτιμήσεις των μεταλαμπαδευτών γνώσης για το μυαλό σου.
Γιατί μπορεί να μην ήσουν ποτέ, καλός στην Άλγεβρα… Ήσουν όμως, στη Γεωμετρία!