Ομολογουμένως,το κύμα της εσωτερικής μετανάστευσης τείνει να δημιουργήσει νέες οικοκοινότητες στην επαρχία. Κάθε μέρα όλο και πιο πολλοί παίρνουν την απόφαση να αναζητήσουν την τύχη τους, σε πιο παραδοσιακές συνθήκες ζωής, κοντά στη φύση και κοντά σε εργασίες ή παραστάσεις που τους είναι οικείες από την παιδική τους ηλικία. Ακόμη όμως και εκείνοι που μεγάλωσαν και έζησαν στα αστικά κέντρα,αναζητούν τρόπο διαφυγής από την ανεργία,το άγχος,την αμφιβολία και το αβέβαιο μέλλον που τώρα πια ξεδιπλώνεται ανησυχητικά μπροστά τους.
Ένα ζήτημα που πάντα φάνταζε ως ζητούμενο για τη δημιουργία μιας υγιούς κοινωνίας,η αποκέντρωση, τώρα πια λαμβάνει χώρα χωρίς να έχει γίνει κανενός είδους προεργασία αλλά απλά ως φυσική εξέλιξη και απάντηση σε μια κοινωνία που νοσεί. Οι άνθρωποι στρέφονται σε πιο πρωτογενείς ασχολίες καθώς το εργασιακό μοντέλο μιας μεγαλούπολης φθίνει λόγω της παρούσας κατάστασης. Πέρα όμως απο αυτό αναζητούν και μια πιο ποιοτική και ήρεμη ζωή, περισσότερο χρόνο με τις οικογένειές τους και λιγότερο αγχογόνες καταστάσεις. Οι νέοι ειδικά αποφασίζουν, λόγω και των επιδοτήσεων που ακόμη “τρέχουν”, να γίνουν “νέοι αγρότες” ή κτηνοτρόφοι. Βέβαια η αγροτική ζωή δεν είναι πανάκεια και κάποιοι πιθανώς να απογοητευτούν κατά την εφαρμογή του πλάνου που είχαν στο μυαλό τους, όμως αυτό δεν αναιρεί την προσπάθειά τους ή την πρόθεσή τους για αλλαγή ζωής.
Ένας Άγγλος φιλόσοφος έγραψε κάποτε «Η φύση δε δαμάζεται παρά μόνον αν υποταχθείς σε αυτήν». Ήγγικεν η ώρα της υποταγής ως φαίνεται.Μετά τη βιομηχανική επανάσταση και τη συνεχώς αναβαθμιζόμενη και εξελισσόμενη τεχνολογία, ο άνθρωπος βρέθηκε να είναι περισσότερο υποδουλωμένος από ποτέ. Απέκτησε “ρομποτική” συμπεριφορά και ξέχασε τις καταβολές του, απεκδυόμενος πολλές φορές την εγγενή τάση του ανθρώπινου είδους για μεγαλύτερη επαφή με τη φύση.
Άλλαξαν πολλά τελευταία λοιπόν και κυρίως το βλέμμα. Το βλέμμα των ανθρώπων που κάποτε επισκέπτονταν την επαρχία και που στο άκουσμα της λέξης ”πρωτευουσιάνος” τεντώνονταν ακόμα πιο πολύ, γιατί φάνταζε ως παράσημο,ενώ τώρα στο άκουσμα της ίδιας λέξης το βλέμμα τους είναι απολογητικό και προσγειωμένο. Κι άν κάτι κατάφερε να κάνει αυτή η περιβόητη κρίση είναι μας υπενθυμίσει το πραγματικό νόημα της ζωής και να μας κάνει να επαναπροσδιορίσουμε τετριμμένες και ξεπερασμένες αντιλήψεις. Καλή σας χρονιά, ένα γέννημα θρέμμα επαρχιωτάκι…!
