Ανεργία, χαράτσια, αυξανόμενοι φόροι, υψηλά τέλη κυκλοφορίας, μειωμένα εισοδήματα – αν υφίστανται και αυτά, ασφάλιστρα αυτοκινήτου στα ύψη, βενζίνη 2 ευρώ το λίτρο, απολύσεις, ακρίβεια, απαισιοδοξία, απογοήτευση…
Αν νιώθετε ότι το κράτος προσπαθεί να σας στερήσει μέχρι και το τελευταίο ευρώ – για να μη γράψουμε ακόμα “δραχμή” – για να ικανοποιήσει τι δικές του ορέξεις και η νέα “σταθερή” κυβέρνηση συνεργασίας έχει σκοπό να ξεζουμίσει όλες τις καταθέσεις και οικονομίες σας με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου. Και ας διανύουμε το 2012! Δεν πρόκειται να σας προτρέψουμε να μεταναστεύσετε για μια καλύτερη τύχη στη χώρα των καγκουρό ούτε να επισκεφτείτε κάποιο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα για μια σημαντική ανάληψη υπό την απειλή ενός όπλου. Απλά, κάντε λίγο υπομονή.
Η Ευρώπη αλλάζει. Σύντομα θα διεξαχθούν εκλογές σε πολλά Ευρωπαϊκά κράτη και ενώ ο χάρτης της ευρύτερη περιοχής ευχόμαστε να μην αλλάξει – η αλήθεια είναι ότι μας αρκούν οι μακροχρόνιες αμφιλεγόμενες διαθέσεις των γειτονικών κρατών εξ ανατολάς – σίγουρα θα αλλάξουν οι πεποιθήσεις, τα στερεότυπα, οι αντιλήψεις καθώς και ο τρόπος με τον οποίο οι Ευρωπαίοι χειρίζονται σε πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο την Ελλάδα και αυτόν τον κουρασμένο και υπομονετικό λαό: τους Έλληνες.
Η Άγκελα, ο Όλι, ο Ζαν Κλοντ (όχι ο Βαν Νταμ, ο άλλος), o Βόλφγκανκ και τα άλλα παιδιά προσπαθούν να κατανοήσουν και να χωνέψουν τα τελευταία νέα σε αυτή τη χώρα του Νότου μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου και αυτές της 17ης Ιουνίου. Σίγουρα θα τους πάρει αρκετό χρόνο να τα βρουν με τον Αντώνη, το Βαγγέλη και τον Φώτη, να συζητήσουν για τα περιορισμένα περιθώρια αναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου και να διερευνήσουν ποια είναι η πλέον συμφέρουσα λύση για όλους – και όταν λέμε όλους, εννοούμε όλους! Έτσι, η ελληνική οικονομία θα πάρει μια ανάσα και όλοι ελπίζουμε να είναι βαθιά ανάσα μήπως και μπορέσει να δει τον πάτο του βαρελιού. Γιατί από εκεί και πέρα μόνο προς τα πάνω μπορούμε να πάμε.
Κάποιοι ψιθυρίζετε ήδη: “Και άλλη υπομονή;;;” Δυστυχώς, ναι. Όχι για να επιτρέψουμε στην εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση να υλοποιήσει μονομερώς το μνημόνιο. Όχι για να δώσουμε την ευκαιρία στους ξένους επενδυτές να αγοράσουν την πατρίδα μας για ένα κομμάτι ψωμί. Όχι γιατί δεν μπορούμε να βανδαλίσουμε περιουσίες άλλων με μηδαμινό αποτέλεσμα σαν ένδειξη διαμαρτυρίας. Όχι γιατί αμφιβάλλουμε ότι οι επόμενες γενιές δικαιούνται ένα καλύτερο αύριο στη χώρα που πάντα βρίσκει τη λύση. Αλλά γιατί όταν αλλάξει η Ευρώπη, είναι καλύτερα να είμαστε πάνω στο ίδιο τρένο με τους υπόλοιπους και όχι να τρέχουμε να το προλάβουμε.