Georgiou speaking…

Σάββατο πρωί, παρακολουθώ ΕΤ1 και βλέπω διαφημιστικό σποτάκι για εκπομπή σχετική με «αξιοσημείωτα πρόσωπα» όπως έλεγε. Ωραία λέω, για να δω ποιόν έχει σήμερα. “Ο Γιώργος Γεωργίου στο………”. Αι μπεγκ γιορ πάρντεν? Ο Γεωργίου σπίκινγκ αξιοσημείωτο; Από πότε; Και για ποιο λόγο δηλαδή… γιατί βρήκε δοκάρι το σουτ του Καραγκούνη;

Ανοίγω την τηλεόραση αρνητικά διακείμενη φυσικά και αρχίζω να παρακολουθώ. Φανατικοί ακροατές του μιλούν γι’ αυτόν. Ταξιτζήδες, γνήσιοι Πειραιώτες, νέοι και μεσήλικες και ανάμεσά τους “ο κύριος καθηγητής”. Μιλά την αρχαΐζουσα, χρησιμοποιεί εσωτερική αύξηση όπου και όποτε χρειάζεται, έχει φόντο την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους σε σκληρό μαύρο εξώφυλλο και ισχυρίζεται πως η φιλοσοφία συνδέεται με το ποδόσφαιρο.

Όλοι τους κατά τη διάρκεια των συνεντεύξεών τους σκιαγραφούν ένα προφίλ. Είναι –όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και η Ελισάβετ η τηλεφωνήτρια του Γεωργίου-, μοναχικά άτομα κατά πλειοψηφία, χωρίς πολλές δραστηριότητες και με συγκεκριμένη καθημερινότητα. Δεν εκπλήσσομαι. Το αξιοσημείωτο είναι πως δεν τηλεφωνούν μόνο για να μιλήσουν με ποδοσφαιρικούς όρους, αλλά και για να  πουν τον πόνο τους, να έχουν κάποιον να τους ακούσει, ένας άνεργος μάλιστα ανέφερε “να ακούσει έστω την ανάσα μου, με βοηθάει να τον ακούω”. Ο ίδιος μάλιστα ανέφερε πως είναι ένας από όλους αυτούς που περνούν καθημερινά δίπλα μας και ούτε καν τους καταλαβαίνουμε, αόρατος και πως το αν μιλήσει έστω και δέκα λεπτά με το Γεωργίου τον κάνει να νιώθει πως είναι κάποιος, πως χαίρει σεβασμού ή ότι υπάρχει ακόμη ακόμη. Έχω υπάρξει άνεργη όπως και πολλοί από εμάς και τον νιώθω. Αισθάνεται μίασμα, παρίας και ανύπαρκτος. Αναζητά μια συντροφιά και λίγα λόγια συμπαράστασης. Αλλά ειλικρινά πόσο θλιβερά -δεν ξέρω αν είναι η αρμόζουσα λέξη- μπορεί να είναι τα λόγια του. Κοινωνιολογική ανάλυση ορμώμενη από το Γεωργίου. Τράτζικ….. ορ γουάτ;

Πέρα και πάνω από όλα αυτά, αναζητώ την ιδιαιτερότητα του «φαφούτη» όπως τον αποκαλούν. Απλή. Είναι αυθόρμητος, ισοπεδωτικός, αμερόπληπτος -όπως ανέφερε ο κύριος καθηγητής-, παθιασμένος, σου τα λέει έξω απ’ τα δόντια -αν είχε… λέμε τώρα- και κυρίως είναι αληθινός. Αυτό έχουμε ανάγκη σήμερα, αυτό που βλέπεις αυτό παίρνεις. Θα μου πείτε τον γνωρίζεις προσωπικά; Φυσικά και όχι… όμως ακόμη και αν δεν είναι αμερόληπτος ένα έχω να πω, γουστάρω αθεράπευτα, ατέλειωτα και με τρέλα τους αυθεντικούς ανθρώπους, τους χύμα, τους αυθόρμητους και τους τρελιάρηδες. Όμοιος ομοίω βλέπετε…

υ.γ Έψαξα αλλά δεν κατέστη δυνατό (τι ωραία ελληνικά που θα έλεγε και ο καθηγητής μας),να βρω την εκπομπή αλλά μόνο στην Ετ βρήκα το αρχείο αλλά χωρίς αυτή. Ονομάζεται “Συναντήσεις με αξιοσημείωτους ανθρώπους”.

υ.γ2 Συγκράτησα μία φράση του Γεωργίου και με αυτή θα σας αφήσω “Δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί… υπάρχουν νικητές και ηττημένοι.” με έβαλε σε σκέψεις ομολογώ…

Πολλά φιλιά…