Γυρνώντας πίσω στον χρόνο, βλέπουμε ότι η σύγκρουση με το κατεστημένο και με τις πατροπαράδοτες αντιλήψεις ξεκινά κυρίως την δεκαετία του 60. Η πρόοδος και η εξέλιξη ξαφνικά αρχίζει να μας ταρακουνάει. Το μένος της ανατροπής φουντώνει και είναι έτοιμο να αλλάξει όσα ξέραμε μέχρι τότε. Η κοινωνία βρίσκεται σε αναζήτηση για νέες απόψεις, στόχος της είναι να ξεφύγει από τα στερεότυπα. Οι κυβερνήσεις μεταξύ τους κάνουν αγώνες ώστε να βγουν μπροστά από τους ανταγωνιστές τους.
Ένα ορόσημο σε αυτή την πολυτάραχη δεκαετία του 1960 είναι οι ταραχές του Stonewall. Σε ένα μπαρ του Greenwich village της Νέας Υόρκης, στο οποίο οι ιδιοκτήτες ήταν μέλη της Μαφίας της Genovese οικογένειας. Συγκεκριμένα, οι “επισκέπτες” αυτού του μπαρ διέφεραν ολίγον για την κοινωνία του τότε. Θεωρούνταν περιθωριακοί και παράνομοι. Το συγκεκριμένο μπαρ ήτα δηλωμένο ως “bottle bar”, δηλαδή οι θαμώνες φέρναν το δικός τους ποτό. Οι συμμετέχοντες στο κλαμπ έπρεπε να υπογράψουν τα ονόματά τους σε ένα βιβλίο κατά την είσοδο για να διατηρήσουν την ψευδή αποκλειστικότητα του κλαμπ. Η οικογένεια Genovese δωροδόκησε την Έκτη Αστυνομική Περιφέρεια της Νέας Υόρκης για να αγνοήσει τις δραστηριότητες που συμβαίνουν εντός του κλαμπ. Επιπλέον, οι ιδιοκτήτες εκβίαζαν τους πλουσιότερους θαμώνες του κλαμπ που ήθελαν να κρατήσουν μυστική τη σεξουαλικότητά τους. Οι εγκαταστάσεις του κτηρίου δεν φημίζονται για την ποιότητα τους αλλά το Stonewall Inn έγινε γρήγορα ένας σημαντικός θεσμός του Greenwich Village.
Να σημειωθεί ότι ήταν μεγάλο και σχετικά φθηνό να μπεις. Καλωσόρισε τις drag queens, οι οποίες δεν είχαν και την καλύτερη υποδοχή σε άλλα γκέι μπαρ και κλαμπ. Ήταν ένα νυχτερινό σπίτι για πολλούς δραπέτες και άστεγους ομοφυλόφιλους νέους, οι οποίοι παρακαλούσαν για χρήματα ή έκλεβαν τα καταστήματα για να αντέξουν οικονομικά το αντίτιμο εισόδου. Και ήταν ένα από τα λίγα, αν όχι το μοναδικό, γκέι μπαρ που επέτρεπε τον χορό. Οι επιδρομές εξακολουθούσαν να γίνονται πραγματικότητα, αλλά συνήθως διεφθαρμένοι μπάτσοι έδιναν πληροφορίες σε μπαρ της Μαφίας πριν πραγματοποιηθούν, επιτρέποντας στους ιδιοκτήτες να κρύβουν το αλκοόλ και να κρύβουν άλλες παράνομες δραστηριότητες.
Η έλξη για το ίδιο φύλο, το να νιώθεις γυναίκα ενώ βιολογικά έχεις γεννηθεί ως άντρας ή το αντίστροφο, για τον κόσμο του 1960 και δεκαετίες πίσω ήταν το κάτι εξωφρενικό -όχι οτι δεν είναι για κάποιους και σήμερα-. Σε όλη τη δεκαετία βλέπουμε ότι γινόντουσαν βίαιες επιθέσεις σε τέτοιου είδους μπαρ από τις αρχές και ως λόγος “βιτρίνα” ήταν η φοροδιαφυγή ή η απουσία αδειών για πώληση αλκοολούχων ποτών. Συγκεκριμένα εκείνη την περίοδος στόχος ήταν να μην σερβίρονται οι “ιδιαίτεροι πελάτες”.
Βέβαια, η πρώτη τεκμηριωμένη οργάνωση για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων στις ΗΠΑ ιδρύθηκε στο Σικάγο το 1924. Ο Χένρι Γκέρμπερ, ένας Γερμανός μετανάστης, ίδρυσε την Εταιρεία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, την πρώτη τεκμηριωμένη οργάνωση για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στον στρατό των ΗΠΑ στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Γκέρμπερ εμπνεύστηκε τη δημιουργία της οργάνωσης του από την Επιστημονική-Ανθρωπιστική Επιτροπή, μια ομάδα «ομοφυλοφιλικής χειραφέτησης» στη Γερμανία. Η μικρή ομάδα του Γκέρμπερ δημοσίευσε μερικά τεύχη του ενημερωτικού της δελτίου «Φιλία και Ελευθερία», το πρώτο ενημερωτικό δελτίο για ομοφυλοφιλικά ενδιαφέροντα της χώρας. Αλλά οι επιδρομές της αστυνομίας ανάγκασαν την ομάδα να διαλυθεί το 1925.
Όλα ξεκινάνε το πρωί της 28ης Ιουνίου του 1969. Η επιδρομή εκείνη την μέρα ήταν αναπάντεχη και έτσι το μπαρ δεν μπόρεσε εντός του χρονικού πλαισίου που είχε να καλύψει όλες τις παρανομίες του. Οι οπλισμένοι με ένταλμα, αστυνομικοί μπήκαν στη λέσχη, μάζεψαν τους θαμώνες και, βρίσκοντας αλκοολούχο ποτό, συνέλαβαν 13 άτομα, συμπεριλαμβανομένων υπαλλήλων και ατόμων που παραβίαζαν το νόμο της πολιτείας για ένδυση κατάλληλων για το φύλο .Η συνεχή παρενόχληση της αστυνομίας και οι κοινωνικές διακρίσεις, εξαγρίωσε αυτή τη φορά τους θαμώνες και τους κατοίκους της γειτονιάς και εκείνοι ξεκίνησαν να τριγυρνούν έξω από το μπαρ αντί να διασκορπιστούν, ταράζοντας όλο και περισσότερο καθώς εξελίσσονταν τα γεγονότα.
Κάποια στιγμή, ένας αστυνομικός χτύπησε μια ομοφυλόφιλη γυναίκα(κάποιοι θεωρούν ότι αυτή η γυναίκα ήταν η Stormé DeLarverie) στο κεφάλι καθώς την έβαζε με το ζόρι στο περιπολικό, αυτή φώναξε στους θεατές να ενεργήσουν, υποκινώντας το πλήθος να αρχίσει να πετάει μπουκάλια, πέτρες και άλλα αντικείμενα στην αστυνομία.
Μια σημαντική παρουσία στα γεγονότα του Stonewall Inn και που συνέβαλε στο να αρχίσει η πένα της ιστορίας να γράφει είναι η Marsha P. Jonson, η οποία ήταν Αμερικανίδα ομοφυλόφιλη ακτιβίστρια και drag queen. Γνωστή ως ειλικρινής υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, η Τζόνσον ήταν μια από τις εξέχουσες προσωπικότητες στην εξέγερση του Στόουνγουολ το 1969. Πιστεύεται ,αν και η ίδια δεν το παραδέχεται και επιμένει, ότι ήταν εκείνη που ξεκίνησε την ταραχή. Η Jonson επέμενε ότι η φίλη της Sylvia Rivera, η οποία επίσης ήταν Αμερικανίδα ακτιβίστρια για την απελευθέρωση των ομοφυλοφίλων και τα δικαιώματα των τρανς, ήταν η αληθινή “υπεύθυνη”. Στη συνέντευξη της Rivera στο LGMNY τον Ιούνη του 2001 η ίδια λέει το εξής:”I have been given the credits for throwing the first Molotov Cocktail, but i always liked to correct it. I threw the second one, i did not throw the first one”.
Μέσα σε λίγα λεπτά, ξεκίνησε μια πλήρης ταραχή στην οποία συμμετείχαν εκατοντάδες άνθρωποι. Η αστυνομία, μερικοί κρατούμενοι και ένας συγγραφέας του Village Voice μπήκαν στο μπαρ, στο οποίο ο όχλος προσπάθησε να βάλει φωτιά, αφού παραβίασε το οδόφραγμα επανειλημμένα. Η πυροσβεστική και μια ομάδα ταραχών κατάφεραν τελικά να σβήσουν τις φλόγες, να διασώσουν όσους βρίσκονταν μέσα στο Stonewall και να διαλύσουν το πλήθος. Αλλά οι διαμαρτυρίες, πολλές φορές με τη συμμετοχή χιλιάδων ανθρώπων, συνεχίστηκαν στην περιοχή για πέντε ακόμη ημέρες, φουντώνοντας κάποια στιγμή μετά τη δημοσίευση της αναφοράς του Village Voice για τις ταραχές.
Τον επόμενο χρόνο από τις ταραχές, στις 28 Ιουνίου 1970, χιλιάδες άνθρωποι παρέλασαν στους δρόμους του Μανχάταν από το Stonewall Inn στο Central Park σε αυτό που τότε ονομαζόταν «Ημέρα Απελευθέρωσης της οδού Christopher», η πρώτη παρέλαση γκέι υπερηφάνειας της Αμερικής. Το επίσημο άσμα της παρέλασης ήταν: «Say it loud, gay is proud». Και με αυτό τον τρόπο καταφέραμε να γράψουμε ιστορία…
