Κάτι τέτοιο θα φωνάζαμε αν το έτος ήταν 1821 αλλά το 2012 έχει πλέον αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο γίνονται οι πόλεμοι. Πολλά ακούγονται τον τελευταίο καιρό για χρεοκοπία της Ελλάδας. Όταν μια χώρα παράγει κάθε χρόνο λιγότερα από αυτά που καταναλώνει είναι φυσικό το χρήμα να εκρέει από τα ελληνικά σύνορα για την εισαγωγή αγαθών και υπηρεσιών χωρίς την ανάλογη εισροή κεφαλαίων είτε από εξαγωγές είτε από επενδύσεις. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς νομπελίστας οικονομίας για να κατανοήσει αυτό το απλό γεγονός. Η Ελλάδα χρειάζεται στήριξη με δανεικά από πλουσιότερες χώρες για να συνεχίσει να καταναλώνει με τον ίδιο ρυθμό που κατανάλωνε τόσα χρόνια και για να αγοράζει τα προϊόντα άλλων χωρών με χρήματα που ποτέ δεν της άνηκαν. Αν και από την εξίσωση δεν εξαιρούνται οι καθημερινές ανάγκες ενός υπαλλήλου ΔΕΚΟ οι οποίες περιλαμβάνουν cappuccino freddo των 6 ευρώ, ενεργοβόρο τζιπ πολλών κυβικών εκατοστών και διακοπές στα Κουφονήσια παρέα με τη Φιλιππινέζα η οποία κρατάει το βράδυ το μωρό όταν οι γονείς πίνουν σωρηδόν τα mojito των 12 ευρώ στο γραφικό μπαράκι της περιοχής, υπάρχουν πιο σημαντικές ανάγκες ρευστότητας για τη χώρα μας. Η Ελλάδα χρειάζεται δανεικά για να υποστηρίξει τις βασικές της ανάγκες σε ηλεκτρικό ρεύμα, πετρέλαιο και φυσικό αέριο – χωρίς να εντάξουμε στη συζήτηση δαπάνες για εισαγωγή φαρμάκων και ιατρικών μηχανημάτων ή δαπάνες αμυντικού εξοπλισμού για να απωθήσουμε τις ενδεχόμενες επιθετικές διαθέσεις της ανατολικής ακτής του Αιγαίου.
Η κα Maria Fekter, υπουργός οικονομικών της Αυστρίας δήλωσε πρόσφατα ότι δεν συζητιέται αυτή τη στιγμή η πιθανότητα η Ελλάδα να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη. Από την άλλη πλευρά, ο Γερμανός υπουργός οικονομίας κος Philipp Roesler είπε τις προάλλες ότι η συζήτηση για το ενδεχόμενο της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ δεν αποτελεί πλέον ταμπού. Ο επικεφαλής του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων της Γερμανίας κος Βόλφγκανγκ Φραντς εκφράζει δυσφορία για τα σενάρια περί επικείμενης ελληνικής χρεοκοπίας. Μας μπερδεύει ακόμα περισσότερο η έκθεση της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Γερμανίας η οποία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι κανείς δεν μπορεί να φύγει από το ευρώ, η συνέχιση του οποίου προϋποθέτει ότι θα πρέπει να παραμείνουν στην Ευρωζώνη όλες οι χώρες-μέλη της. Ενώ τη χαριστική βολή μάς δίνει το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel γράφοντας ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν πρόκειται να παράσχει περαιτέρω βοήθεια προς την Ελλάδα δημιουργώντας έτσι συνθήκες χρεοκοπίας.
Εάν η Ελλάδα χρεοκοπήσει και βγει από το ευρώ η Ευρώπη δε θα νοιαστεί τόσο για τη συγκεκριμένη έξοδο όσο για τις επικείμενες εξελίξεις όπου σειρά θα έχει η Ισπανία και η Ιταλία κλονίζοντας ολόκληρο το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Τι να πιστέψει ο ελληνικός λαός; Πόση οικονομική τρομοκρατία μπορεί να δεχθεί και αυτός ο άμοιρος; Το γεγονός είναι ότι η χώρα μας έχει – τυπικά – χρεοκοπήσει προ πολλού ξοδεύοντας περισσότερα από όσα μπορούσε και της επέτρεπε η οικονομία της. Θα χρειαστούν πολλές γενιές για να ανατραπεί το εν λόγω σκηνικό και πολλοί αμφιβάλλουν ακόμα και εάν αυτό είναι δυνατό. Εκτός εάν διακρίνουμε τις ομοιότητες και ενστερνιστούμε την άποψη πολλών κρατικών φορέων άνευ παραγωγικής δραστηριότητας (και τους οποίους το κράτος πασχίζει να κλείσει ή να συγχωνεύσει) ότι είναι κερδοφόροι οργανισμοί – αρκεί να συνεχιστεί η καταβολή της ετήσιας επιχορήγησης. Είδωμεν… από Σεπτέμβριο…
