Αν ήταν μουσική, θα ήταν κάτι σε τζαζοκάουντρι. Αν ήταν αλκοόλ, θα ήταν κόκκινο κρασί. Αν ήταν φωτογραφία, θα ήταν ορίτζιναλ ασπρόμαυρη από παλιά αναλογική σοβιετική Ζενιτ. Αν ήταν μαλλιά, θα ήταν μπερδεμένα. Αν ήταν χρώμα, θα ήταν γκρι – αυτό το σκούρο. Αν ήταν μυρωδιά, θα ήταν αυτή από το βρεγμένο χώμα. Αν ήταν μπαχαρικό, θα ήταν κανέλα.
Ξέρεις… Αναφέρομαι στα μυστικά σου. Σε ότι σε αναστατώνει και δεν μιλάς ποτέ γι αυτό. Στις ατέλειες. Στα άγχη σου. Στα ξεχασμένα σου όνειρα. Σε αυτά που παραδέχεσαι μόνο όταν μιλάς με το σκύλο σου. Κάποια στιγμή πρέπει να τα ξεπεράσεις. Να τα κάνεις κομμάτι σου. Μη το αρνείσαι πια..
Εγώ υποφέρω. Εσύ υποφέρεις. Αυτός υποφέρει. Γιατί δεν το λες επιτέλους; Θα προχωρήσεις. Θα το ξεχάσεις.
Προσπάθησα. Κουράστηκα. Το άφησα. Δεν ξέχασα.
Βαρέθηκα. Στο είπα. Βαρέθηκα.
Δεν θυμάμαι πια γιατί….; Καλό ξημέρωμα.
