Τις τελευταίες νύχτες το κρύο πρόσωπο του χειμώνα ήρθε και εγκαταστάθηκε στη χώρα μας. Στην Αθήνα όπου οι άστεγοι είναι εκατοντάδες λόγω του αριθμού και των μεταναστών ήδη χιονίζει και κάνει τα μέρη που μπορούν να κοιμηθούν ακόμα λιγότερα λόγο της χιονόπτωσης. Όταν η νύχτα πέφτει και μαζευόμαστε στη ζεστασιά του τζακιού μας, εκείνοι ψάχνουν απεγνωσμένα στα στενάκια να βρουν μια γωνιά να κουρνιάξουν που να μην έχει αέρα. Χάρις στις προσπάθειες κάποιων μεμονωμένων ατόμων ή σε συλλόγους και οργανώσεις συλλέγονται κουβέρτες που διανέμονται ύστερα στους αστέγους. Λόγω της οικονομικής κρίσης οι άστεγοι στις πόλεις αυξήθηκαν. Ήταν άνθρωποι που ζούσαν αξιοπρεπείς με σπίτι και δουλεία αλλά η ζωή τους έδειξε το πιο σκληρό της πρόσωπο.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα υπάρχει στην Αθήνα, καθώς εκεί μαζεύεται το μεγαλύτερο ποσοστό των μεταναστών που δύσκολα βρίσκουν εργασία. Αλλά και οι Έλληνες άστεγοι δεν τους προσλαμβάνει κανείς διότι φυσικά δείχνουν άπλυτοι και απεριποίητοι και κανένας στον ιδιωτικό τομέα δεν τους θέλει. Ζουν από τα συσσίτια των δήμων, τα ενδύματα που συγκεντρώνονται και περιμένουν καμιά βοήθεια από την εκκλησία (η οποία συνεχίζει να κλαίγεται παρόλο που δεν ξέρουν τι έχουν). Οι νύχτες τους είναι σκοτεινές, παγωμένες και γεμάτες τρόμο αν θα ξημερώσει η επόμενη μέρα ύστερα από το κρύο. Υπάρχουν πολλοί που έγιναν πρόσφατα άστεγοι και δεν είναι το στυλ των αστέγων που νομίζουμε πως είναι “ναρκομανείς και κλέφτες”. Αντιθέτως έχουν να αντιμετωπίσουν εκείνες τις ομάδες κλεφτών και ναρκομανών που δρουν όταν νυχτώνει. Επίσης έχουν να αντιμετωπίσουν τις άθλιες συνθήκες υγιεινής που πάνε πακέτο με τη ζωή στους δρόμους. Δεν έχουν που να πλυθούν ή να πάνε τουαλέτα. Έτσι τα μέρη που συγκεντρώνονται αποτελούν τεράστια πηγή μικροβίων τα οποία μεταδίδονται και στους υπόλοιπους κατοίκους. Φυσικά δεν έχουν ούτε φάρμακα, ούτε σωστή και υγιεινή διατροφή, επομένως το ποσοστό θνησιμότητας τους είναι μεγάλο.
Ποια είναι η λύση? Η πολιτεία και οι εκάστοτε δήμοι οφείλουν να εκμεταλλευτούν τους άδειους χώρους και να τους διαμορφώσουν κατάλληλα σαν ένα μεγάλο ξενοδοχείο για αστέγους, να τους παρέχουν σωστή διατροφή, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και συμβούλους εργασίας για να ξανασταθούν στα πόδια τους. Αλλά όλα αυτά εν μέσω οικονομικής κρίσης και ανίκανων πολιτικών μοιάζουν με όνειρο. Υπάρχουν ήδη κάποιοι ξενώνες αστέγων αλλά δεν αρκούν. Θέλουμε κι άλλα εφόδια, κι άλλη μέριμνα από την πολιτεία. Αλλά πάντα στη χώρα μας γίνονται τελευταία ώρα ή όταν η κατάσταση ξεπεράσει τα όρια…