Στην Ελλάδα του 2013 η φτώχεια φαίνεται σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας, σε πόλεις και χωριά, νησιά και βουνά. Οι απολύσεις έρχονται σαν καταιγίδα και όσοι έχουν ακόμα δουλειά ζουν με τον φόβο εάν αύριο θα τους απολύσουν. Ο δημόσιος τομέας που άλλοτε κάναμε ουρές για να χωθούμε κάπου, τώρα μαστίζεται από ένα μόνιμο φόβο για το ποιος θα μπει στη μαύρη λίστα των απολύσεων. Το δημόσιο διοικείται από τα κοράκια της Γερμανίας, ενώ ο ιδιωτικός τομέας αργοπεθαίνει μέρα με τη μέρα στη σκιά των πολιτών που φοβούνται να ξοδέψουν 1€ να πάρουν μια τυρόπιτα. Δημόσιο δεν υπάρχει, ιδιωτικό δεν υπάρχει ε πού θα πάμε πια?? Το υπουργείο εξωτερικών έχει καταντήσει γραφείο προξενιού εργασίας! Δεχόμαστε όλες τις χώρες! Με ήλιο,νύχτα, κρύο, ζέστη, τα πάντα αρκεί να έχει δουλειά. Φιλανδία, Σουηδία, Γερμανία, Αγγλία, Κατάρ… και στην Αλβανία θα πάμε σε λίγο! Τελειώνουμε τα πανεπιστήμια, ορκιζόμαστε (ω τί χαρά) και μετά κοιτάμε το υπερπέραν….
Περπατάς στο δρόμο και συνειδητοποιείς ότι έχουν αυξηθεί οι ζητιάνοι στο δρόμο, οι άστεγοι, οι νεόπτωχοι, αυτοί που καταφεύγουν στα συσσίτια, αυτοί που περπατούν αδύναμοι… Πλησιάζεις στο ταμείο του σούπερ μάρκετ και βλέπεις τους γείτονες να μετρούν τα κέρματα να πληρώσουν και να μην τους φτάνουν, να φορούν σκισμένα ρούχα, να βλέπεις την εξαθλίωση στο πρόσωπό τους. Άνθρωποι που άλλοτε ήταν καλοντυμένοι και δώριζαν από το υστέρημά τους τρόφιμα, τώρα να είναι εκείνοι ένα βήμα πριν τα συσσίτια… Βλέπεις τους ζητιάνους στο δρόμο και δεν ξέρεις ποιος είναι αληθινός και ποιος είναι σε κύκλωμα. Φτάσαμε έξω από τα hondos center να βλέπεις παιδιά 2-3 χρονών να τους έχουν μάθει το ποιηματάκι της ζητιανιάς, αλλά στην ουσία να μην καταλαβαίνουν τί κάνουν. Θα έπρεπε να τα εκμεταλλεύονται έτσι σε τέτοια ηλικία? Για μια ακόμη φορά η πολιτεία είναι απών.
Η εξαθλίωση φαίνεται σε κάθε μας βήμα, η κοινωνία έχει ξεπεράσει τα όρια της φτώχειας. Γίνεται σκοτωμός για να πάρουν μια σακούλα λαχανικά όταν μοιράζουν δωρεάν οι παραγωγοί, πάνε στις λαϊκές τελευταία ώρα που έχουν πέσει οι τιμές, είτε στη λήξη για να πάρουν έστω τα χαλασμένα τρόφιμα που πετάχτηκαν. Όλο και περισσότερο βλέπεις να χώνονται μέσα στους σκουπιδοτενεκέδες να βρουν οτιδήποτε τρώγεται. Χάρις στην τεχνολογία αυτές οι εικόνες ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο. Τις βλέπουν ακόμα και εκείνοι που διοικούν τα εργασιακά, αλλά απτόητοι… συνεχίζεται η εξαθλίωση… μήπως ήρθε η ώρα να πουν πραγματικά οι Έλληνες “φτάνει πια!”…?
