Όλα είναι δρόμος…

Προς κάθε χαμένο οδηγό που δυσκολεύεται να βρει την άσπρη γραμμή στο δρόμο του.

Τα όνειρα δεν έχουν ηλικία. Δεν έχουν επιβαρύνσεις. Δεν έχουν τίμημα. Όλη η ζωή είναι ταξίδι. Όσο προχωράς μεγαλώνεις. Όσο μεγαλώνεις ψηλώνεις. Όσο ψηλώνεις πονάς. Κι όσο πονάς μαθαίνεις. Μαθαίνεις να προσπαθείς μια ζωή. Μια ζωή για τα όνειρά σου.

Κι όπως φεύγουνε οι μέρες και περνούν τα χρόνια ο δρόμος σε βγάζει πιο κοντά. Πιο κοντά στον εαυτό σου. Τι θα ήταν ο εαυτός σου χωρίς τα όνειρα; Το θέμα είναι να στέκεσαι στον ήλιο και να βλέπεις τη σκιά σου μεγάλη. Πιο μεγάλη από σένα. Μόνο έτσι μπορεί να σε χωρέσει. Και εσένα και αυτό που είσαι και αυτό που θα ‘θελες να είσαι. Και όπως ζεσταίνει ο ήλιος τη σκιά σου, να ζεστάνει και όσα κρύβει μέσα η καρδιά σου. Να τολμήσεις να ζεστάνεις την καρδιά σου. Αυτό σου ζητώ.

Να μαλακώσουν μέσα σου τα πρέπει σου. Να εξατμιστούν τα θέλω σου και να τα δεις γραμμένα ψηλά στον ουρανό. Και όπως κοιτάζεις ψηλά θα σε οδηγούν αυτά στο δρόμο. Θα βρεις τη διαδρομή σου. Θα βρεις τον τρόπο να ενωθείς με την ψυχή σου. Και να θυμάσαι. Ο δρόμος δεν έχει αρχή και τέλος. Όσο προχωράς θα ζεις. Κι αν μπεις σε αδιέξοδο, αναστροφή και πίσω. Τουλάχιστον τώρα ξέρεις πως δεν μπορείς να εμπιστευτείς κάθε στενό.

Όλα είναι δρόμος…