Η ανεργία που αυξάνεται ολοένα και περισσότερο στην Ελλάδα οφείλεται σε έναν κύκλο εργασίας. Από τους εργαζόμενους στον πρωτογενή τομέα έως τον τριτογενή όλα είναι μια αλυσίδα που εάν σπάσει κάποιο μέρος παίρνει ντόμινο και τους υπόλοιπους. Δηλαδή, μια οικογένεια ξεκινά να περιορίζει τα έξοδα της διασκέδασης. Έτσι ξεκινούν να απολύονται οι εργαζόμενοι σε καφετέριες, μπαρ, εστιατόρια, ξενοδοχεία, ταξιδιωτικά γραφεία, τουριστικά μαγαζιά. Αλλά και όσοι ήταν πίσω από αυτούς: οι προμηθευτές, οι καθαρίστριες, οι υπεύθυνοι των μαγαζιών, οι τεχνικοί, οι συντηρητές, οι διακοσμητές, οι κηπουροί και ότι άλλη ειδικότητα απασχολούσαν οι επιχειρηματίες. Ήταν οι πρώτοι τομείς που ένιωσαν την ανεργία όταν ξέσπασε η κρίση.
Έπειτα περιορίσαμε τα έξοδα ένδυσης και υπόδησης. Και σε αυτόν τον τομέα δεν έχασαν την δουλειά τους μόνο οι εργαζόμενοι στα εμπορικά καταστήματα. Για να αγοράσουμε ένα ρούχο, ο καταστηματάρχης πλήρωνε κάποιον υπάλληλο, μια καθαρίστρια για το μαγαζί, ένα τεχνικό, μπογιατζή, συντηρητή, ηλεκτρολόγο κ.τ.λ. Αυτό το ρούχο από το εργοστάσιο το έφερνε κάποιος μεταφορέας με φορτηγάκι, για το οποίο πήγαινε στο βενζινάδικο και στο συνεργείο αυτοκινήτων. Το φορτηγάκι προερχόταν από ένα εργοστάσιο όπου εκεί δούλευαν εκατοντάδες άνθρωποι στην παραγωγή. Όταν αναγκαστεί το εργοστάσιο να κλείσει θα χάσουν την δουλειά τους όχι μόνο εκείνοι, αλλά και δεκάδες τεχνικοί που δούλευαν για τις μηχανές, οι καθαρίστριες, οι προμηθευτές και άλλες αμέτρητες εργασίες που χρειάζονται για την λειτουργία ενός εργοστασίου. Όμως αυτό το μαλλί για να φτιαχτεί το ρούχο, προερχόταν από ένα αρνάκι. Επομένως θα συρρικνωθεί και το εισόδημα του κτηνοτρόφου. Βλέπουμε πως έγινε ένας κύκλος εργασίας από τον πρωτογενή ως τον τριτογενή τομέα μόνο από ένα ρούχο!
Συνεχίζοντας τις περικοπές, προσπαθούμε να αγοράζουμε τα απαραίτητα. Όχι δηλαδή κάποιο επιπλέον διακοσμητικό, είδη για το σπίτι, νέο αυτοκίνητο και πολλά άλλα προϊόντα που γίνεται η επεξεργασία τους σε εργοστάσιο. Έχουμε πάλι τον κύκλο εργασίας των εργοστασίων που αναλύσαμε παραπάνω. Χάνονται επιπλέον θέσεις εργασίας. Η οικογένεια αναγκάζεται να περικόψει και τα έξοδα των φροντιστηρίων. (Να σημειωθεί πως οι άλλες χώρες δεν έχουν την αντίστοιχη λέξη επειδή όλα τα μαθήματα γίνονται μέσα στα σχολεία και τα παιδιά γυρνούν σπίτι έτοιμα και διαβασμένα.) Οι ιδιοκτήτες των φροντιστηρίων απολύουν τους καθηγητές που και αυτοί με την σειρά τους θα οδηγήσουν σε νέες απολύσεις λόγω του κύκλου εργασίας. Ένας απολυμένος δεν μπορεί να καλύψει ούτε τα βασικά έξοδα διατροφής του. Εκτός ότι χάνονται από την αγορά όλα τα λεφτά που δαπανούσε, αναγκάζεται να ζει από τα λεφτά φίλων και συγγενών περικόπτοντας έτσι και τα δικά τους έξοδα για διασκέδαση. Μειώνοντας κι άλλο τους μισθούς, μειώνουμε και εμείς κι άλλο τα έξοδα.
Και τί έμεινε; Τα έξοδα διατροφής. Αρχικά δεν ξαναπατάμε το ποδαράκι μας στα μίνι μάρκετ, επομένως κλείνουν εντελώς χρεοκοπημένα. Πηγαίνουμε στα μεγάλα σούπερ μάρκετ που έχουν πιο φτηνά προϊόντα και καλύτερες προσφορές. Όμως το σούπερ μάρκετ δεν θα πάρει επιπλέον προσωπικό κι ας αυξηθεί η πελατεία. Έχει τους υπαλλήλους στα χαρτιά με 4ωρο, ενώ στην ουσία δουλεύουν 6-10 ώρες! Περικόπτοντας από τα τρόφιμα μας, απολύονται πάλι οι εργαζόμενοι στα εργοστάσια που τα κατασκεύαζαν. Έτσι όσο περισσότερο κόβουμε από τα έξοδα και χάνονται θέσεις εργασίας θα έρθει και η σειρά μας! Η εργασία βασίστηκε σε ένα σύστημα χρήματος, καταστρέφοντας τώρα χιλιάδες οικογένειες που ζουν από τα συσσίτια.
Ήδη στις μεγάλες πόλεις οι άνθρωποι συσπειρώθηκαν και οργάνωσαν ένα δίκτυο ανταλλακτικής εργασίας, όπως γινόταν στα χρόνια των γονιών μας. Αυτό σιγά-σιγά θα εξαπλωθεί σε όλη την Ελλάδα, όχι από μόδα, αλλά από ανάγκη. Οι άνθρωποι συνεχίζουν να ζουν έχοντας εξαλείψει τα χρήματα! Ο καθένας ανάλογα με την δουλειά που ξέρει να κάνει συνεισφέρει για το κοινωνικό σύνολο. Για παράδειγμα κάποιος ξέρει να φτιάχνει ρούχα. Τα δίνει στον υδραυλικό για να του φτιάξει την ζημιά. Τα δίνει στον καθηγητή για να βοηθήσει το παιδί του. Τα δίνει στον ηλεκτρολόγο, στον παντοπώλη, τον μανάβη κ.ο.κ. Έτσι αυτό το σύστημα χωρίς το άγχος των χρημάτων, βοηθά τους ανθρώπους να εξυπηρετούνται χωρίς καθόλου χρήματα! Όσο γρηγορότερα εφαρμοστεί αυτό το σύστημα, σε ανέργους αλλά και σε αυτούς που εργάζονται ακόμα, τόσο γρηγορότερα θα ελαττωθεί το στρες που μαστίζει την κοινωνία μας.
Ζήστε χωρίς χρήματα! Ζήστε στην ανταλλακτική εργασία!