Ενώ όλα σχεδόν τα σημάδια που φανερώνουν πως ο χειμώνας (έστω, το φθινόπωρο) έχει κάνει την εμφάνισή του, ξέρεις, που έχεις σταματήσει να πίνεις νερό από το ψυγείο, που δεν βρίσκεις πλέον ροδάκινα στο σούπερ μάρκετ, που οι μηλόπιτες έχουν αντικαταστήσει τους παγωμένους κορμούς όπως ο γαλλικός και ο νες τα φρέντο και τον φραπέ, που ανάβεις το θερμοσίφωνο πριν μπεις για μπάνιο, που ξυπνάς 8 η ώρα το πρωί από τον ήχο της βροχής (και τρέχεις να μαζέψεις τα απλωμένα ρούχα από το μπαλκόνι…) και ό,τι άλλο μπορεί να σημειώσει ο καθένας, ο καιρός δείχνει να αρνείται να μπει σε winter mode. Μία ζέστη, μία κρύο και τούμπαλιν. Και εκεί που είσαι ντυμένος με 3 μπλούζες για να μπορέσεις να προστατευτείς από το κρύο ξαφνικά βρίσκεσαι να γυρνάς σπίτι κρατώντας τις 2 στο χέρι. Και κάπως έτσι κάνουν την εμφάνισή τους κάτι συναχωμένα Κυριακάτικα πρωινά.
Έρχομαι παρακαλώντας για ένα φθινοπωρινό τοπίο το πρωί που θα ξυπνήσω. Για τις βόλτες τα πρωινά σε πάρκα όπου πηδάς από το ένα ξερό φύλλο, που βρίσκεται πεσμένο κάτω, στο άλλο προσπαθώντας να ακούσεις τον χαρακτηριστικό “χρατσς” που κάνει μόλις προσγειωθείς πάνω του (και που μπορείς να περάσεις ώρες ολόκληρες χοροπηδώντας έτσι σαν το παρδαλό κατσίκι) και για κρύα βράδια έχοντας για προστασία μία κουβέρτα, μια ταινία και μια κούπα ζεστή σοκολάτα. Όλα αυτά όμως χρειάζονται και την κατάλληλη μουσική υπόκρουση και για αυτόν ακριβώς το λόγο βρίσκομαι εδώ. Για να μπω, να μπείτε, να μπούμε στο κλίμα μπας και καταφέρουμε να κάνουμε αυτήν την μετάβαση από τη ζέστη στο κρύο πιο γρήγορη. Μετάβαση η οποία παίρνει μαζί της όλες τις αναμνήσεις του καλοκαιριού που μένουν εκεί και προκαλούν ένα αίσθημα νοσταλγίας και κάνουν χώρο για τις καινούριες που θα έρθουν.
(Για τον παρακάτω θα μπορούσα να αφιερώσω ολόκληρο άρθρο, για τέτοια αδυναμία μιλάμε. Για την ώρα όμως θα αρκεστώ στο ένα τραγούδι μόνο)
Και τέλος, ένα τραγούδι το οποίο για κάποιον ανεξήγητο λόγο το έχω συνδιάσει με τη βροχή. Και αλήθεια νομίζω πως το ακούω πλέον μόνο όταν βρέχει. Με το που αρχίζει και πέφτει η πρώτη ψιχάλα ο νους μου πηγαίνει στο συγκεκριμένο κομμάτι το οποίο σε λιγότερο από ένα λεπτό έχει αρχίσει και ακούγεται από τα ηχεία καλύπτοντας τον ήχο της βροχής και των μπουμπουνητών. Μικρή συνήθιζα να κρύβομαι κάτω από τα σκεπάσματα και τις κουβέρτες για να μην τρομάζω. Τώρα έχω τη μουσική.
