Όταν ακούμε τη λέξη groupie, το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό είναι αστέρες της rock, της pop και άλλοι διάσημοι καλλιτέχνες. Υπάρχει όμως και μία άλλη κατηγορία: οι groupies που αγαπούν… δολοφόνους! Και τι δολοφόνους; Στην πλειονότητά τους δολοφόνους και βιαστές κατά συρροή με τα πιο ειδεχθή εγκλήματα στο ιστορικό τους.
Ποιές είναι;
Οι serial killer groupies, όπως ονομάζονται στα αγγλικά, είναι κυρίως γυναίκες που μαγεύονται από έναν ή και περισσότερους σειριακούς δολοφόνους. Κάποιες είναι νοσοκόμες, δασκάλες ή κοινωνικοί λειτουργοί που γνωρίζουν τους δολοφόνους μέσα από τη δουλειά τους, ενώ άλλες δεν τους έχουν γνωρίσει ποτέ από κοντά. Κάποιες έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, ενώ άλλες είναι μορφωμένες, πετυχημένες και όμορφες. Οι serial killer groupies εκδηλώνουν το ενδιαφέρον τους με ποικίλους τρόπους: ανταλλάσσουν ερωτικές επιστολές με τους κρατούμενους, συρρέουν στις δικαστικές αίθουσες για να τους στηρίξουν, τους επισκέπτονται στη φυλακή, τους κάνουν προτάσεις γάμου, παρατούν τη δουλειά τους και την οικογένειά τους (κάποιες είναι ήδη παντρεμένες) και ξοδεύουν μεγάλα χρηματικά ποσά για την υπεράσπιση τους.
Οι μεγαλύτεροι «καρδιοκατακτητές»
Το φαινόμενο των serial killer groupies παρατηρήθηκε για πρώτη φορά το 1895 στη δίκη ενός από τους πρώτους καταγεγραμμένους σειριακούς δολοφόνους των ΗΠΑ, του Theodore Durrant. O «Δαίμονας του Belfry», όπως έγινε γνωστός, κατηγορούνταν για τον στραγγαλισμό και τον βιασμό δύο νεαρών γυναικών στο Σαν Φρανσίσκο. Στη δίκη, που διήρκησε τρεις εβδομάδες, συνέρρεαν δεκάδες γυναίκες όλων των ηλικιών προκειμένου να δουν από κοντά τον όμορφο δολοφόνο, γεγονός που προσέδωσε μία διαφορετική διάσταση στην υπόθεση και σόκαρε τον Τύπο της εποχής. Ο Durrant τελικά καταδικάστηκε και εκτελέστηκε λίγα χρόνια αργότερα.
Διάσημοι για τις κατακτήσεις τους έγιναν πολλοί διαβόητοι σειριακοί δολοφόνοι και βιαστές που έδρασαν την περίοδο 1970-1990 στις ΗΠΑ (τη χώρα και την εποχή με τη μεγαλύτερη ίσως παραγωγή τέτοιων εγκληματιών). Ορισμένοι από αυτούς παντρεύτηκαν κάποια θαυμάστριά τους μέσα στη φυλακή. Τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι: Ted Bundy, Richard Ramirez, ή Nightstalker (Κυνηγός της Νύχτας) όπως αποκαλούνταν, Jeffrey Dahmer, John Wayne Gacy, Randall Woodfield, Ottis Toole και Henry Lee Lucas, παρά τη γνωστή ομοφυλοφιλική σχέση μεταξύ τους, οι «Στραγγαλιστές του Hillside» – Kenneth Bianchi και Angelo Buono. Ο Bianchi μάλιστα έπεισε μία από τις θαυμάστριές του, τη Veronica Lynn Compton, να διαπράξει μία δολοφονία αντιγράφοντας τον τρόπο δράσης των στραγγαλιστών προκειμένου να αποπροσανατολίσει τις έρευνες της αστυνομίας. Η απόπειρά της απέτυχε, η ίδια έχασε το ενδιαφέρον της για τον Bianchi και ερωτεύθηκε έναν άλλο κατά συρροή δολοφόνο, τον Douglas Clark.
Ο κατάλογος είναι μακρύς και το φαινόμενο αυτό συνεχίζεται και σήμερα. Ένα πιο πρόσφατο παράδειγμα, που έλαβε αρκετή δημοσιότητα, αποτελεί ο Scott Peterson, που το 2002 δολοφόνησε την έγκυο γυναίκα του και λίγες μόλις ώρες μετά τη σύλληψή του άρχισε να δέχεται προτάσεις γάμου από θαυμάστριές του. Παρόμοιες περιπτώσεις φυσικά υπάρχουν αρκετές και στην Ελλάδα και έχουν προβληθεί κατά καιρούς από τα ΜΜΕ.
Τι λένε οι ειδικοί;
Το φαινόμενο των serial killer groupies δεν έχει ακόμη μελετηθεί σε βάθος και εξακολουθεί να αποτελεί ένα μυστήριο που οι ψυχολόγοι και οι κοινωνιολόγοι επιχειρούν να εξηγήσουν. Τι είναι, λοιπόν, αυτό που κάνει τις γυναίκες να ερωτεύονται κατά συρροή δολοφόνους; Σύμφωνα με τους ειδικούς ορισμένοι από τους κυριότερους λόγους είναι:
- Φαντασιώσεις διάσωσης: πιστεύουν ότι έχουν την ικανότητα να αλλάξουν τους δολοφόνους και να τους φέρουν στον ίσιο δρόμο.
- Ανάγκη μητρικής αγάπης: κάποιες αναφέρουν ότι βλέπουν τους δολοφόνους ως μικρά παιδιά που έχουν ανάγκη από φροντίδα και προστασία.
- Δημοσιότητα: επιζητούν τη δημοσιότητα που προσφέρει η στενή σχέση με έναν διαβόητο δολοφόνο. Ίσως μάλιστα επιλέγουν σειριακούς δολοφόνους, καθώς οι υποθέσεις τους προκαλούν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης περισσότερο από άλλες.
- Ανάγκη για περισσότερο δράμα: επιζητούν την περιπέτεια και τον κίνδυνο που προσφέρει μία τέτοια σχέση, έναν κίνδυνο που μοιάζει λιγότερο πιθανός να τις βλάψει.
- Υβριστοφιλία: κάποιες πάσχουν από το Σύνδρομο της υβριστοφιλίας (hybristophilia), ή αλλιώς Σύνδρομο Bonnie και Clyde. Πρόκειται για γυναίκες που έλκονται σεξουαλικά από βίαιους άνδρες.
- Οι βαρυποινίτες αποτελούν τον τέλειο σύντροφο: ξέρουν πάντα που βρίσκεται, δεν έχουν να αντιμετωπίσουν τις καθημερινές δυσκολίες που προκύπτουν σε μία οποιαδήποτε άλλη σχέση και η πιθανότητα να τις απατήσουν είναι σαφώς μικρότερη.
- Χαμηλή αυτοεκτίμηση: δεν μπορούν να βρουν σύντροφο και επιλέγουν αυτόν τον τρόπο για να τον βρουν ή να γίνουν κάποιες και να νιώσουν πιο δυνατές.
Επιπλέον, όπως αναφέρει ο Αμερικανός κοινωνιολόγος-εγκληματολόγος, Jack Levin, αν οι γυναίκες αυτές έγραφαν σε κάποιον rock star στην καλύτερη περίπτωση θα λάμβαναν ως απάντηση ένα υπογεγραμμένο αυτόγραφο, ενώ έτσι δέχονται μέχρι και προτάσεις γάμου. Οι κρατούμενοι, άλλωστε, έχουν και οι ίδιοι ανάγκη αυτή την επικοινωνία και πολύ χρόνο για να αλληλογραφούν όχι μόνο με μία, αλλά με πολλές θαυμάστριες. Μάλιστα, πλέον είναι ιδιαίτερα εύκολο να βρει κάποια τέτοιους συντρόφους, καθώς υπάρχουν μέχρι και ιστοσελίδες με τις διευθύνσεις των κρατούμενων ακριβώς για αυτόν τον σκοπό. Τέλος, σύμφωνα με τον Levin το φαινόμενο αυτό αποκαλύπτει περισσότερα για τους ίδιους τους δολοφόνους παρά για τις θαυμάστριές τους. Πολλοί από αυτούς είναι ψυχοπαθείς εγκληματίες που έχουν την ικανότητα να χειραγωγούν τις γυναίκες που τους ερωτεύονται, όπως τα θύματά τους.