Οι ανάσες των ερωτευμένων, μετά από κάθε τρυφερό άγγιγμα των χειλιών, ανέβηκαν στον ουρανό, άγγιξαν το φεγγάρι και τώρα έρωτας και φεγγαρένιο φως δημιουργούν στον ουρανό μία παράξενη αίσθηση. Αρμονική αλλά μυστήρια… Τα λιγοστά αστέρια είναι σαν μαγική σκόνη διάσπαρτη στον ουράνιο δρόμο. Κρίμα που το φεγγάρι αύριο δε θα είναι το ίδιο ερωτικό…Εμφανίζεται έτσι για να δηλώσει τη παρουσία του, να δηλώσει ότι υπάρχει ένας φεγγαρένιος κόσμος όπου υπάρχει αγάπη και φως… Γεμίζει με ελπίδα το κάθε πλάσμα και την επόμενη επανέρχεται πιο φωτεινό, πιο δυνατό… Αναρωτιέμαι, όμως ,η ματιά μου είναι μελαγχολική ή το φεγγάρι; Και αν είναι το φεγγάρι, σαν να του λείπει κάτι, κάποιον να αναζητά… Μήπως αναζητά τη δική του ερωτική ανάσα και μέσα στο συνονθύλευμα των τόσων άλλων, χάθηκε; Πώς μπορείς όμως, φεγγάρι μου , να μην ενεργείς λογικά ενώ σκέφτεσαι κάθε άλλο παρά παράλογα; Σε αυτόν, τον κόσμο, με τις τόσες εμμονές, εύκολα πράττεις δίχως λογική… αλήθεια… πράττεις;
Έρωτας… η σαρκική έλξη ενός ατόμου προς άλλο, έντονη επιθυμία ή αγάπη, υπερβολική αφοσίωση, σαρκική επαφή, η ερωτική πράξη, η σχέση μεταξύ ερωτευμένων. Αυτές είναι μερικές από τις περιγραφές με τις οποίες θα μπορούσαμε να προσδιορίσουμε την λέξη έρωτας.
Σε καμία περίπτωση δεν θα την ταυτίζαμε με την λέξη και το νόημα αγάπη. Ο έρωτας μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην αγάπη. Το ζήτημα είναι αν αυτή η αγάπη που θα γεννηθεί έχει την δύναμη να συνεχίσει να υπάρχει ακόμα και χωρίς τον έρωτα… Το συναίσθημα της μάνας όταν αισθάνεται το παιδί της, όταν το αντικρίζει για πρώτη φορά. Η αγάπη ως αθάνατη. Το συναίσθημα του πάθους μεταξύ δύο ανθρώπων, η ανάγκη για την παρουσία κάποιου άλλου ατόμου. Ο έρωτας ως θανατηφόρος.
Ο έρωτας λειτουργεί σε συνάρτηση με το σεξουαλικό ένστικτο. Ανεξάρτητα από την έννοια του έρωτα στα αρχαία ελληνικά, όπου έρωτας < ἔρως < ἔραμαι/ἐρῶ, έρωτας ονομάζεται το συναίσθημα έλξης και επιθυμίας, που χαρακτηρίζεται από πόθο για σεξουαλική επαφή. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί ο Πλατωνικός έρωτας, κατά τον οποίο ο Πλάτωνας θεωρεί ότι ο έρωτας είναι μία εφαρμογή της ηθικής. Η ιδέα του έρωτα υπάρχει στο θεό σε καθαρή κατάσταση. Ο έρωτας που αφορά το θεό είναι για τον Πλάτωνα μια ιδέα γεμάτη πάθος, αλλά όχι για τη σαρκική επαφή, αλλά για το ηθικό και φυσικό κάλλος. Επομένως, μπορούμε να μοιάσουμε στο θεό μόνο αν αγαπάμε την ομορφιά, χωρίς κάποια άλλη διέγερση, χωρίς δηλαδή να επιζητούμε τον αισθησιακό πόθο.
Αν ρωτούσαμε δέκα διαφορετικούς ανθρώπους για το τι είναι έρωτας, σίγουρα θα λαμβάναμε δέκα διαφορετικές απόψεις. Ακόμα και η δική μου απάντηση θα άλλαζε ανάλογα την χρονική περίοδο και τα ερεθίσματα από το περιβάλλον. Διαφορετικά, δηλαδή θα απαντήσω αν είμαι ερωτευμένη και διαφορετικά αν είμαι προδομένη από τον έρωτα.
Βιολογικά, ο έρωτας είναι η μεταφορά συγκεκριμένων νευροδιαβιβαστών πάνω σε νευρωνικά δίκτυα του εγκεφάλου την ώρα που δέχομαι κάποιο ερέθισμα, το οποίο δεν είναι αυτό καθεαυτό που ευθύνεται για την παραπάνω διαδικασία, αλλά το πώς έχω μάθει να διαχειρίζομαι κάποιο παρόμοιο ερέθισμα από μικρό παιδί. Αυτές οι χημικές ενώσεις με κάνουν να ιδρώνω, κάνουν την καρδιά μου να χτυπάει πιο γρήγορα και δημιουργούν την αίσθηση ότι είμαι δυνατή και άτρωτη.
Μιλάμε, όμως, για έρωτα μόνο όταν αναφερόμαστε στην ερωτική σχέση δύο ανθρώπων; Δηλαδή κάποιος δεν θα μπορούσε να είναι ερωτευμένος με τη δουλειά του, τα λεφτά ή με οτιδήποτε άλλο; Δεδομένου ότι το συναίσθημα αυτό εκπηγάζει από ένα ή πολλά γνωστικά σχήματα και από ένα νευρωτικού σύστημα σαφώς θα μπορούσε να συμβεί κάτι παρόμοιο. Το συμπέρασμα δηλαδή είναι ότι ο καθένας ερωτεύεται κάτι διαφορετικό με εντελώς μοναδικό τρόπο και ένταση. Ακόμα και αν περιγράψω, αναλυτικά, μία εμπειρία έρωτα ο αναγνώστης και πάλι θα φανταστεί έστω και με μικρές διαφορές κάτι που να διαφέρει από την περιγραφή μου, λόγω της μοναδικότητας του καθένα στον έρωτα.
Τέλος, δεν θα μπορούσε να μην γίνει σχετική αναφορά για το λεγόμενο έρωτα με την πρώτη ματιά, ο οποίος διαρκεί μόλις το ένα πέμπτο του δευτερολέπτου! Η κατάσταση που προκαλεί στον ανθρώπινο εγκέφαλο είναι παρόμοια με εκείνη που προκαλεί η κοκαΐνη. Σύμφωνα με πρόσφατη αμερικανική επιστημονική έρευνα ενεργοποιούνται περιοχές του εγκεφάλου που έχουν σχέση με την νόηση.
Η καθηγήτρια ψυχολογίας και νευρολογίας Stephanie Ortigue, κάνοντας έρευνα διαπίστωσε ότι ο έρωτας που δημιουργείται με την πρώτη ματιά ενεργοποιεί 12 διαφορετικά σημεία του εγκεφάλου: ντοπαμίνη, αδρεναλίνη κ.λπ. Έτσι, απελευθερώνονται χημικές ουσίες, οι οποίες είναι υπεύθυνες για την ευφορία και την εσωτερική ηδονή.
«Αυτά τα ευρήματα επιβεβαιώνουν ότι ο έρωτας έχει επιστημονική βάση» δήλωσε η Ortgue και στη συνέχεια έθεσε το ερώτημα αν τελικά ερωτευόμαστε με την καρδιά ή τον εγκέφαλο.Κατέληξε ότι ερωτευόμαστε με τον εγκέφαλο, αλλά η καρδιά παίζει παράλληλα τον δικό της ρόλο καθώς συμμετέχει στις αντιδράσεις που πραγματοποιούνται, για παράδειγμα με την ενεργοποίηση κάποιων τμημάτων του εγκεφάλου διεγείρεται η καρδιά με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε σαν να έχουμε πεταλούδες στο στομάχι!
«Τι είν” αυτό που ζητείτε, άνθρωποι, ο ένας από τον άλλον;»
Και αν εκείνοι δεν ήξεραν τι ν” απαντήσουν, και τους ρωτούσε και πάλι:
«Θέλετε μήπως αυτό; να μείνετε μαζί ο ένας με τον άλλον όσον το δυνατόν περισσότερο, ώστε και νύκτα και ημέρα να μην αποχωρίζεσθε;…»
Μόλις ακούσει αυτά, ούτε ένας -είμαστε βέβαιοι- δεν θα έλεγε όχι, ούτε θα εκδήλωνε άλλη επιθυμία. Αντίθετα θα πίστευε, πως άκουσε απαράλλακτα ό,τι τόσον καιρό τώρα ποθούσε, να ενωθεί και να συγχωνευθεί με τον αγαπημένο του, ώστε να γίνουν ένας αντί δύο.
Η αιτία τούτου είναι, ότι αυτή ήταν η πρωταρχική φύση και ότι κάποτε ήμασταν ολόκληροι.
Του ολοκλήρου λοιπόν ο πόθος και η ορμή έχει τ” όνομα Έρως…
(Απόσπασμα από το Συμπόσιο του Πλάτωνα για τον έρωτα)
One Comment
Roula Gk via Facebook
πολύ ωραίο!