“Ξαναζεσταμένο φαΐ τρώγεται?” Οι περισσότεροι θα πούμε όχι, και οι περισσότεροι θα έχουμε φάει.Το ίδιο πάνω κάτω ισχύει και για τις σχέσεις. Οι περισσότεροι από εμάς ,αν όχι όλοι, έχουμε βρεθεί κάπου, κάποτε, με κάποια παρέα και συζητάμε αν θα ξαναγυρνούσαμε στον/στην πρώην. Κατά πλειοψηφία έχουμε απαντήσει αρνητικά. Σωστά? Το παράδοξο είναι πως κατά πλειοψηφία πάλι το έχουμε κάνει,τουλάχιστον μια φορά στο παρελθόν ή θα το κάνουμε κάποια στιγμή στο μέλλον.
Γιατί όμως ξαναγυρναμέ?
Οι βασικές κατηγορίες είναι δύο.
Α. “Ποιος μαγειρεύει τώρα?” “Ποιος πάει μέχρι την αγορά?” ” Βαριέμαι και να περιμένω delivery.”
Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν εκείνοι που αναζητούν την απόλαυση και την “χόρταση” σε γνώριμα εδάφη. Για διαφορετικούς λόγους-που δεν θα αναλύσω εδώ. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια, κόπο ή και χρόνο. Οι δυο πλευρές είναι ελεύθερες και συναινούν σε μια κάποια επανασύνδεση. Αν και ξέρουν καλά πως θα είναι για λίγο. Η μεταξύ τους οικειότητα τους επιτρέπει να καλύψουν ο ένας τις ανάγκες του άλλου με μια αρκετά καλή δικαιολογία: “Δεν είχε κλείσει ο κύκλος μας. “Κάναμε μια τελευταία προσπάθεια.”…
Β. Έφαγα τα κρακεράκια μου ,τσίμπησα και ένα σαντουιτσάκι στον δρόμο, άλλα η ώρα κοντεύει τρεις και δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου το υπόλοιπο ταψί με τον μουσακά που έχω στο ψυγείο”.
Εδώ μιλάμε για έρωτα. Για το απόλυτα αγαπημένο πιάτο. Που μέχρι να το τελειώσεις, θα το ζεστάνεις όσες φορές και αν χρειαστεί. Κι άμα τελειώσει? Είσαι ικανή/ος να σηκωθείς από τα χαράματα και να φτιάξεις ένα ταψί ακόμα. Δεν είναι απλά ότι σε χορταίνει. Ούτε μόνο ότι ξετρελαίνεσαι για την γεύση που σου αφήνει στο στόμα. Είναι ότι κάθε μπουκιά σε κάνει να χαμογελάς. Σε γεμίζει ευτυχία και μια ασυναγώνιστη αίσθηση θαλπωρής.
Ε ναι, λοιπόν, ξαναγύρισα γιατί σε αγαπώ!!!
Είσαι ο μουσακάς μου (!!!), πώς να το κάνουμε?
